Του π. Στυλιανού Θεοδωρογλάκη
«Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού ημέρα σωτηρίας»
Περίοδος απεξάρτησης και απελευθέρωσης από τη χρονικότητα της αμαρτίας, του κακού, του δαιμονικού και του θανάτου.
Μέσα στη σκοτεινιά του παρόντος αιώνος που τα σύννεφα της ανασφάλειας, της αβεβαιότητας των πολεμικών συρράξεων και τρομοκρατικών επιθέσεων ολοένα και περισσότερο πυκνώνουν, υποφώσκει το ανέσπερο φως του Αναστάντος Κυρίου.
«Φως Χριστού ανέτειλεν ημίν και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, σιωπή, υπομονή, ανεκτικότητα, ελπίδα, αισιοδοξία και χαρά και για τις ευχάριστες στιγμές της ζωής και για τις άλλες, που πάντοτε υπάρχουν, τις οδυνηρές καταστάσεις, της λύπης και του θανάτου, χαρά μέσα στην οδύνη της αμαρτητικής μας κατάστασης, χαρμολύπη.
Και ακόμα την Σαρακοστή τη ζούμε με την προσδοκία της Ανάστασης και της ζωής, όχι περιορισμένου χρόνου αλλά αναστημένη, αναστάσιμη, λαμπρινή, αιώνια ζωή.
Κομβικά στοιχεία που κυριαρχούν και συνθέτουν το σχήμα της θαυμαστής και αγιοπνευματικής εικόνας της μεγάλης Σαρακοστής, που η Αγία μας Εκκλησία την έχει κορώνα στο κεφάλι της, ως λειτουργικό χρόνο ζωής, σωτηρίας και πολιτισμού, είναι τα μεγάλα και ιερά μηνύματα που περικλείονται μέσα στους ύμνους και τους ψαλμούς που ακούγονται αυτή την περίοδο και τα άγια πρόσωπα που κυριαρχούν και προβάλλονται επίσης αυτή τη λειτουργική χρονική περίοδο.
Είναι ο πλέον ζωντανός παραγωγικός χρόνος ορθόδοξης πνευματικότητας ο χρόνος των 7 εβδομάδων της λειτουργικής αυτής περιόδου με τις πληθωρικές ορθρινές καθημερινές ιερές ακολουθίες, που στοχεύουν με το περιεχόμενό τους, την λογοτεχνική και ποιητική λιτότητά τους στην αυτογνωσία των πιστών και στην προετοιμασία και την προτροπή τους στη μετάνοια, την εξομολόγηση και τη θεία κοινωνία.
«Εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμα μου προς σε ο Θεός μου διότι φως τα προστάγματά σου επί της γης». (Ης. 26,9).
Απογευματινά μεγάλα απόδειπνα με ψαλμούς και ύμνους ανάσας και αισιοδοξίας που ξεκουράζουν από την αμαρτητική καθημερινότητά μας και μας δίνουν τη δύναμη της ελπίδας για να συνεχίσουμε τον αγώνα και τη νύχτα που έρχεται και τις επόμενες μέρες.
Απαρχής «Κύριε των δυνάμεων μεθ’ ημών γενού. Άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν ουκ έχομεν…» Και ακόμα «η ελπίς μου ο πατήρ καταφυγήν μου ο Υιός, σκέπη μου το πνεύμα το άγιον».
«Και δώρισε ημίν ο Θεός γρήγορον νουν, ύπνον ελαφρόν και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον».
Εσπερινές ιερές ακολουθίες της Τετάρτης με την προηγιασμένη θεία λειτουργία: «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον σου, έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή εισάκουσόν μου Κύριε».
Και «φως Χριστού φαίνει πάσιν».
Έτσι ενισχύεται το φρόνημα και φωτίζεται ο σκοτεινός ορίζοντας των πονηρών λογισμών οι οποίοι δεν αντέχουν το φως του Χριστού και διαλύονται και χάνονται.
Αλλά και το εσπέρας της Παρασκευής με τους χαιρετισμούς της Παναγίας, το τραγούδι αυτό της ελευθερίας, της ζωής, της κοινωνίας, της συμφιλίωσης, της συναδέλφωσης και του πολιτισμού όμοιων και διαφορετικών προσκαιρότητας και αιωνιότητας γης και ουρανού.
Η Παναγία γεννά την ενότητα των «πριν διεστώτων» και γκρεμίζει την κατάρα της θρησκευτικής βαρβαρότητας. «Χαίρε της βαρβάρου θρησκείας η κατάπτωσις».
Για τις ακολουθίες του μεσονυκτικού που θα μπορούσαμε να κάνουμε εμβρυθέστερες αναφορές, περιοριζόμαστε μόνον στο «ευλογητός ο Θεός ος ουκ απέστησε την προσευχήν μου και το έλεός του απ’ εμού».
Περισσότερα γνωρίζουν, βιώνουν και ομολογούν οι μοναχοί που τηρούν τη λειτουργική πράξη του μεσονυκτικού και που είναι μεγάλη ευλογία για το μοναστήρι.
Δεν μπορούμε όμως να μην σημειώσουμε τον υπερπνευματικό ζωντανό παιάνα, τον μεγάλο κανόνα του Αγίου Ανδρέα Κρήτης, που ανοίγει διάπλατα τον δρόμο της μετάνοιας και καθιστά εφικτή τη διάβαση γης ουρανού, τη συνάντηση ανθρώπου και Θεού.
Η μεγάλη Σαρακοστή κορυφώνεται και λαμπρύνεται τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Από την Κυριακή των Βαΐων με τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και τη λαϊκή, νεανική αναγνώρισή του ως Υιού του Θεού, ως Θεού εκ Θεού αληθινού.
Ύστερα αρχίζουν «τα πάθη τα σεπτά». Η προδοσία, η σύλληψη, τα δικαστήρια από τον Άννα στον Καϊάφα τον Πιλάτο ως τον γολγοθά, τον σταυρό και τον θάνατο.
Σημειώνουμε προς υπεράσπιση «σωτηρίαν» ημών των ιδίων: Την πράξη της προδοσίας του Ιούδα και το αμετανόητο απενενοημένο διάβημά του.
Την άρνηση του Πέτρου και τη μετάνοιά του «έκλαισεν πικρώς».
Το φίλημα του προδότη για την πράξη σύλληψης του Χριστού στον κήπο των ελαιώνων.
Τον φόβο των μαθητών που διασκορπίζονται και χάνονται εκείνη τη δύσκολη ώρα του δασκάλου τους.
Μνημονεύουμε τον Ιωσήφ τον διακεκριμένο βουλευτή που τόλμησε και ζήτησε και πέτυχε να θάψει το σώμα του δασκάλου του «εν καινώ μνημείω».
Εξίσου σημειώνουμε τη μετάνοια του ληστή «μνήστητί μου Κύριε όταν έλθης εν τη βασιλεία σου».
Με όλα αυτά μαθαίνουμε ότι βρισκόμαστε ένα βήμα από τη λύτρωση και τη σωτηρία μας.
Φτάνει το βήμα αυτό να το κάνουμε μετανοητικά, με την καρδιά μας, αληθινά.
Ο ληστής την τελευταία στιγμή πέτυχε αυτό που εμείς δεν ξέρουμε αν το καταφέρουμε σε όλη μας τη ζωή.
«Μη προσευχόμαστε φαρισαϊκώς…»
«Ήμαρτον ενώπιόν σου δέξε με μετανοούντα».
«Αξίωσον εκ δεξιών σου με στήναι κριτά δικαιώτατε».
«Ελεήμον ελέησόν με τον παραπεσόντα».
Τέσσερα μεγάλα μηνύματα ενίσχυσης και προετοιμασίας για να μπούμε μέσα στη μεγάλη Σαρακοστή, στον αγώνα και τη μάχη για τη νίκη και το θρίαμβο της ζωής και της σωτηρίας μας.
Να αξιωθούμε να προσκυνήσουμε «την άχραντον εικόνα» την πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής.
Να καμαρώσουμε την καλλονή των μοναστών στο πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά τη δεύτερη Κυριακή της Σαρακοστής.
Να προσκυνήσουμε τον Σταυρό του Χριστού της Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης.
Να ατενίσουμε την κλίμακα του Αγίου Ιωάννη που ανεβάζει με γοργούς ρυθμούς και με ασφαλή σκαλοπάτια από τη γη στον ουρανό και να θαυμάσουμε τη λαμπρότητα και την καθαρότητα του σώματος και της ψυχής της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας.
Χαιρόμαστε που έχουμε αυτό τον πλούτο των ουρανίων θεϊκών χαρισμάτων στην απόλυτη διάθεσή μας ώστε με αυτά να διευκολύνουμε τη ζωή μας, να λαμπρύνουμε το πρόσωπό μας, να αναβαθμίζεται η ίδια η ζωή μας, να χαιρόμαστε και να απολαμβάνουμε τη δημιουργία.
Να έχουμε αισιοδοξία, να μην απελπιζόμαστε στα δύσκολα, εκεί χρειάζεται να δείχνουμε τη δεξιοτεχνία αλλά και τη δυναμική μας.
Με αυτές τις ουράνιες δυνάμεις στη διάθεσή μας γινόμαστε ακατανίκητη δύναμη, προσεγγίζουμε τον ίδιο τον παντοδύναμο Θεό και δεν διστάζουμε να ισχυριστούμε ότι γινόμαστε παντοδύναμοι, κυρίαρχοι όλων των πονηρών και δαιμονικών δυνάμεων.
Τρέχουμε και διατρέχουμε τον προκείμενο αγώνα νικηφόρα και αποτελεσματικά για το παρόν και το μέλλον .
Η Αγία Σαρακοστή φέρνει τον Θεό κοντά μας και «ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών».
Ευλογημένη Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή. Ευχή να τη ζήσουμε στο πρόσωπο και τη ζωή μας, στην οικογένεια και στα παιδιά μας, προπάντων για μας τους ίδιους, για όλους τους ανθρώπους και για όλο τον κόσμο.
