Του Κώστα Λουλουδάκη
«Υπάρχουν πράγματα που θα στενoχωρήσουν, όχι πρωτίστως τη διαπραγματευτική ομάδα, αλλά θα στενοχωρήσουν τον ελληνικό λαό» – Ευκλείδης Τσακαλώτος
Στις «πολιτισμένες» δημοκρατίες δυτικού τύπου, η χρήση βίας για τον έλεγχο και την μετάβαση στους «επενδυτές» των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των κοινωνικών υπηρεσιών, θα αποτελέσει μόνο την έσχατη λύση. Το ΔΝΤ και οι διάφορες επιτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν στην διάθεση τους πολύ λιγότερο δαπανηρά όπλα, από ότι τα τάνκς και τα πραξικοπήματα, που μπορούν να κάνουν την δουλειά υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
Το ΔΝΤ από δημιουργίας του, μισθωμένο από τις ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες, είχε τον ρόλο του μισθοφόρου κακοποιού για την προστασία του καπιταλισμού και την κάλυψη των αναγκών των «επενδυτών».
Η ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία μιας ειδικής οικονομικής θεώρησης, τον λεγόμενο φιλελευθερισμό, που χρησιμοποιεί ιδρύματα όπως το ΔΝΤ προς ενίσχυση των ιδιωτικοπολιτικών οικονομικών αρχών και προς υπονόμευση των κοινωνικοπολιτικών αρχών, δημιούργησε απλώς θύματα. Οι παραληρηματικοί copy pasteκανόνες του ΔΝΤ και οι παράμετροι που υπαγορεύουν στις δημόσιες αρχές διάφοροι «οίκοι αξιολόγησης», αποσκοπούν στην ακύρωση των βαθύτερων αιτιών του κρατικού παρεμβατισμού και των μεταπολεμικών κοινωνικών κατακτήσεων. Η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία προτάσσει την υποταγή όλων των πτυχών των κοινωνικών θεσμών, σε χρησιμοθηρικές σταθμίσεις και χρηματιστηριακούς υπολογισμούς!
Οργανισμοί, όμως, όπως το ΔΝΤ γνωρίζουν πολύ καλά πώς να κρύβουν κάτω από το χαλί το έγκλημα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και πίσω από τα κέρδη τους, που προσδοκούν να αποκομίσουν από τις πλέον πεινασμένες χώρες της Γης.
Όπως έγινε στην Μπουρκίνα Φάσο:
Χρηματοπιστωτικοί κύκλοι όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, στραγγάλιζαν χωρίς ανάπαυλα με όπλο το «χρέος» μια μακρινή χώρα που ονομάζεται Μπουρκίνα Φάσο. Εάν εξαιρέσουμε μια μερίδα εγχώριων οικονομικών συμφερόντων που ζούσαν σε περίφραχτες συνοικίες απολαμβάνοντας μεγάλο πλούτο, ο λαός ζούσε σε μια έρημο αθλιότητας, φτώχιας και βασάνων. Όμως, ένα «ατύχημα» έφερε στο τιμόνι αυτής της χώρας έναν Προμηθέα: Το όνομα του ήταν Τομά Σανκαρά.
O Τομάς Σανκαρά έλεγε:«Η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μάς αρνούνται πόρους για να βρούμε νερό στα εκατό μέτρα, αλλά διατίθενται να σκάψουν πηγάδια τριών χιλιάδων μέτρων για την εξαγωγή πετρελαίου».
Από το 1983 μέχρι τη δολοφονία του το 1987, ο Σανκαρά εθνικοποίησε όλη τη γη, το νερό και τον ορυκτό πλούτο της χώρας και έδιωξε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και τις γαλλικές και πολυεθνικές εταιρείες. Οι πολιτικές του επικεντρώθηκαν στην πρόληψη και την καταπολέμηση της πείνας με προγράμματα αγροτικής αυτάρκειας, στην καταπολέμηση του αναλφαβητισμού και στην ίδρυση σε κάθε χωριό ενός ιατρείου. Ο Τομά Σανκαρά σε ομιλία στην Αντίς Αμπέμπα, στις 29 Ιουλίου τού 1987 προφήτευσε: «Το χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί, διότι είναι κατ’ αρχάς προφανές ότι η μη πληρωμή του δεν συνεπάγεται τον θάνατο των δανειστών μας. Ισχύει, μάλιστα, το αντίθετο: η εξόφλησή του θα μας καταδικάσει σε βέβαιο θάνατο. […] Μας είναι αδύνατο να αποδεχθούμε την ηθική τους. Δεν δεχόμαστε να μας μιλάνε για αξιοπρέπεια. Δεν δεχόμαστε να μας μιλάνε για το ήθος και την εντιμότητα όσων εξοφλούν και για την απώλεια εμπιστοσύνης έναντι των κακοπληρωτών. Αντιθέτως, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι είναι φυσιολογικό να δηλώνει κανείς σήμερα ότι οι μεγαλύτεροι κλέφτες είναι όσοι κατέχουν τον μεγαλύτερο πλούτο. […] η άρνηση τής πληρωμής τού χρέους θα μας επιτρέψει να αφιερώσουμε στην ανάπτυξη τους πενιχρούς πόρους που διαθέτουμε. […] Αν μόνο η Μπουρκίνα Φάσο αρνηθεί να πληρώσει το χρέος, είναι βέβαιο ότι θα αδυνατώ να παρευρεθώ στην επόμενη διάσκεψη». humanite.fr
Πράγματι, ο Σανκαρά δεν πρόλαβε να παρευρεθεί σε άλλη διάσκεψη. Η δολοφονία του σχεδιάστηκε από τη Γαλλία του 21ου Πρόεδρου της Δημοκρατίας και σοσιαλιστή Φρανσουά Μιτεράν, και εκτελέστηκε από το τσιράκι των αγορών Μπλεζ Κομπαορέ, ο οποίος επανασύνδεσε αμέσως την Μπουρκίνα Φάσο με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα. (Διαβάστε και: «Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo» Εκδόσεις ΚΨΜ)
Επειδή, όμως, η Ιστορία είναι ένα κουβάρι από κλωστές που ποτέ δεν γνωρίζουμε πού θα διασταυρωθούν για να δώσουν μορφή στην μοίρα διαφορετικών χωρών, ας αλλάξουμε ήπειρο και να μεταφερθούμε στην Αμερική,και συγκεκριμένα στο Πουέρτο Ρίκο.
Το Πουέρτο Ρίκο, είναι υπεράκτια κτήση των ΗΠΑ, παράδεισος των ελεύθερων αγορών, των διαρθρωτικών προγραμμάτων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.Αποτελεί, επίσης, και όαση για επιχειρήσεις λόγω των φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν, αν έχουν έδρα το νησί της Κεντρικής Αμερικής. Το πλέγμα των ανωτέρω ως ουσιώδη οικονομική –φιλελεύθερη δομή στο Πουέρτο Ρίκο, δεν ήταν γραφτό να επικυρώσει τις δυνατότητες πλούτου που προσφέρουν οι «ελεύθερες» αγορές. Στις 29 Ιουνίου του 2015 το Πουέρτο Ρίκο κήρυξε πτώχευση.
Ακολούθησε κύμα μετανάστευσης των πλουσίων μα και απελπισμένων που έτρεξαν να ξεφύγουν από την φτώχια, την κατάρρευση των δημόσιων υπηρεσίων και την χρηματοδότηση για τις βασικές παροχές στην υγεία και την παιδεία. theguardian.com
Ωστόσο, από την κατάρρευση του νησιωτικού αυτού παραδείσου του νεοφιλελευθερισμού, στα ΜΜΕ δεν θα δούμε καμιά εικόνα, ίσως γιατί η πορεία αυτής της χώρας προς τον όλεθρο, έχει τραγικές ομοιότητες με τα όσα συμβαίνουν τώρα στην Ελλάδα!
Οι πολίτες στο Πουέρτο Ρίκο για να πληρωθούν τα hedge funds, έχασαν όλα τους τα κοινωνικά δικαιώματα και μετατράπηκαν σε παρίες των ελεύθερων αγορών! Η μάχη της επιβίωσής τους είναι τόσο ενστικτώδης, που το μόνο που τους νοιάζει είναι να φτάσουν με τον καλύτερο τρόπο ως την επόμενη ημέρα!
Στο Πουέρτο Ρίκο οι πιστωτές της χώρας επέβαλαν και διόρισαν την «Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου» (Junta de Control Fiscal) η οποία, έκτος του ότι ελέγχει όλες τις αποφάσεις της κυβέρνησης, διασφαλίζει ότι θα πληρωθούν οι τόκοι και τα δάνεια της χώρας. Το διευθυντήριο αυτό διορίστηκε από την κυβέρνηση του Ομπάμα μετά από απαίτηση των hedge funds και ενός νόμου που ψήφησε το Κογκρέσο των ΗΠΑ! Διευθυντής στην «Επιτροπή Δημοσιονομικού Ελέγχου» του Πουέρτο Ρίκο διορίστηκε η Νατάλια Γιαρέσκο (διάβασε την εφημερίδα «ο Δρόμος της Αριστεράς» «Γιάνκηδες και Πορτορικανοί»,Ντέμπορα Σαντάνα).
Από δω και κάτω μείνετε, σας παρακαλώ, σιωπηλοί και δώστε μας όλη την προσοχή σας!
Η Νατάλια Γιαρέσκο, από το 2014 ως το 2016, διέπρεψε ως υπουργός οικονομικών της Ουκρανίας καθώς ιδιωτικοποίησε το μεγαλύτερο μέρος των δημόσιων υποδομών της χώρας! Η αθλιότητα, όμως, της κυρίας αυτής των αγορών δεν σταματά εδώ! Η ιδιωτικοποίηση της Ουκρανίας έγινε μέσω της ιδιωτικής τής εταιρείας Horizon Capital! Επιπρόσθετα, η Νατάλια Γιαρέσκο κατέχει διάφορες, οικονομικές κυρίως θέσεις Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Ουάσιγκτον, ενώ έχει δουλέψει για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη.
Σήμερα, προκειμένου η κυρία αυτή να σώσει το χρεοκοπημένο Πουέρτο Ρίκο, λαμβάνει από το δημόσιο ταμείο της χώρας 625.000 δολάρια το χρόνο με όλα τα έξοδά της πληρωμένα!
Παρενθετικά αξίζει να σημειώσουμε ότι η περίπτωση της Νατάλια Γιαρέσκο ομοιάζει με αυτή της Μιράντα Ξαφά! Η Ξαφά, φιλοξενούμενη συνήθως του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ , ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ, με συνέπεια, σύμφωνα με το βιογραφικό της, «ασχολήθηκε με το σχεδιασμό και την παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων του οργανισμού κυρίως στη Λατινική Αμερική». Ήταν σύμβουλος επενδύσεων στην IJ Partners και της επενδυτικής τράπεζας του Λονδίνου Solomon Brothers, μα και μέλος του φιλελεύθερου κόμματος του Στέφανου Μάνου «Δράσης».
Ας την απολαύσουμε:
Οι «δανειστές» ,λοιπόν, που θα «στενοχωρήσουν τον ελληνικό λαό» σύμφωνα με το ανδρείκελο Ευκλείδη Τσακαλώτο, αποτελούν μια μαφιόζικη συμμορία πολλαπλών υπηρεσιών και παγκόσμιας προστασίας, που εξασφαλίζει την απρόσκοπτη ροή των κερδών του διεθνούς τραπεζικού και επιχειρηματικού κατεστημένου.
Όμως, δεν είμαστε θεατές σε ένα πολιτικό και οικονομικό παιχνίδι με πειραγμένα ζάρια, που καθόμαστε και το κοιτάμε παθητικά και με αδράνεια, χωρίς ούτε καν να ρωτάμε έστω για να τους δυσκολέψουμε την ζωή. Πιστεύουμε, πως οι άνθρωποι διδάσκονται από την Ιστορία και την πείρα τους και θα δραστηριοποιηθούν, πέρα από κάθε προσδοκία, στον δρόμο του αγώνα. Θα αντιδράσουν στην πίεση που συνεχώς αυξάνεται.
Ο καπιταλισμός δεν διαθέτει απεριόριστη δύναμη εξαναγκασμού των ανθρώπων!