ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Διάβασα δύο παραπονεμένα σημειώματα διαμαρτυρίας στον τοπικό τύπο, του γνωστού ψυχιάτρου και διευθυντή του Κ.Ψ.Υ. Χανίων κ. Γιώργου Κοκινάκου, για την κοπή ενός πλάτανου, ή δρυ, δεν θυμάμαι ακριβώς, έξω από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, με ευθύνη του ιερέως της ενορίας. 
Με την ευκαιρία αυτή να υπενθυμίσω στον αξιόλογο γιατρό, ένα σύνθημα από τα πολλά των εξεγερμένων φοιτητών του Μάη του 68 στο Παρίσι. «Πως μπορείτε να σκέπτεσθαι ελεύθερα έξω από μία εκκλησία;» Φαίνεται ότι και το δέντρο ,έξω από την εκκλησία είχε νόηση και
το ξεπάτωσαν δια παντός για να σιγήσει. Αλλά και ο ποιητής Ζαχαρίας Παπαντωνίου αν θυμάμαι καλά, έγραφε στο αναγνωστικό του δημοτικού, το παλιό εκείνο τον καιρό που ήμουν μαθητής, για κάποιους που έκοβαν τα δέντρα που είναι τόσο χρήσιμα για το οξυγόνο τους, και την δροσιά τους. «Γιατί Γιάννη έκοψες το δέντρο γιατί ,γιατί»;
Ήταν μια παραίνεση για τα παιδιά να αγαπήσουν την φύση.
