Με αφορμή τον ένα χρόνο από τον θάνατο του αναρχικού Βαρδή Τσουρή, η “Συλλογικότητα Χωριά β.δ. Κρήτης” εις μνήμην του μοίρασε στη σημερινή πρωτομαγιάτικη απεργία της Πλατείας Δημοτικής Αγοράς το κείμενο που μοίραζε σε αγροτικό συλλαλητήριο της πόλης μας το 1992. Ο τίτλος του κειμένου “Η μετατροπή του αγρότη σε φαμέγιο: Το παγκόσμιο όνειρο της εξουσίας”.
Διαβάστε το:
Στην Ευρώπη εδώ και αιώνες έχουν αρπάξει τη γη από τους αγρότες. Πρώσσοι γαιοκτήμονες, Εγγλέζοι λόρδοι, Γάλλοι κόμητες, Ιταλοί νόμπιλοι, Ισπανοί φεουδάρχες, Ρώσσικες κρατικοποιήσεις, Ολλανδικές πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων, είναι οι κατά τόπους απάνθρωπες όψεις του ίδιου φαινομένου.
Στα Βαλκάνια όμως, η παράδοση ανεξαρτησίας, το πείσμα κι η αγάπη για την ελευθερία, έχουν επιβάλλει σαν κυρίαρχο μοντέλο τον ανεξάρτητο μικροπαραγωγό που αντιμετωπίζει βέβαια δυσκολίες, αλλά μπορεί να ζει με μια σχετική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Αυτός ο μικροπαραγωγός, αυτή η ανεξαρτησία κι αυτή η αξιοπρέπεια βρίσκονται τώρα ακριβώς στο στόχαστρο του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Και σχεδιάζουν την επιστροφή στο παρελθόν των τσιφλικιών, τώρα, που ο μόνος δρόμος είναι το βήμα προς το μέλλον, δηλαδή η εθελοντική, από τη βάση, άμεση δημοκρατία, ομαδική οργάνωση της παραγωγής – συσκευασίας – διανομής, για την αντιμετώπιση των εταιρειών, των τραπεζών και των μεσαζόντων.
Η γη σε λίγους: Το πανάρχαιο όνειρο της εξουσίας
Σε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες τσιφλικάδες δοκίμασαν κάθε φορά να μοιράσουν την Κρήτη οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Βενετσιάνοι, οι Τούρκοι.
Όχι βέβαια χωρίς σκληρή αντίσταση.
Εικοσιεπτά αγροτικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις ενάντια στους Ενετούς φεουδάρχες, έντεκα ενάντια στους αγάδες του σουλτάνου. Και στα μεσοδιαστήματα αδιάκοπη ατομική αντιπαράθεση του αγρότη με τους τραμπούκους το αρπακτικού μεγαλοτσιφλικά, αγά, νομπίλου ή αρχοντορωμαίου, που “μετακινούσε τ’ αστραλίκια” κοινωνική – ταξική ρίζα των οικογενειακών.
Κι αν τώρα η κατανομή της γης στην Κρήτη είναι δικαιότερη απ’ αυτή της Γαλλίας ή της Γερμανίας, είναι χάρη σ’ αυτούς τους αγώνες αιώνων.
Σήμερα που η Βενετία λέγεται Ε.Ο.Κ., το Σαράι του Σουλτάνου συμβούλιο των Βρυξελλών και οι τσιφλικάδες πολυεθνικές τροφίμων, τράπεζες και βιομηχανίες λιπασμάτων, βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο κρίσιμο σημείο καμπής, με νέους τρόπους.
Με το τεχνητό ρίξιμο των τιμών, την άρνηση αγοράς της παραγωγής, τη χρέωση στις τράπεζες, αλλά και το αδιάκοπο πλασσάρισμα από τηλεόραση και “διανόηση” ενός αντιαγροτικού ρατσισμού, επιχειρούν να φέρουν τον αγρότη σε οικονομική απόγνωση και κρίση αυτοσεβασμού, ώστε να του πάρουν τη γη για μερικά κομμάτια χαρτί που σίγουρα θα υποτιμηθούν.
Κι όταν πια οι εταιρείες θα παράγουν κι οι εταιρίες θα πουλούν, οι ξεριζωμένοι αγρότες κι όλοι οι υπόλοιποι θα δουν ν’ ανεβαίνουν στα ύψη οι τιμές των σήμερα περιφρονημένων τάχα προϊόντων τους.
"google ad"
Η συγκέντρωση της ιδιοκτησίας της γης επιθυμία και αποτέλεσμα της ελεύθερης αγοράς
Έτσι κι αλλιώς κράτος και κεφάλαιο εκμεταλλεύονται τον αγρότη. Τρώγοντας όμως έρχεται η όρεξη. Θέλουν όλη τη γη για λίγους μεγαλογαιοκτήμονες και για τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων. Θέλουν οι ίδιοι να παράγουν (με μηχανήματα και κακοπληρωμένους ακτήμονες εργάτες γης), να συσκευάζουν και να πουλούν.
Αυτό είναι και συνειδητό οργανωμένο σχέδιο για να βγουν από τη μέση οι αγρότες, αλά και μηχανικό αποτέλεσμα των νόμων της “ελεύθερης “αγοράς.
Ας αντισταθούν λοιπόν τώρα που είναι καιρός, για να μη χρειαστεί στο μέλλον να ματώσουν για να ξαναπάρουν τη γη που σήμερα ίσως χάσουν από έλλειψη διορατικότητας.
Ομάδα Χανιωτών που συμπαραστέκονται στον αγώνα των αγροτών γιατί ξέρουν πως αυτό γίνεται και προς το δικό τους συμφέρον
1992
Να υπενθυμίσουμε ότι την Παρασκευή 4 Μαϊου με αφορμή τον 1 χρόνο από το θάνατο του Βαρδή Τσουρή θα πραγματοποιηθεί μια «συνάντηση μνήμης» στο χωριό Λειβαδά. Για τον σκοπό αυτό μάλιστα, θα ξεκινήσουν και λεωφορεία από το ξενοδοχείο Κρήτη στις 2 το μεσημέρι.