Η δεκαπενθήμερη κατάληψη των γραφείων της Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ από το Σύλλογο εργαζομένων έληξε χθες νικηφόρα, αφού η Διοίκηση αναγκάστηκε να υπογράψει νέα ετήσια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με ακέραιους τους μισθούς και όλες τις θεσμικές κατακτήσεις. Η νίκη αυτή πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για το εργατικό και λαϊκό κίνημα και όλη την Αριστερά.

Οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ δεν τήρησαν καμία «στάση αναμονής» εν όψει εκλογών. Μέσα από μαζικές συνελεύσεις αποφάσισαν ανυποχώρητο αγώνα για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και το πέτυχαν. Η παρελκυστική πολιτική της Διοίκησης, που περίμενε την 15η Μάη για να κατακρεουργήσει μισθούς και δικαιώματα μέσα από την εφαρμογή των επαίσχυντων μνημονιακών νόμων για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, προσέκρουσε στην αποφασιστικότητα των εργαζόμενων.

Σήμερα, που το Μνημόνιο και τα κόμματα που υπηρετούν την Τρόικα, την ΕΕ και το ΔΝΤ έχουν καταδικαστεί οριστικά από τον εργαζόμενο λαό, ο αγώνας των εργαζόμενων του ΟΚΑΝΑ δείχνει τον δρόμο για το πώς ο λαός μπορεί να ολοκληρώσει ότι άρχισε και να σαρώσει τη μνημονιακή πολιτική. Το παράδειγμα φωνάζει έντονα στο συνδικαλιστικό κίνημα και την αριστερή του πτέρυγα, ειδικά εκείνο το τμήμα της που εδώ και πολύ καιρό βλέπει ως περισσότερο «ρεαλιστική» τη λύση της υποταγής στον «άσχημο συσχετισμό», της αποδοχής των μειώσεων στους μισθούς και τα δικαιώματα, μπροστά στους εκβιασμούς που παρουσιάζουν οι εργοδότες ως «αντικειμενικούς». Φωνάζει ότι οι συσχετισμοί αλλάζουν, ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να νικάνε. Φωνάζει όμως και σε εκείνο το τμήμα της συνδικαλιστικής Αριστεράς που επιλέγει τη χωριστική πάλη, ότι ο ενωτικός αγώνας των εργαζόμενων είναι σήμερα το μεγάλο ζητούμενο.

Καλούμε όλη την Αριστερά και το συνδικαλιστικό κίνημα να πάρει θέση εν όψει της 15ης Μάη και του αγώνα για τη διατήρηση των συλλογικών συμβάσεων. Όλα τα σωματεία που βρίσκονται σε απεργία ή κινητοποίηση για τις ΣΣΕ και τις απολύσεις, πρέπει να στηριχτούν (Σύλλογος Βιβλίου-Χάρτου, ΣΕΦΚ, ΦΑΓΕ, Χαλυβουργία κ.λπ.). Να προκηρυχτεί άμεσα πανεργατική απεργία.

Καμιά αναμονή, καμιά κοινοβουλευτική αυταπάτη! Να σαρώσουμε τις πολιτικές των Μνημονίων με ανυποχώρητους αγώνες, το μόνο δρόμο που μπορεί να εγγυηθεί πραγματικά τα εργατικά δικαιώματα πριν και μετά τις εκλογές.