Με μεγάλο ενδιαφέρον διαβάσαμε τις ανακοινώσεις των κκ Σωκράτη Κόκκαλη, Γιάννη Αλαφούζου και Ανδρέα Βγενόπουλου για τα ρεπορτάζ του UNFOLLOW 
Η κάθε ανακοίνωση έχει τις ιδιομορφίες της. Κάποιες λίγο συγχυτικές, όπως του κ. Βγενόπουλου που απαντά στην εφημερίδα «Αυγή», η οποία αναπαρήγαγε το θέμα βάσει κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ για τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Καραγιαννίδη στη Βουλή, δίχως να ανατρέξει στην πηγή. Κι άλλες ελαφρώς ακατάληπτες, όπως του κ. Αλαφούζου, ο οποίος βρίσκει την ευκαιρία να επιτεθεί στον Νίκο Χατζηνικολάου και τον ραδιοφωνικό σταθμό REAL.
Και οι τρεις ανακοινώσεις πάντως συναντώνται στα εξής δύο σημεία: Πρώτον, αναρωτιούνται πώς περιήλθαν σε γνώση μας τα εκκαθαριστικά. Και, δεύτερον, «διαψεύδουν» το ρεπορτάζ μας, υποστηρίζοντας ότι τα εισοδήματά τους είναι πολύ υψηλότερα από αυτά που παρουσιάζουμε και μας συστήνουν να μάθουμε να διαβάζουμε σωστά ένα εκκαθαριστικό σημείωμα.
Όσον αφορά το πρώτο θέμα, φυσικά δεν έχουμε κάτι να απαντήσουμε. Προστατεύουμε τις πηγές μας, όπως κάθε δημοσιογράφος που σέβεται τη δουλειά του. Για το δεύτερο, ωστόσο, έχουμε λίγα να πούμε, μολονότι για οποιονδήποτε στοιχειωδώς εναργή αναγνώστη, το σκεπτικό που έχουμε δημοσιεύσει ήδη από τη δεύτερη μέρα κυκλοφορίας του περιοδικού θα έπρεπε να αρκεί.
Πρώτα από όλα, όμως, ας πούμε το εξής, έστω κι αν δεν θα έπρεπε να χρειάζεται: Δεν δημοσιεύουμε απλώς εκκαθαριστικά σημειώματα. Τα εκκαθαριστικά φωλιάζουν μέσα σε κάτι που είναι προφανώς αμελητέο για τους εν λόγω επιχειρηματίες αλλά οι υπόλοιποι το ονομάζουμε ρεπορτάζ και το θεωρούμε αρκετά σημαντικό. Για την ακρίβεια, δημοσιεύουμε δύο ρεπορτάζ, συνολικά 18 σελίδες, όπου εξηγούμε με λεπτομέρειες πώς λειτουργεί το φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα, πώς κατασκευάζεται το σύστημα της φοροασυλίας και γιατί το νέο φορολογικό νομοσχέδιο όχι μόνο δεν αποτελεί «μεταρρύθμιση» προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά ενισχύει τη φορολογική ανισότητα.
Ευλόγως, δεν πρόκειται να ξαναγράψουμε ρεπορτάζ 18 σελίδων εδώ. Κυκλοφορούμε στα περίπτερα σε όλη την Ελλάδα – από τη στιγμή μάλιστα που τα εισοδήματα των επιχειρηματιών επαρκούν, μπορούν να διαθέσουν 5 ευρώ να αγοράσουν το τεύχος. Σε αντίθετη περίπτωση, μπορούμε να τους το στείλουμε. (Κυκλοφορούμε και στην Κύπρο, αν και ίσως ο κ. Βγενόπουλος να μην πολυκυκλοφορεί εκεί τούτον τον καιρό…)
Θα κάνουμε, ωστόσο, εδώ τρεις επισημάνσεις: Πρώτον, οι ανακοινώσεις χαρακτηρίζουν μεν «ψευδές» το δημοσίευμα, ουδόλως όμως αμφισβητούν τη γνησιότητα των εκκαθαριστικών. Ως προς τι είναι λοιπόν «ψευδές»; Στο περιοδικό δημοσιεύονται ολόκληρα τα εκκαθαριστικά. Κανένα τμήμα τους δεν αποκρύψαμε, εκτός από διευθύνσεις και αριθμούς κυκλοφορίας οχημάτων.
Δεύτερον, τα δηλωθέντα ατομικά εισοδήματά τους είναι αυτά που λέμε. Ακριβώς αυτά που λέμε.
Τρίτον, οι επιχειρηματίες μάς επισημαίνουν ότι τα εισοδήματά τους είναι υψηλότερα. Ακριβέστερα, θα έπρεπε να λένε ότι είναι υψηλότερα από τα ατομικά δηλωθέντα. Μα αυτό λέμε κι εμείς. Όχι μόνο δεν το αποκρύπτουμε (στο ρεπορτάζ μας στο περιοδικό θα δείτε, εκτός από τα ίδια τα εκκαθαριστικά όπου φαίνονται τα πάντα, ότι τονίζουμε τα αυτοτελή φορολογούμενά τους και το τεκμαρτό τους εισόδημα) αλλά σε αυτό ακριβώς βασίζουμε τη συλλογιστική που αναπτύσσουμε: δηλώνουν ατομικά τα εισοδήματα μικρομεσαίου που αναφέρουμε και στη συνέχεια παίρνουν από τις εταιρείες τους τόσα μερίσματα ώστε να καλύψουν τα τεκμήριά τους για σκάφη, αεροπλάνα, σπίτια, αυτοκίνητα, δάνεια, οικιακές βοηθούς, κλπ. Τα υπόλοιπα μένουν στις εταιρείες και μεταφέρονται από χρόνο σε χρόνο, φορολογημένα με 20%. Εις νέον έτος, που λένε και οι λογιστές και φοροτεχνικοί.
Γράφουμε στο ρεπορτάζ: «Η δημοσίευση των φορολογικών προφίλ των τεσσάρων επιχειρηματιών επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος και υπηρετεί τη διεκδίκηση κοινωνικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα τη στιγμή που με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο μειώνεται ακόμη περισσότερο ο συνολικός συντελεστής φορολογίας των εταιρειών αλλά και των διανεμόμενων κερδών προς τους επιχειρηματίες, ενώ για ακόμη μια φορά κατακρεουργούνται οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Το ζητούμενο δεν είναι να στοχοποιηθούν οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες ούτε να γίνει κουτσομπολιό – γι’ αυτό άλλωστε δεν δημοσιεύονται ούτε διευθύνσεις ούτε αριθμοί κυκλοφορίας οχημάτων, ενώ δεν δημοσιοποιούνται τα στοιχεία που αφορούν το Ε9, τις υπεράκτιες εταιρείες ή τα εισοδήματα που προκύπτουν από άλλες ενέργειες ή από τη συμμετοχή σε διοικητικά συμβούλια. Δημοσιεύουμε ένα δείγμα των στοιχείων που περιήλθαν σε γνώση μας, αφότου ερευνήθηκε η γνησιότητά τους. Το ζητούμενο είναι να αντιληφθεί ένα ευρύτερο κοινό ότι τελικά “λεφτά υπάρχουν”, αλλά καμία κυβέρνηση δεν τολμά να τα απαιτήσει από τους… αναξιοπαθούντες κεφαλαιοκράτες, αλλάζοντας το νόμο ώστε να φορολογηθούν τα πραγματικά υψηλά εισοδήματα που προκύπτουν ως μερίδιο κέρδους από τις εταιρείες τους.»
Στις φωτογραφίες με τα εκκαθαριστικά σημειώματα των τεσσάρων επιχειρηματιών, γράφουμε: «Αξίζει να σταθείτε στην στήλη αριστερά […]. Κάντε την πρόσθεση των τεκμηρίων από πολυτελή γιοτ, αεροπλάνα, σπίτια, αυτοκινήτα, δάνεια, και θα ανακαλύψετε ότι το τεκμαρτό τους εισόδημα είναι όσο χρειάζεται για να είναι νόμιμοι. Λύνεται ο γρίφος πιο εύκολα και από σταυρόλεξο για αρχάριους: χαρακτηριστική είναι η πρακτική να δηλώνουν ως αυτοτελή φορολογούμενα ποσά, αυτά που προκύπτουν δηλαδή από τη διανομή των κερδών των επιχειρήσεων, μερικές εκατοντάδες ευρώ παραπάνω απ’ όσα χρειάζονται για να καλύψουν το τεκμήριο διαβίωσής τους.»
Επίσης γράφουμε στο ρεπορτάζ: «Νομίμως το κάνουν. Όπως νομίμως αφήνουν τα κέρδη τους στο ταμείο της εταιρείας τους φορολογημένα με το “ταπεινό” 20%. Και αν προκύψει και μια χρονιά εμφανίσουν ζημιές, τις καλύπτουν με τα κέρδη προηγουμένων ετών, τα οποία δεν έχουν φορολογηθεί γιατί “ξέχασαν” να μοιράσουν τα μερίδια. Επαναλαμβάνουμε, νομίμως γίνονται αυτά στο ελληνικό Ελντοράντο. Βέβαια στη Γερμανία που τόσο θέλουμε να μιμηθούμε, τα μερίδια φορολογούνται μεν με μικρότερο συντελεστή, αλλά μοιράζονται το ίδιο έτος…» (Στη Γερμανία λοιπόν, που δεν είναι Ελντοράντο, τα μερίσματα φορολογούνται όλα στην πηγή κάθε χρόνο. Και αν θέλουν να κρατήσουν χρήματα από τα κέρδη για «ανάπτυξη» δηλώνουν σε ειδικό κωδικό πόσα είναι και είναι υποχρεωμένοι με τιμολόγια σε εύλογο χρονικό διάστημα να αποδείξουν ότι όντως τα διέθεσαν για αυτό το λόγο και όχι για έξοδα διαβίωσης και άλλες ελληνικές εξυπνάδες.)
Λέμε και κάτι ακόμη: Ότι με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που υποτίθεται ότι βελτιώνει το κοινωνικά άδικο αυτό σύστημα, η φορολογία των εταιρειών αυξάνεται μεν στο 26% (υπενθυμίζεται ότι μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα αναζητούν άλλη έδρα για να φορολογούνται με μικρότερο συντελεστή, ενώ εδώ τον αυξάνουν) αλλά η φορολογία των μερισμάτων στην πηγή πέφτει στο 10%. Σε μια λογική, δηλαδή, που υποτίθεται ότι υποστηρίζει την ανάπτυξη μέσω της χαμηλής φορολογίας των εταιρειών, αυξάνεται ο φόρος. Αλλά μειώνεται ο φόρος σε όσα κέρδη ο επιχειρηματίας επιλέξει να πάρει σπίτι του. Εν ολίγοις θα πληρώσουν λιγότερο φόρο για τα αυτοτελή εισοδήματα (π.χ.μερίσματα από εταιρείες και άλλα). Για αυτό δεν ακούσαμε τους επιχειρηματίες να λένε κάτι, προφανώς τους φαίνεται απολύτως λογικό.
Επιμένουμε λοιπόν ότι το θέμα του ρεπορτάζ μας είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και ο τρόπος με τον οποίον υπονομεύεται διαρκώς και συστηματικά από το φορολογικό σύστημα. Επιμένουμε επίσης ότι ως προς αυτό, οι τέσσερις επιχειρηματίες στους οποίους αναφερόμαστε αποτελούν εμβληματικές περιπτώσεις και ως εκ τούτου τα καλύτερα δυνατά παραδείγματα προκειμένου να καταστήσουμε ανάγλυφο στους αναγνώστες μας τον τρόπο με τον οποίο το σύστημα αυτό λειτουργεί. Δεν δημοσιοποίησαμε φορολογικά στοιχεία τραγουδιστών. Δημοσιοποιήσαμε στοιχεία ορισμένων από τους ισχυρότερους οικονομικούς παράγοντες της χώρας. Και ουδέποτε υποστηρίξαμε ότι κάνουν κάτι παράνομο. Αντιθέτως τονίσαμε ότι ο νόμος τους επιτρέπει να κάνουν αυτό που κάνουν.
Θα θέλαμε λοιπόν να αντιγυρίσουμε τη νουθεσία στους κκ Κόκκαλη, Αλαφούζο και Βγενόπουλο: ίσως δεν πρέπει εμείς να μάθουμε να διαβάζουμε εκκαθαριστικά αλλά αυτοί να τα συμπληρώνουν. Ή, ακόμη καλύτερα, να επιστρατεύσουν τη «φορολογική τους συνείδηση» και να ζητήσουν δημόσια να αλλάξει ο νόμος, να υποχρεώνονται να παίρνουν όλα τους τα κέρδη ως φυσικά πρόσωπα και να φορολογούνται στην υψηλότερη κλίμακα.
Και το ίδιο θα έπρεπε να ζητήσουν και οι πολιτικοί. Καθετί άλλο είναι στάχτη στα μάτια.
UNFOLLOW
ΥΓ Ο κ. Μάνεσης πού χάθηκε; Είναι απασχολημένος μήπως να συσκέπτεται με τον κ. Δένδια για το αν θα στείλουν τα ΜΑΤ να ξανανοίξουν τη Χαλυβουργία, τώρα που την έκλεισε, ώστε να εξασφαλιστεί το «δικαίωμα στην εργασία»;
Το UNFOLLOW 13 κυκλοφορείσε όλη την Ελλάδα και στην Κύπρο