Με την πανδημία αυξήθηκαν οι κοινές ψυχικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη, οι φοβίες, οι κρίσεις πανικού, οι αγχώδεις διαταραχές και οι διαταραχές του ύπνου. Σύμφωνα με τον κ. Στυλιανίδη, προβλέπεται ότι θα ακολουθήσει και «πανδημία» ψυχικής υγείας, λόγω της τραυματικής διαδικασίας που μας αφήνει ο εγκλεισμός, η αβεβαιότητα, ο φόβος απέναντι στον άλλο. «Αυτή η καχυποψία δημιουργεί παρανοειδή άγχη, άγχη καταδίωξης, που όσο κι αν τα συγκαλύπτουμε μέσα από μηχανισμούς υπεραναπλήρωσης, δεν θα μας αφήσει αλώβητο τον ψυχισμό. Είναι κάτι που ήρθε για να μείνει για καιρό» λέει.

Ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής δεν συμφωνεί με τον Νικόλα Χρηστάκη, ότι όταν τελειώσει η πανδημία μας περιμένει μια πανδαισία κοινωνικοποίησης, καθώς εκτιμά ότι τα πράγματα τελικά δεν θα είναι καθόλου έτσι.

Σχολιάζοντας τον λόγο των πολιτικών, ο κ. Στυλιανίδης αναφέρει ότι θεωρεί ακραίο εκχυδαϊσμό της πολιτικής ζωής και ύβρι –με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου– την εκμετάλλευση των νεκρών.

«Είμαστε μια ανώριμη κοινωνία που ακόμα και στην κρίσιμη στιγμή ενός εθνικού κινδύνου, που είναι ένας κίνδυνος συλλογικός, οι πολιτικοί αδυνατούν να ενισχύσουν την κοινωνική συνοχή και να έχουν έναν παιδευτικό λόγο».