Στα… χαρτιά είναι Γερμανοί, γιατί κατά τα άλλα οι ίδιοι νιώθουν βαθύτατα Κολοκασιανοί και δεν διστάζουν να το δηλώσουν με κάθε ευκαιρία.
Τι είναι τα Κολοκάσια; «Πρώτα, πρώτα για μας τους κολοκασιανούς είναι ένα ωραίο χωριό των Σφακίων Κρήτης», γράφουν και αυτοαποκαλούνται οι ίδιοι.
Πρόκειται για 7 Γερμανούς και μια Αγγλίδα (με καταγωγή από τη Μάνη).
Κάποτε, εκεί σε μια άκρη του Θεού, ερωτεύτηκαν τα Κολοκάσια με την πρώτη ματιά.
Η ομορφιά, η απομόνωση και το παρθένο τοπίο, τους έκανε να αισθανθούν την περιοχή σαν μια Εδέμ.
Ο έρωτας κρατάει χρόνια
Παρόλο που ήταν ένα εύφορο χωριό, τη δεκαετία του ’70, οι περισσότεροι ντόπιοι το εγκατέλειψαν και μετακινήθηκαν σε πιο αστικά κέντρα.
Ένας από τους Γερμανούς, τους πρωτεργάτες θα λέγαμε, ο Wolf Lustig μιλώντας στο Flashnews.gr σε άπταιστα ελληνικά, είπε πώς άρχισαν όλα:
“Έρχομαι στα Σφακιά εδώ και 40 χρόνια περίπου, από τότε που ήμουν πρόσκοπος. Το ’71 είχαν φύγει από τα Κολοκάσια οι περισσότεροι κάτοικοι και 15χρόνια μετά τα κτίσματα ήταν εγκαταλλειμμένα. Ήταν κρίμα. Τότε ένας ιδιοκτήτης προσφέρθηκε να μας χαρίσει το ένα, αλλά εμείς επιμείναμε να το αγοράσουμε”.
Όταν πρωτοήρθαν, δεν υπήρχε καν δρόμος και αυτός που ανοίχτηκε στη συνέχεια, περνά πάνω από το χωριό και όχι μέσα από αυτό.
“Από το ’85 και μετά που αρχίσαμε να φτιάχνουμε το πρώτο σπίτι, κατεβαίναμε κάθε καλοκαίρι με τους φίλους. Δεν υπήρχε δρόμος τότε και τα υλικά τα μεταφέραμε με τα πόδια, καμιά φορά και με γαϊδούρι” μας λέει ο Wolf Lustig
Τους προσέλκυσε ο τόπος επειδή ήταν μακριά από τον πολιτισμό, γραφικός και απομονωμένος.
Σταδιακά αγόρασαν στην περιοχή ερειπωμένα παλιά σπίτια, τα οποία είχαν εγκαταλείψει οι κάτοικοι.
Αξιοποίησαν τα χαλάσματα με τις πετρόκτιστες καμάρες και τους ξυλόφουρνους και πλέον έχουν δημιουργήσει στο χωριουδάκι το δικό τους «καταφύγιο».
Μιλούν ελληνικά και ακούνε Θεοδωράκη
Όπως δήλωσε κάτοικος, στο Flashnews.gr:
«Όχι μόνο μιλάνε ελληνικά και σέβονται τον τόπο, αλλά και ένας από αυτούς που ονομάζεται Νικ, μας λέει πάντα αστεία-αστεία «Είμαι ο Νίκος ο Κολοκασιανός!»
Μάλιστα, ένας άλλος κάτοικος μας είπε χαρακτηριστικά:
«Αγαπούν και γνωρίζουν την ελληνική κουλτούρα. Τους κάνεις παρέα και βλέπεις ότι έχουν την εικόνα της Ελλάδας των δεκαετιών ‘60-’70. Ακούνε πολύ Θεοδωράκη και γενικά το καλλιτεχνικό ρεύμα εκείνης της εποχής. Οι περισσότεροι από αυτούς μιλούν ελληνικά».
“Αγαπούμε την ελληνική μουσική και απολαμβάνουμε τις στιγμής που τυχαίνει να κάνουμε παρέα με τους ντόπιους” μας λέει ο Wolf Lustig.
Μιλώντας με ντόπιους, μας είπαν: “Έχουν αναστηλώσει τα ερείπια με παραδοσιακό τρόπο και έχουν προσέξει τα σοκάκια”
Και site και σύλλογο!
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι έχουν φτιάξει μάλιστα και site www.kolokasia.de, γραμμένο και στα γερμανικά και στα ελληνικά.
Εκεί πραγματικά, πλέκουν το εγκώμιο της περιοχής και φυσικά τονίζουν ότι ουδεμία σχέση έχει η προσπάθεια με κερδοσκοπικό σκοπό τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής.
Πώς εξάλλου, να έχει κανείς “βλέψεις” σε μια περιοχή με δύσκολη πρόσβαση που ακόμα αντιμετωπίζει προβλήματα με το νερό.
Αυτό που κάνει ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι έχουν δημιουργήσει: γερμανο-ελληνικό σύλλογο για τη διατήρηση και υποστήριξη της πολιτιστική και οικολογικής κληρονομιάς στον Άγιο Γεώργιο Σφακίων ‘Νέα Κολοκάσια»
Υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις ντόπιων που εκφράζουν κατά καιρούς την ενόχλησή τους για το γεγονός ότι έχουν αγοραστεί και αξιοποιηθεί κάποια σπίτια από Γερμανούς.
Επιπλέον έχουν προκύψει κατά καιρούς θέματα με τις παρεμβάσεις και τις αλλαγές που γίνονται κατά την αναστήλωση των σπιτιών.
Ένας κάτοικος υποστηρίζει ότι “κάποιοι από τους ντόπιους τους έχουν αγκαλιάσει, κάποιοι όχι τόσο. Παρόλα αυτά οι Γερμανοί δεν ενοχλούν κανένα και έχουν προσαρμοστεί και σεβαστεί το περιβάλλον. Έχουν κάνει και λανθασμένες παρεμβάσεις σε ορισμένες περιπτώσεις και κάποιες αστοχίες αρχιτεκτονικά, είναι όμως πρόθυμοι να τις διορθώσουν”.
“Σέβονται πάντως, τον τόπο καλύτερα και από εμάς τους ίδιους” μας είπε ντόπιος.
“Τα έχουν κρατήσει παραδοσιακά. Αν δεν ήταν αυτοί, χαλάσματα θα ήταν ακόμα”
Και όπως οι ίδιοι γράφουν, περιγράφοντας την πρώτη τους… γνωριμία με τα Κολοκάσια «…περάσαμε το φαράγγι του Ασφένδου και έτυχε πως βγαίνοντας, στρίψαμε προς τα αριστερά και μπαίναμε … στον παράδεισο…»
Τώνια Λιοδάκη
liodaki@flashnews.gr
Flashnews.gr
