Αχιλλέας Κούμπος: Επιβίωση ή Επιβράδυνση Θανάτου στις ΜΕΘ;

O Αχιλλέας Κούμπος, Αναισθησιολόγος Εντατικολόγος στην ΜΕΘ του Θριάσιου Νοσοκομείου , μιλώντας στον 98.4 με αφοπλιστική ειλικρίνεια, σοκάρει αρχικά, αλλά ανοίγει δημόσια μία συζήτηση που όπως είπε ακόμη και στην ιατρική κοινότητα είναι ταμπού, την ώρα που διεθνώς είναι κατοχυρωμένη με συγκεκριμένα πρωτόκολλα επιστημονικής γνώσης και αποφάσεις.

Αφορά όπως είπε, τις λεγόμενες «Μάταιες Διασωληνώσεις» που ουσιαστικά μετατρέπουν σε κάποιες μη αναστρέψιμες περιπτώσεις ασθενών, την εισαγωγή στη ΜΕΘ και την διασωλήνωση , σε διαδικασία όχι ελπίδας για επιβίωση, αλλά επιβράδυνσης του θανάτου και μάλιστα πολλές φορές χωρίς αξιοπρεπείς για τον ασθενή καταστάσεις κατάληξης.

Ο γιατρός – εντατικολόγος Αχιλλέας Κούμπος, είπε ότι ενώ είναι γνωστό ότι η πανδημία έχει φτάσει στα όριά της, τα κρεβάτια στις ΜΕΘ., κανείς ούτε και τώρα δεν μιλάει για ένα θέμα 30ετίας, που είναι αυτό των “μάταιων διασωληνώσεων” που κυρίως δημιουργεί την έλλειψή των κρεβατιών. Πρέπει να διευκρινίσουμε εξ αρχής , τόνισε, ότι, δεν αφορά ανθρώπους με προσδόκιμο επιβίωσης αλλά όσους έχουν βαριές χρόνιες, μη θεραπεύσιμες, μη αναστρέψιμες νόσους, που έχουν φτάσει στον βιολογικό τους τέλος. αυτό φυσικά δεν συνιστά “επιλογή του ποιος θα ζήσει” όπως βαρύγδουπα εμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις αλλά τη δημιουργία κριτηρίων “μη διασωλήνωσης” με τα οποία δείχνουμε αξιοπρέπεια στο θάνατο. στο εξωτερικό γίνεται από χρόνια, ονομάζεται “DNR”.

Στην Ελλάδα το πρόβλημα υπήρχε και πριν την πανδημία αλλά σήμερα δεν έχουμε το περιθώριο εμείς οι γιατροί να “φοβόμαστε” ή συγγενείς να “μην γνωρίζουν”.

Ο κ. Κούμπος , είπε ότι μιλάει ανοιχτά, μιας και κανείς από την ιατρική κοινότητα στην Ελλάδα δεν μίλησε με θάρρος, όσο υψηλές θέσεις ή αξιώματα κι αν κατέχει. Το πρόβλημα έχει όνομα, «Μάταιες Διασωληνώσεις». « Θεωρώ» σημείωσε, « ότι είναι το βασικότερο από τα τρία προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ΜΕΘ.

Τα άλλα δύο είναι:

α) η έλλειψη Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας – με αποτέλεσμα να πηγαίνουν στη ΜΕΘ ασθενείς που δεν χρειάζεται

β) τα τροχαία – με τους 943 θανάτους τον χρόνο (2018) και τους ανυπολόγιστους τραυματίες (που ούτε διανοηθήκαμε να πάμε σε lockdown)». Και συνέχισε , με νόημα: «το λέω ξεκάθαρα και φωναχτά: είναι μεγάλος (αλλά άγνωστος γιατί δεν καταγράφεται) ο αριθμός των ανθρώπων που διασωληνώνονται χωρίς κανένα νόημα και σαπίζουν κυριολεκτικά στα κρεβάτια θαλάμων ή ΜΕΘ μακριά από τους αγαπημένους τους χωρίς κανένα σεβασμό στην τελευταία ανθρώπινη πράξη, τον θάνατο.

Κι αυτό συμβαίνει γιατί η τεχνολογία και -η προς το παρόν- επάρκεια σε πόρους και υποδομές έδωσε τη δυνατότητα να υποστηρίζουμε νόσους τελικού σταδίου που δεν αναστρέφονται και φυσικά δεν θεραπεύονται.

Οι γιατροί τα φορτώνουν στους συγγενείς γιατί τους πηγαίνουν στο νοσοκομείο, οι πολίτες απληροφόρητοι και πιεσμένοι πιάνονται από τη μια κούφια ελπίδα, οι πολιτικοί φοβούνται τους ψηφοφόρους και τάζουν ΜΕΘ και νοσοκομεία. Οι μάταιες διασωληνώσεις αφορούν χρόνιες βαριές νόσους και όχι επείγουσες καταστάσεις.

Μάλιστα επεσήμανε εμφατικά, ότι οι μη αναστρέψιμες καταστάσεις, πολλές φορές είναι η «χαρά» των ιδιωτικών ΜΕΘ, αφού παρά την ματαιότητα επιβίωσης του ασθενή, η επιβράδυνση του θανάτου, απλά παρατείνει το κέρδος σε πολλές από αυτές με τα ημερήσια νοσήλια, που είναι και υψηλά στον ιδιωτικό τομέα.