Ένα Γουδή, μωρέ, ν’αστράψει να βροντήσει
Τούτη την ώρα της βαρειάς ξενοδουλείας
Καρδιές ειλώτων και ραγιάδων ν’αφυπνίσει
Και τάφο ομαδικό ν’ανοίξει της δειλίας.
*
Δεκάτη πέμπτη Αυγούστου ήτανε και τότε
Που η Μεγαλόχαρη άπλωσε τα φτερά της
Μέχρι την Κρήτη. «Αμήν και πότε»
Θα ξεσηκώσει πάλι τα παιδιά της
Με της φωτιάς το γάλα βυζαγμένα
Να δώσουν μάχη για της λευτεριάς τη γέννα.
*
Ένα Γουδή μωρέ κ’ ένας Ζορμπάς τούτη την ώρα
Ν’αδράξει του αγώνα το σπαθί στο χέρι.
Και η Νέα Γενιά να βγει μπροστά μ’ένα Λευτέρη
Να φέρει το χαμόγελο της Λύτρωσης στη χώρα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΣ