Του Γιώργου Πιαγκαλάκη, υποψήφιου Περιφερειάρχη Κρήτης με την “Ανυπόταχτη Κρήτη”
Ψηφίστηκε στις 15/4/19 το σχέδιο νόμου «I. Κύρωση της Συμφωνίας για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και Επενδύσεων, II. Εναρμόνιση του Κώδικα Φ.Π.Α. με την Οδηγία (ΕΕ) 2016/1065, III. Ενσωμάτωση των σημείων 1, 2, 4 και 5 του άρθρου 2 και των άρθρων 4,6,7 και 8 της Οδηγίας 1164/2016, IV. Τροποποίηση του ν. 2971/2001 και άλλες διατάξεις.» όπου περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ρυθμίσεις για τους αιγιαλούς της χώρας. Αφήνουμε ασχολίαστο «το αντιδημοκρατικό του πράγματος» δηλαδή ένα τόσο σοβαρό θέμα για μια νησιωτική χώρα να μπαίνει σφήνα για να ψηφιστεί άρον άρον σ’ ένα πολυνομοσχέδιο.
Είναι σαφές πως οι τροποποιήσεις που ψηφίστηκαν θα αποτελέσουν ένα ακόμη καταστρεπτικό χτύπημα στο περιβάλλον, ενώ θα υπονομευτεί ακόμη περισσότερο ο κοινόχρηστος χαρακτήρας της παράκτιας και παρόχθιας ζώνης, που παραδίδεται βορά στα ντόπια και ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τέτοιος είναι ο προεκλογικός οίστρος του ΣΥΡΙΖΑ για ακόμη μεγαλύτερες παροχές στο κεφάλαιο, που υπό τον μανδύα της διευκόλυνσης της «εκτέλεσης έργων αναπτυξιακού χαρακτήρα», επαναφέρει το παλιό σχέδιο παραχώρησης των αιγιαλών, όπως το ζήταγε από το 2014 η Τρόικα! Ειδικά για την Κρήτη οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές.
Πιο συγκεκριμένα:
Το άρθρο 28 δίνει τη δυνατότητα «σε διατήρηση αυθαίρετων κατασκευών σε έργα που κατασκευάστηκαν με βάση αναπτυξιακούς νόμους στον αιγιαλό, παραλία, όχθη, παρόχθια ζώνη, υδάτινο στοιχείο, πυθμένα και υπέδαφος του βυθού της θάλασσας, λιμνοθάλασσας, λίμνης και κοίτης πλεύσιμου ποταμού».
Δεν μας έφτανε η κατάληψη των παραλιών από ομπρελοκαθίσματα, τώρα με το άρθρο 32 θα μπορούν να τοποθετούνται στη θάλασσα «πλωτές εξέδρες 100 τμ για πολιτιστικούς ή τουριστικούς σκοπούς».
Με το άρθρο 33 δίνεται η δυνατότητα σε ιδιωτικές επιχειρήσεις να εκτελούν έργα «στον αιγιαλό, παραλία, όχθη, παρόχθια ζώνη, υδάτινο στοιχείο, πυθμένα και υπέδαφος του βυθού της θάλασσας, λιμνοθάλασσας, λίμνης και κοίτης πλεύσιμου ποταμού» που εξυπηρετούν μεταξύ άλλων και «…εξορυκτικούς, ενεργειακούς…» σκοπούς. Ειδικά στην Κρήτη αυτό σημαίνει, αν το συνδέσουμε με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, πως η Exxon Μobil, η Τotal και τα ΕΛΠΕ θα έχουν δικαίωμα έργων στην ακτογραμμή δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Τι θα σημαίνει λόγου χάριν αυτό για την Παλαιόχωρα , τα Σφακιά ή τη Γαύδο;
Στο ίδιο άρθρο «επιτρέπεται η εκτέλεση έργων εγκατάστασης Α.Π.Ε.». Δεν αρκούν βλέπετε τα βουνά, θα πρέπει να φυτευτούν ανεμογεννήτριες και στην παραλία. Είναι πολλά τα λεφτά για τα αρπακτικά-εμπόρους ενέργειας που πρέπει να απλωθούν παντού.
Επιτρέπεται επίσης «η εκτέλεση προσωρινών ή μόνιμων έργων επί αιγιαλού και παραλίας που έχουν χαρακτηριστεί Τουριστικά Δημόσια Κτήματα» καθώς προσθέτουμε εμείς θα είναι και πιο ελκυστικά σε επίδοξους επενδυτές με τη γνωστή διαδικασία ξεπουλήματος μέσω ΤΑΙΠΕΔ.
Με το άρθρο 34 δίνεται η δυνατότητα μαζικών νομιμοποιήσεων «στον αιγιαλό, παραλία, όχθη, παρόχθια ζώνη, υδάτινο στοιχείο, πυθμένα και υπέδαφος του βυθού της θάλασσας, λιμνοθάλασσας, λίμνης και κοίτης πλεύσιμου ποταμού» αυθαίρετων έργων που αναφέρονται στο προηγούμενο άρθρο καθώς και «…ξενοδοχειακές μονάδες κατασκευασμένες από το Δημόσιο». Πάλι εδώ χάριν της ελκυστικότητας για επίδοξους επενδυτές.
Μετά από τα παραπάνω μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθούν οι αναφορές «περί προστασίας και διαχείρισης σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού». Πιο σωστά έπρεπε να γράφουν σύμφωνα με τις αρχές της κερδοφορίας του κεφαλαίου ( ειδικά του τουριστικού και της ενέργειας ), τις ανάγκες της αγοράς και των ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών συμφερόντων. Όλα αυτά δηλαδή που έρχονται σε αντίθεση με τη λογική που λέει ότι ο Αιγιαλός και η Παραλία αποτελούν κατ’ εξοχήν κοινόχρηστο αγαθό εκτός συναλλαγής. Πάει περίπατο το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του λαού για την απόλαυση αυτών των δημόσιων αγαθών.
Ο λαός πρέπει να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους! Με νεύρο τα κινήματα που διεκδικούν ανθρώπινο περιβάλλον και ελεύθερους χώρους, να φτιαχτεί ένα ευρύ μέτωπο που θα βάλει φρένο στην λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων. Κόντρα σε όσους θέλουν να μετατρέψουν σε αιώνιο πελάτη του κάθε επιχειρηματία έναν λαό που πλάι στις θάλασσες έχει μάθει να μεγαλώνει, να αγωνίζεται και να ονειρεύεται!
