Είμαστε αντιμέτωποι με ένα φαινόμενο το οποίο έχει ήδη πολλαπλά αναλυθεί. Η κρίση, ο φόβος των ανθρώπων, η υποχώρηση των ιδεών και η απαξίωση της πολιτικής, ο ρατσισμός, το χαμηλό επίπεδο πολιτικοποίησης, διαμόρφωσαν το έδαφος από τους αστικούς ιδεολογικούς μηχανισμούς , από τα ΜΜΕ, καλλιεργώντας τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, τρομοκρατώντας, διοχετεύοντας μία λογική «να καεί, να καεί το μπουρδέλλο η βουλή», «οι προδότες στο Γουδί» και διάφορα άλλα τέτοια συνθηματικά. Έτσι σιγά σιγά «ανεπαισθήτως» που θά’λεγε και ο Καβάφης, ξεκίνησε η άνοδος του φασισμού.
Το κλείσιμο του ματιού και η συνεργασία με τις δυνάμεις καταστολής του εργατικού και λαϊκού κινήματος, έδωσε στους φασίστες το περιθώριο δράσης και απόκτησης δεσμών, με -καθυστερημένα πολιτικά- και λούμπεν στοιχεία του λαού και της νεολαίας. Καθώς επίσης και με ακροδεξιά αποβράσματα, και κοινούς εγκληματίες. Το σκηνικό θυμίζει πολύ δεκαετία του ‘30 και την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Μία Γερμανία καταστραμμένη από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο αγωνίζεται να βρει ερείσματα και το μέλλον της δεν προοιωνίζεται διόλου ρόδινο. Ο Χίτλερ με έναν λόγο λαϊκίστικο σχεδόν … αριστερό (!) υπόσχεται διέξοδο από την κρίση. Συγχρόνως με την εδραίωση των μπολσεβίκων στην Σοβιετική Ένωση έχουμε άνοδο του κομμουνιστικού κινήματος πανευρωπαϊκά. Και τα δύο είναι ανησυχητικά για την ευρωσοσιαλδημοκρατία. Ωστόσο επικρατεί η άποψη, «ας αντιμετωπίσουμε πρώτα τον κομμουνισμό και μετά βλέπουμε τι θα κάνουμε με τον φασισμό». Και αφήνουν τους φασίστες να αλωνίζουν. Και η κατάσταση ξεφεύγει και η συνέχεια είναι στους πάντες γνωστή.
Το σύστημα λοιπόν από την μια προωθεί και αφήνει τα σκουλήκια των νεοναζί και τους φίλους τους να εγκληματούν και να δολοφονούν ανενόχλητοι, σε μια προσπάθεια μπλοκαρίσματος της λαϊκής συνείδησης. Από την άλλη, θέλει να δημιουργήσει μία σκοτεινή εκδοχή σχετικά με την διαδοχή της εξουσίας, στην περίπτωση που ο λαός αποφασίσει ότι θέλει να μπει στο αγωνιστικό προσκήνιο.
Αυτήν λοιπόν την στιγμή έχουμε στρατολογία κόσμου στα τάγματα εφόδου των νεοναζί, με τα κουρέλια μίας ιδεολογίας μίσους και αποκτήνωσης, που προσφέρει το ζεστό αίμα των εξιλαστήριων θυμάτων, των δήθεν αυτουργών της μίζερης ζωής του. Οι «κομμουνιστοσυμμορίτες» και οι πάσης φύσεως μετανάστες που του κλέβουν δήθεν την δουλειά και του «λερώνουν» το αίμα της φυλής του.
Την ίδια στιγμή φασίστες καθηγητές σε διατεταγμένη υπηρεσία χύνουν δηλητήριο στα μυαλά της νεολαίας, οραματιζόμενοι φούρνους και σαπούνια. Δεν ορρωδούν προ ουδενός, ανατρέξτε στο πρόσφατο περιστατικό στο νηπιαγωγείο της Αρτέμιδας, όπου εξ απαλών ονύχων αρχίζουν να δηλητηριάζουν τα παιδιά με την παραϊστορία («Διάπλαση των Παίδων» το ονομάζουν, μαγάρισαν και τον Ξενόπουλο!) και εντέχνως με τις αποκρυφιστικές ναζιστικές θεωρίες σε μίνι συσκευασίες. Την ίδια στιγμή μετανάστες προπηλακίζονται και ξυλοκοπούνται ενώ γίνονται έφοδοι στα στέκια τους.
Είναι ανάγκη σήμερα, χθες, οι κοινωνίες να οργανώσουν αντιφασιστικές λαϊκές επιτροπές για την συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων. Πέρα από κομματικές σκοπιμότητες θα παίρνουν πρακτικά μέτρα ανοίγματος στην κοινωνία προφυλάσσοντας και περιφρουρώντας τις γειτονιές. Που θα περάσουν στην δράση και δεν θα παραμείνουν σε ένα «γκρούπ θέραπυ» σε κλειστές αίθουσες… Που θα απαντούν στο ζήτημα του φασισμού και θα το συνδέουν με την επίθεση που δέχεται συνολικά ο λαός μας. Προφανώς μαζί με τους στόχους για αντίσταση ενάντια στα μνημόνια και στα μέτρα που δεν σταματούν και ούτε υπάρχει περίπτωση να σταματήσουν ποτέ.
Πρέπει να απαντήσουμε στην άνοδο του φασισμού περιφρουρώντας το δημοκρατικό κίνημα, και τις γειτονιές, πράγμα που δεν θα είναι ξεκομμένο από την πάλη για την ανατροπή μιας πολιτικής που έχει φτάσει τον Ελληνισμό στο χείλος του γκρεμού, ως επακόλουθο των λαθών συνολικά, αλλά και των ανθελληνικών δράσεων των λεγόμενων «εταίρων» μας.