Μέσα στην περίοδο που διανύουμε, της κρίσης, στην εφημερίδα μας έχουν πληθύνει οι καταγγελίες από πολίτες. Καταγγελίες που αναφέρονται σε γεγονότα, που τους φέρουν αντιμέτωπους με ανθρώπους που θεωρούν εαυτούς υπεράνω του νόμου, που τραμπουκίζουν και επιβάλλουν το θέλω τους. Που επιθυμούν τη σιωπή εκ μέρους των πολιτών και τους τρομοκρατούν. Αυθαιρετούν και προχωρούν σε καταπατήσεις.
Τέτοιοι άνθρωποι – είναι πολλές οι περιπτώσεις – που έχουν κάποιους από πίσω τους και εκεί στηρίζουν τις ενέργειές τους που χαρακτηρίζονται από τη θρασύτητά τους.
Ζούμε μία κρίση πολυεπίπεδη, είναι γεγονός. Νοοτροπίες και πρακτικές που μας οδήγησαν έως εδώ, επιμένουν. Και κάποιοι, μέσα σε αυτή την κρίση νοιώθουν τόσο ισχυροί, που δε σέβονται πλέον ούτε τα ιερά, ούτε τα όσια. Ούτε τους ναούς, ούτε τους ίδιους τους αγίους.
Τέτοια είναι η περίπτωση με το εκκλησάκι του Άγιου Ιωάννη του Χρυσοστόμου πίσω από το κέντρο Ζαμάνια.
Εκεί, ενώ ο δρόμος είναι δημόσιος, και μάλιστα έγινε δωρεά από ιδιώτη έτσι ώστε να διαπλατυνθεί, για να μπορούν όσοι πιστοί το επιθυμούν να επισκέπτονται την εκκλησία, στο ύψος των ιδιοκτησιών Αγγελάκη έκαναν οδόφραγμα στο δρόμο με μπάζα.
Κι επειδή ούτε αυτό έφθανε, άφησαν και ένα παραιτημένο αυτοκίνητο για να σιγουρέψουν πως κανείς πλέον δε θα τολμά να περνά από τον δρόμο αυτό. Όταν ρωτήθηκε ιδιοκτήτης της περιοχής από πιστούς που πήγαιναν στην συγκεκριμένη εκκλησία, γιατί έπραξε με αυτό τον τρόπο, τους είπε: «υπάρχει και άλλος δρόμος, μπορούν όσοι το θέλουν να πηγαίνουν από εκεί».
Το εκκλησάκι του Άι Γιάννη του Χρυσοστόμου, όπως είναι εμφανές από τις φωτογραφίες, είναι ένα μνημείο των ύστερων βυζαντινών χρόνων. Κτίστηκε πριν 600 χρόνια και συντηρείται χάρη στη φροντίδα των πιστών. Είναι χαρακτηριστικό ότι για τα όποια έργα συντήρησης απαιτείται έγκριση από την Αρχαιολογία Χανίων. Γύρω από το εκκλησάκι οι πιστοί έχουν φυτέψει δέντρα και έχουν διαμορφώσει έναν πολύ όμορφο κήπο.
Να αναφέρουμε εδώ ότι μέχρι πριν μερικά χρόνια το συγκεκριμένο εκκλησάκι ήταν σχεδόν ερειπωμένο. Όμως, σε συνεργασία με την κοινότητα των Ρωσοπόντιων οι οποίοι ήθελαν ένα χώρο για να λειτουργούν με το Παλαιό Ημερολόγιο και σε συνεργασία με την τοπική εκκλησία πάντα, το εκκλησάκι ξαναζωντάνεψε. Με πολύ εργασία, μεράκι και κόπο, και με πολύ αγάπη και σεβασμό έστησαν αυτό τον όμορφο τόπο δίχως να ζητήσουν ποτέ κάποιο αντάλλαγμα.
Λειτουργεί στις μεγάλες γιορτές και στα πανηγύρια. Σε γάμους και βαπτίσεις. Πριν πολλά χρόνια, ο χώρος ήταν κοιμητήριο για αβάπτιστα παιδιά.
Πολλοί έρχονται εδώ για να βρουν την ηρεμία τους. Αρκετοί είναι και αυτοί που το επισκέπτονται από άλλες περιοχές της Ελλάδας. Είναι ένας όμορφο εκκλησάκι. Κάποιοι άλλοι, πάλι, προτιμούν να φράζουν τους δρόμους με μπάζα.
Α.τ.Κ.
