Αρχές του 1989, σε μια ταραγμένη περίοδο της πολιτικής μας ζωής. Στα γραφεία των εφημερίδων φτάνει η πληροφορία ότι ο Βαρδής Βαρδινογιάννης πάει στο σπίτι του Ανδρέα Παπανδρέου, στην Εκάλη.
Εκ πρώτης όψεως, τίποτα το περίεργο. Ήταν γνωστό ότι οι δυο τους ήταν φίλοι, πολιτικοί και προσωπικοί. Ο Βαρδινογιάννης ήταν «κεντρώος» και δεν τα πήγαινε καλά με τον, διαχρονικό αντίπαλο του Ανδρέα, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
«Τρέξε», μου είπε ο διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας» Σεραφείμ Φυντανίδης. Ειδοποίησα φωτορεπόρτερ της εφημερίδας και έφυγα σφαίρα. Δεν είχα ξαναπάει σε αυτό το σπίτι της Εκάλης, όπου έμενε ο τότε πρωθυπουργός. Πάρκαρα ακριβώς απέξω, με γνώριζαν τα παιδιά της πρωθυπουργικής φρουράς και κατέβηκα.
Βρισκόταν εκεί ήδη ένας ρεπόρτερ του MEGA, χωρίς κάμερα. Δεν προλάβαμε να πάρουμε τα μαγνητοφωνάκια μας και παρατηρούμε κινητικότητα στην είσοδο. Η συνάντηση είχε τελειώσει και ο Βαρδής Βαρδινογιάννης αποχωρούσε. Μού είχε φανεί λίγο «μπαρουτιασμένος», αλλά έχουν περάσει 35 χρόνια.
Τον πλησιάσαμε. «Τι είπατε, κύριε Βαρδινογάννη, με τον πρωθυπουργό;». Προσπάθησε να χαμογελάσει: «Τα λέμε συχνά με τον πρόεδρο. Ε σήμερα είπαμε για τον Παναθηναϊκό! Γεια σας!». Μπήκε στην επιβλητική «Μερτσέντες» του και έφυγε.
Και όμως, η συνάντηση εκείνη δεν ήταν καθόλου αθώα. Ποιος Παναθηναϊκός; Πέρασαν αρκετές ώρες για να διασταυρώσουμε, από στενούς συνεργάτες του Ανδρέα, ότι εξελίχθηκε άσχημα.
Η πολιτική ζωή κόχλαζε, το σκάνδαλο Κοσκωτά τής είχε βάλει φωτιά. Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης είπε στον Ανδρέα να παραιτηθεί από πρωθυπουργός και τον διαβεβαίωσε ότι δεν επρόκειτο να διωχθεί, προφανώς μεταφέροντας κάποιου είδους «μήνυμα» εκ μέρους του διαφαινόμενου νικητή των εκλογών Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Το αίτημα απορρίφθηκε, ο Ανδρέας θύμωσε και κυκλοφόρησε ο εξής διάλογός τους:
Ανδρέας Παπανδρέου: Δεν το περίμενα ποτέ από εσένα αυτό…
Βαρδής Βαρδινογιάννης: Επειδή είμαι φίλος σου, στο είπα. Θα προστατέψεις την υγεία σου, θα ηρεμήσουν πολιτικά τα πράγματα και θα επανέλθεις.
Ο Ανδρέας δεν ήθελε να ακούσει τίποτα από αυτά και η συνάντηση έληξε με τους δύο παλαιούς φίλους τσακωμένους.
Η είδηση για τη συνάντηση των δύο δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της εποχής, αλλά χωρίς να της δοθεί η διάσταση που είχε. Επίσημα δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί.
Στις εκλογές που ακολούθησαν (Ιούνιος 1989) το ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε, αλλά το ποσοστό του(σχεδόν 40%) εξέπληξε σχεδόν τους πάντες. Ο Ανδρέας, αν και άρρωστος και βαλλόμενος από δεξιά και αριστερά, ήταν πανίσχυρος πολιτικά. Έχασε άλλες δύο εκλογικές αναμετρήσεις και στις εκλογές του 1993 επανήλθε θριαμβευτικά.
Συνεργάτες του, που θυμούνται εκείνη τη συνάντηση, αποδίδουν το αίτημα να παραιτηθεί στο γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του επιχειρηματικού κόσμου της εποχής είχε «ξεγράψει» τον Ανδρέα. Πίστευε ότι είχε τελειώσει πολιτικά. Αλλά διαψεύστηκε.
Πολλά χρόνια αργότερα, ο Βαρδής Βαρδινογιάννης υποστήριξε τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός. Ταυτόχρονα υποστήριξε στον Γιώργο Παπανδρέου για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ το 2004. Λέγεται ότι είχε πει: «Θα τον στηρίξω, είναι γιος του φίλου μου». Ίσως να θυμήθηκε εκείνη την άσχημη στιγμή, που είχε με τον φίλο του πριν από 15 χρόνια.
Η ιστορία γράφεται και με τέτοιες, όχι ευρύτερα γνωστές, στιγμές…
