Αντίο Δάσκαλε

Της Νίκης Λατινάκη

Εχθές “έφυγε ” ένας αγωνιστής του δικαίου, της ανθρωπιάς, της αξιοπρέπειας.

Ένας ασυμβίβαστος ήρωας μας εγκατέλειψε.

Βαρδή, σε γνώρισα στην πλατεία Χανίων το 2011 όπου συναντηθήκαμε εκεί όσοι ονειρευτήκαμε ένα καλύτερο κόσμο. Αγωνιστήκαμε γι αυτόν αλλά ηττηθήκαμε;

Πράγματι δεν ξέρω.

Στην αρχή ξέρεις ότι κρατούσα αποστάσεις από όλους εσάς μιας που δεν ήξερα που πάνε τα τέσσερα και ήμουν παραπληροφορημένη από τα ξεδιάντροπα Μ.Μ.Ε. όσον αφορούσε τον αναρχικό χώρο.

Όμως η καθημερινή επαφή μαζί σας μ’εκανε να αναθεωρήσω την λανθασμένη άποψη που είχα.

Βαρδή, σ’ ευχαριστώ για το ήθος, την εντιμότητα, την αξιοπρέπεια, ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ που μου δίδαξες.

Σ’ ευχαριστώ που σε κάθε κινητοποίηση μας έμπαινες μπροστάρης για να μας προστατεύεις από την βαρβαρότητα της εξουσίας και των αστυνομικών.

Σ’ ευχαριστώ για τα μαθήματα πραγματικής Δημοκρατίας, Ισονομίας, Ισοκρατίας που με διδάξατε στις υποδειγματικές σας συνελεύσεις. Όλοι είχαμε ελεύθερο λόγο και αποψη, μας άκουγες, μας σεβόσουν ακόμη και αν δεν συμφωνούσες.

Σ’ ευχαριστώ, διότι μ’εμαθες να μην φοβάμαι να μην συμβιβάζομαι με το άδικο, το απάνθρωπο, το βίαιο.

Βαρδή, από χθες που έμαθα, εδώ στην μακρινή ξενιτιά, ότι την έκανες “κοπάνα” και τι δεν θυμήθηκα από την σύντομη κοινή μας πορεία.

Θυμάμαι την κατάληψη της Νομαρχίας, τον ντόμπρο λόγο σου στις συνελεύσεις μας, ο αγώνας σου να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, να μην χαθεί ή καταστραφεί ούτε βελόνα από το χώρο της Νομαρχίας. Πήρες όλη την ευθύνη για τυχόν απώλειες και γι’αυτό διώχθηκες ΑΔΙΚΑ για μία ακόμη φορά.

Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσω ποτέ όταν κατέβηκα από το Σύνταγμα,τον Ιούνιο του 2011, όπου με περίμεναν oi ζεστές αγκαλιές σας και τα βλέμματα γεμάτα αγάπη.

Τα λόγια ήταν περιττά. Αυτές οι αγκαλιές ήταν βάλσαμος μετά από τα χιλιάδες χημικά όπου μας είχαν ‘λούσει’ τα εγκληματικά ΜΑΤ.

Ήσουν παρών κάθε φορά που κινδύνευε η συλλογικότητα της Κοινωνικής Κουζίνας από τις δόλιες επιθέσεις της Δημοτικής αρχής έως τις εγκληματικές επιθέσεις της Μαύρης αυγής.

Ήσουν δίπλα σε κάθε αδύναμο και κατατρεγμένο.

Θυμήθηκα όταν μου κάνατε την τιμή να με καλέσετε στην Αυγουστιατικη σας ανάβαση στα Λευκά όρη. Όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη σου με τις ανεξάντλητες γνώσεις που είχες. Ιστορικές, γεωλογικές, της Κρητικής παράδοσης και μουσικής.

Γνώριζες κάθε βότανο τα οφέλη του, κάθε λιθαράκι, κάθε σπιθαμή των υπερήφανων βουνών της Κρήτης και ΟΧΙ μονο.

Ένοιωσα απέραντο θαυμασμό για όλους σας βλέποντας τον σεβασμό που είχατε απέναντι σε κάθε ζωική η φυτική ύπαρξη.

Βαρδή, ήμουν τυχερή που αντάμωσα εσένα και όλα τα παιδιά της Ρόζας Νέρας.

Πόσα μαθήματα ζωής πήρα απ όλους εσάς!

Έφαγα το πιο ζεστό και νόστιμο ψωμί διότι ήταν ζυμωμένο με αγάπη και αλληλεγγυη.

Δάσκαλε, ακόμη και αν λιποτάκτησα και έφυγα στην ξενιτιά ποτέ δεν σας ξέχασα διότι ήσασταν κομμάτι του ταξιδιού της ζωής μου.

Καλό ταξίδι φίλε, δάσκαλε, αγωνιστή.

Να ξέρεις ότι έφυγες πολύ νωρίς αλλά άφησες πολλούς σπόρους πίσω σου όπου θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον.