YaşasinDemokrasi !!! Ζήτω η Δημοκρατία !!!
Όταν ακούγεται ένας ολόκληρος λαός, τη μια να φωνάζει στον κυβερνήτη του με όση δύναμη του περισσεύει το σύνθημα “ Yaşasin Tayyip”, δηλαδή “Ζήτω ο Ταγίπ”, να τον τιμά απλόχερα στις διαδοχικές δημοκρατικές εκλογικές αναμετρήσεις με την ψήφο του και μερικά χρόνια αργότερα, στις μέρες μας, να διαδηλώνει με όση δύναμη του έχει απομείνει με το σύνθημα που σήμερα κυριαρχεί απ’ άκρου σ’ άκρο της χώρας “ Tayyip İntifa” δηλαδή “Ταγίπ Παραιτήσου”, σημαίνει ότι ο λαός αυτός είτε έχασε τα λογικά του,, είτε ο πριν από λίγο καιρό λαοπρόβλητος, μετατράπηκε σε λαοπλάνο, ο οποίος αφού υφάρπαξε για άλλη μια φορά την ψήφο του, τον πρόδωσε και καβάλησε το καλάμι.Τι από τα δύο, αλήθεια, συμβαίνει στην Τουρκία;
Πώς λοιπόν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερνταγάν, ο χθεσινός εκλεκτός του 50% του Τουρκικού λαού, κατάντησε σήμερα να είναι ή να παρουσιάζεται σαν το μαύρο πρόβατο της πολιτικής ζωής της γείτονος;
Πως είναι δυνατόν εκείνος ο οποίος παράλαβε μια διαλυμένη οικονομία – είχε προλάβει να βάλει κι εδώ το χεράκι του το ΔΝΤ – με τεράστια ελλείμματα, με πληθωρισμό σε δυσθεώρητα ύψη, με τεράστια ποσοστά ανεργίας, με αρνητικούς όλους τους δείκτες της οικονομίας, με ανοικτά όλα τα μεγάλα μέτωπα:
Ι. Το Κουρδικό, στο Νοτιοανατολικό τμήμα της αχανούς χώρας, ένα λαό που αποτελεί το 20% περίπου του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας.
ΙΙ. Το Αρμενικό, αναγνωρίζοντας τη Γενοκτονία των βορειανατολικών γειτόνων τους, αποκαθιστώντας τις διπλωματικές τους σχέσεις με το άνοιγμα εκατέρωθεν πρεσβειών και προξενείων.
ΙΙΙ. Τα Ελληνοτουρκικά.
α. Εκείνος, που τόλμησε να καταργήσει το μυστικό πρωτόκολλο του έτους 1964, εναντίον των Ρωμιών της Τουρκίας.
β. Εκείνος που κόντρα στα «ειωθότα», επέστρεψε τα καταπατημένα βακούφια και τα ιερά προσκυνήματα (βλέπε αναστηλώσεις και πλήρεις αποκαταστάσεις εκκλησιών, Αγιασμάτων, Μοναστηριών, Νεκροταφείων) των Ρωμιών και των Αρμεναίων Ορθοδόξων, στους νόμιμους δικαιούχους τους.
γ. Εκείνος που επέτρεψε την διενέργεια ελεύθερων εκλογών, σ’ όλες τις μειονοτικές κοινότητες, στα μειονοτικά ιδρύματα (ενορίες, σχολεία, πολιτιστικούς, αθλητικούς συλλόγους, Ρωμέϊκες θεατρικές ομάδες, Ρωμέϊκο Μειονοτικό Νοσοκομείο και στο Ελληνικό Γηροκομείο του Βαλουκλί), ώστε να εκφραστεί ελεύθερα η βούληση της μειονότητας.
δ. Εκείνος, που κατόρθωσε να απαλλαγεί απ την Κεμαλική ηγεμονία, η οποία από το 1923 και μετά, είχε επιβληθεί στην πολιτική, κοινωνική, οικονομική ζωή, αλλά προ πάντων στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, εξοστρακίζοντας κυριολεκτικά τον εκπρόσωπο του στρατού από τις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, στις οποίες συμμετείχε με απεριόριστο και ανεξέλεγκτο δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) στη λήψη όλων των αποφάσεων.
ε. Εκείνος που εξάρθρωσε την παραστρατιωτική οργάνωση «Εργκενεκόν» (Ergenekon), η οποία άρχισε να ξετυλίγεται από το 2008, με συλλήψεις γνωστών ονομάτων όπως:
ε1. Του ταξίαρχου ε.α. Βελί Κιουτσούκ (Veli KüҫüK), ο οποίος συμπτωματικά είχε αναφερθεί πολλές φορές στην εξέλιξη της υπόθεσης «Σουσουρλούκ» (Susurluk) και
ε2. Της Σεβγκί Ερένερολ (Sevgi Erenerol), η οποία απ το 2002 μετά το θάνατο του Σελτζούκ Καραχισαρίδη (Selcuk Karahisaridis) έγινε εκπρόσωπος τύπου του αποκαλούμενου «Τουρκορθόδουξου Πατριαρχείου» (Türk Ortosoks Patrikhanesi), το οποίο ίδρυσε το 1923 ο Παπά- Ευθύμ (πραγματικό όνομα Παύλος Καραχισαρίδης) ύστερα από ώθηση και ενεργή συμπαράσταση του Κεμάλ Ατατούρκ (πραγματικό όνομα Γαζή Μουσταφά Κεμάλ), εκμεταλλευόμενος τη δύναμη που αντλούσε ο Καραχισαρίδης, από τους Έλληνες της Καππαδοκίας.
Η εγκληματική αυτή προσπάθεια, έφτασε στο σημείο να επιχειρήσει – ευτυχώς χωρίς επιτυχία – κατάληψη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι, για να ανακηρυχθεί Οικουμενικός πατριάρχης ο Παύλος Καραχισαρίδης, έτσι ώστε με τον πλάγιο αυτό τρόπο, ο Κεμάλ, να ελέγχει απολύτως το Πατριαρχείο.
Η οργάνωση αυτή, η Εργκένεκον, στόχο είχε την αποσύνθεση του νέου τύπου κράτους που επιχειρεί να φτιάξει το Ισλαμικό Κόμμα ΑΚΡ του πρωθυπουργού Ερντογάν, δολοφονώντας σημαίνοντα μέλη των εθνικών ή θρησκευτικών μειονοτήτων, βυθίζοντας στο χάος τη χώρα, ώστε να αναγκαστεί ο στρατός να επέμβει, όπως το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, σαν θεματοφύλακας «των αξιών του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους, που θέσπισε ο Κεμάλ».
Δύο φορές, πάλι χωρίς επιτυχία, σχεδίασε τη δολοφονία του Ορθόδοξου Οικουμενικού Πατριάρχη και Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινούπολης κ.κ. Βαρθολομαίου Α’ .
Το ενδιαφέρον σ’ αυτή την οργάνωση είναι ότι στις τάξεις της υπάρχουν αρκετοί απόστρατοι αξιωματικοί….
στ. Εκείνος, που μπόρεσε να τροποποιήσει, πάντα με ευρεία λαϊκή στήριξη, το αναχρονιστικό για τις μέρες μας Σύνταγμα που είχε επιβληθεί το 1924 από το Κεμαλικό καθεστώς και να θεσπίσει μεταβατικές διατάξεις, ύστερα βέβαια και από πιέσεις από το εξωτερικό (Ευρωπαϊκή Ένωση), σαν προϋπόθεση έναρξης ενταξιακών συνομιλιών, οι οποίες αλλαγές οδήγησαν σ’ ένα διαφορετικό μοντέλο μιας «τύποις» και όχι «ουσίας» δημοκρατικής διακυβέρνησης. Έτσι για τα μάτια. Για το θεαθήναι, που λένε.
στ. Εκείνος που προσέλκυσε τεράστιες επενδύσεις από το εξωτερικό – και από την Ελλάδα φυσικά (βλέπε Εθνική Τράπεζα Α.Ε., Eurobank Α.Ε., Πλαστικά Κρήτης Α.Ε., Πετζετάκης Α.Ε., Moda di Bagno S.A., Opus travel Papayanis & Dolҫiniadis, κ.α) τοποθετώντας τη χώρα του, στις πλέον ταχύτατα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου, μετά την Κίνα φυσικά, μετατρέποντας όλους τους μέχρι τότε δείκτες της οικονομίας από αρνητικούς, με θετικό πρόσημο, πετυχαίνοντας να εντάξει τη χώρα του, στους G20 !!!
Εναντίον αυτού του ίδιου κυβερνήτη, τον οποίο ένα μεγάλο μέρος του ίδιου λαού, μέχρι χθες , σε κάθε εμφάνισή του επιδοκίμαζε και επευφημούσε αλαλάζοντας, σήμερα, με επίκεντρο το πάρκο GEZİ στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους εξήντα πέντε και πλέον πόλεων, απ’ άκρου σ’ άκρο της χώρας, φωνάζοντας την ιστορική λέξη: «İntifa». Στα Ελληνικά πάει να πει: «Παραιτήσου».
Γιατί όμως ζητούν από τον πρώην εκλεκτό του περίπου 50% του λαού να παραιτηθεί; Τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα; Γιατί ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης; Ποιος αλήθεια αναγκάζει τόσες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να βγαίνει καθημερινά στους δρόμους, αψηφώντας τις εναντίον του πλαστικές σφαίρες και τα χημικά των δυνάμεων καταστολής; Μη υπολογίζοντας ότι μέχρι σήμερα μετριούνται:
Τέσσερεις (4) διαδηλωτές νεκροί, έξι (6) αυτοκτονίες αστυνομικών που δεν άντεχαν την κριτική του κόσμου για την ωμή βία και αυθαιρεσία του καθεστώτος, πάνω από χίλιοι πεντακόσιοι (1.500) τραυματίες σ’ ολόκληρη την επικράτεια, πάνω από τρεις χιλιάδες (3.000) συλλήψεις, με την κατηγορία, όχι απλά της συμμετοχής, αλλά της οργάνωσης των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, δεκάδες απελάσεις αλλοδαπών προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών σε Τουρκικά πανεπιστήμια;
Αλήθεια πού ζει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, κύριος Recep Tayyip Erdoğan;
Δεν αντιλαμβάνεται άραγε ότι η σκληρή στάση που επιδεικνύει, απέχει παρασάγγας, όχι μόνο από τη λαϊκή βούληση, αλλά ακόμα και από τις μετριοπαθείς θέσεις που εξέθεσε δημόσια (για κατευνασμό ίσως), το πρώην πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβέρνησής του και νυν Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, αξιότιμος κ. Abdüllah Güll (Αμπτουλλάχ Γκιούλ);
Δεν αντιλαμβάνεται ότι ακόμα και ο φυλακισμένος ηγέτης (;) των Κούρδων ανταρτών του P.K.K. ο Abdüllah Oҫalan (Αμπντουλαχ Οτσαλάν), ο κύριος συνομιλητής του για την κατάπαυση των Κουρδοτουρκικών εχθροπραξιών, από το νησί İmrali της θάλασσας του Μαρμαρά, έκανε στροφή 180ο , αποστασιοποιούμενος, με προχθεσινές δηλώσεις μέσω των δικηγόρων του, από τον συνομιλητή του, κ. Recep Tayyip Erdoğan;
Αλήθεια, εδώ αξίζει, για την ιστορική μνήμη, να αναφέρουμε μια άλλη διάσταση της Κουρδοϊσλαμικής υπόθεσης, που δεν είναι ευρέως γνωστή. Η σύσταση του έγκλειστου στο νησί-φυλακή İmrali κ. Οτσαλάν, να ιδρυθεί ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ στο νομό Ούρφα (Urfa) της ΝΑ Τουρκίας.
Από τους πρώτους μήνες του 2008 και μετά, σχεδόν σε κάθε συγκέντρωση του φιλοκουρδικού κόμματος Δημοκρατικής Τουρκίας, σε περίοπτη θέση της εξέδρας των ομιλητών, υπήρχε και ένας ιμάμης (іmam = παπάς της μουσουλμανικής θρησκείας).
Αυτή η παράμετρος νομίζω χρίζει έρευνας από ιστορικούς ερευνητές και πολιτικούς αναλυτές, ώστε να καταδειχθεί η πιθανή σχέση (;), συνδιαλλαγή (;) Οτσαλάν και αν τούτο αποδειχθεί, με τι είδους ανταλλάγματα, με τη νέα προσέγγιση που επιχειρείται στην περιοχή, από το καθεστώς Ισλαμιστών. Μήπως αλήθεια ζει εκτός πραγματικότητας, απομονωμένος μαζί με την «λαζαρωμένη» του σύζυγο Χαϊτονούσσα, αλλά και τους παρατρεχάμενους αυλικούς του, στον χρυσό αυτοκρατορικό θρόνο που μόνος του (;) ετοίμασε σαν αυτοχρισμένος Σουλτάνος της υπό αναβίωση «Νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας»;
Α) ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ
1.Έχοντας πια την απόλυτη κυριαρχία μέσα στη χώρα την οποία θεωρεί πλέον «δική του», κτήμα του και τσιφλίκι του, συμπεριφέρεται σαν απόλυτος μονάρχης, μη υπολογίζοντας ούτε κατ’ ελάχιστο στη Συνταγματικά κατοχυρωμένη γνώμη της αντιπολίτευσης.
Αν τολμήσει κάποιος να εκφέρει γνώμη διαφορετική από εκείνη της επίσημης «γραμμής» και θέσης του κομματικού μηχανισμού του «Α.Κ.Ρ.», υπόκειται σε πρωτοφανείς και ποικιλότροπες διώξεις.
2.Μετά τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη», έχοντας πλήρη επίγνωση της γεωπολιτικής θέσης της Τουρκίας, εκμεταλλευόμενος το θρησκευτικό συναίσθημα της πλειοψηφίας ενός λαού, ο οποίος τον επέλεξε ελεύθερα και αβίαστα για να τον κυβερνήσει έχοντας, υποτίθεται με το μέρος του όλες τις οικονομικά εύρωστες μειονοτικές ομάδες που κατοικούν στη χώρα, όσες τουλάχιστον απόμειναν μετά την τρομοκρατία που άσκησε πάνω τους τα προηγούμενα καθεστώτα των Στρατοκρατών και των Εθνικιστών Κεμαλιστών (βλέπε Σεπτεμβριανά 6-7/9/1955) και ύστερα από τις κατά κανόνα αντίθετες με κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου μαζικές απελάσεις (με αφορμή τα γεγονότα του 1964 και του 1974 στην Κύπρο) όλων των Ελλήνων υπηκόων, ο γεωστρατηγικός του προσανατολισμός άλλαξε και η Τουρκία απομακρύνθηκε από την ενταξιακή πορεία προς τη λεγόμενη «Ενωμένη Ευρώπη» στρέφοντας το ενδιαφέρον του, λόγω και έργω, στην Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, πιστεύοντας ότι, ο ίδιος, έχει όλες τις προϋποθέσεις να ηγηθεί μιας Ισλαμικής Υπερδύναμης στις ευαίσθητες και στρατιωτικά επικίνδυνες αυτές περιοχές της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου.
Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα του νέου τουρκικού δόγματος του διαφεντευτή της περιοχής, αφού πρώτα τάισε με λίγα ψίχουλα το λαό – τη μεγάλη μπουκιά, την άρπαξαν πάλι τα δικά του αρπακτικά αλλά και των ισχυρών προστατών του – αφού έσπασε τη λυκοφιλία που είχε ελέω των Αμερικανονατοϊκών συμμάχων με το κράτος του Ισραήλ (βλέπε το ρόλο της υψίστης σημασίας Αμερικανικής αεροπορικής βάσης στο Diyarbakir, για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τους στις χώρες της περιοχής), αφού υπέγραψε τη συμφωνία ανακωχής των βίαιων πολεμικών συγκρούσεων με τους Κούρδους, εξαγοράζοντάς τους με τριακόσια τόσα δράμια δικαιωμάτων, μετά την εισβολή έξω από κάθε έννοια δικαίου, πάλι ελέω Αμερικανών, στο βόρειο Ιράκ, δημιουργώντας ακτίνα ασφαλείας βάθους είκοσι πέντε χιλιομέτρων, έστρεψε ανενόχλητος πλέον τη ματιά του στη Συρία, ελπίζοντας και επενδύοντας γεωπολιτικά και στρατιωτικά, στην μετά την πιθανολογούμενη πτώση του Συριακού καθεστώτος, δεδομένου ότι λαϊκό γνωμικό ότι: «Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη»,
Δυστυχώς στις μέρες μας δεν υφίσταται, επειδή δεν υπάρχει πλέον θεριό για να φοβηθεί ο Γιάννης…. Στις μέρες μας, έχει αντικατασταθεί με το: «Γιάννης κερνά , Γιάννης πίνει»… Επενδύοντας στη μετά τον Σύρο Πρόεδρο Μπασίρ Αλ Άσαντ εποχή.
3.Τις εναπομείνασες Εθνικές Μειονότητες της χώρας του, γιατί να τις πειράξει; Τα δοτά φερέφωνα των Εθνικιστών κεμαλιστών στρατοκρατών, είχαν φροντίσει πολύ καλά να τις αποδεκατίσουν.
Οι μερικές δεκάδες, άντε το πολύ δυο με τρεις εκατοντάδες χιλιάδες εναπομείναντες Χριστιανοί διαφόρων εθνοτήτων και δογμάτων, οι Αραβοσουργιανοί της Αντιόχειας και της Αλεξανδρέττας, καθώς και οι μερικές χιλιάδες Ντολμέδες Γιαχουντήδες, σε μια τεράστια εδαφική περιφέρεια με εβδομήντα και πλέον εκατομμύρια μουσουλμάνους, δεν αποτελούν πλέον εμπόδιο στα σχέδιά του πρωθυπουργού Ερντογάν, για αναβίωση του πάλαι ποτέ Οθωμανικού Σουλτανάτου!!!
Το μιλιταριστικό σύνθημα των στρατιωτικών Τουρκικών μονάδων «Κάθε Τούρκος γεννιέται στρατιώτης», βρίσκει έκφραση και στη γενικότερη Κοινωνική ζωή. Τρανή απόδειξη είναι η έρευνα που πραγματοποίησαν Τούρκοι πανεπιστημιακοί, όταν με βάση αυτή την έρευνα, το 40% του λαού θα προτιμούσε στρατιωτική κυβέρνηση και όχι κυβέρνηση που να προέρχεται από τη λαϊκή ετυμηγορία!!! Απεναντίας, πιστεύει ότι όλοι αυτοί, οι μη μουσουλμάνοι, σαν ευνοούμενοι του νέου Τουρκικού καθεστώτος, θα γίνουν οι καλύτεροι πρεσβευτές του, τόσο στη Ευρώπη όσο και στην Αμερική.
Ίδια πολιτική μ’ εκείνη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα.
Κούνια που τον κούναγε…
Β) ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ
«Ο Αλλάχ μας προσφέρει καθημερινά ένα κομμάτι ψωμί, και πρέπει να του είμαστε ευγνώμονες, να τον ευλογούμε και να τον δοξολογούμε πέντε φορές τη μέρα γι’ αυτό».
Έλα όμως που σήμερα, στα 2013, ο πιστός κόσμος του Θεού, ή όποια ονομασία κι αν του ‘χουν προσδώσει οι άνθρωποι, δεν αρκείται στο ξεροκόμματο της προσφοράς Του, αλλά περιμένει από τον πανάγαθο, τον πάνσοφο, τον σπλαχνικό, τον ελεήμονα, κάτι περισσότερο…
Περιμένει μια θέση στον ήλιο !!!
Η Τουρκία , σύμφωνα ακόμα και με το πρόσφατα τροποποιημένο, από την κομματική πλειοψηφία του Ερντογάν, Σύνταγμα που ισχύει και υποτίθεται πως εφαρμόζεται, είναι ένα κοσμικό κράτος.
Σ’ ένα κοσμικό λοιπόν κράτος, στην εποχή των δορυφορικών καναλιών, στην εποχή του internet, του twitter και του facebook,
Δε δικαιούσαι
Ι. Ετσιθελικά να απαγορεύεις στον κόσμο την πρόσβαση στους χώρους δικτύωσης, επειδή εσένα έτσι σου αρέσει: Να μη παντρεύεις τα καλά της παράδοσης με τα καλά της ανανέωσης και να βαδίζεις σταθερά στο μέλλον, αλλά να μένεις απόλυτα προσκολλημένος στο παρελθόν, σε απαρχαιωμένες πολιτικές, σε καταδικασμένες πρακτικές, επιβάλλοντάς τις με το κλιμπάτσι, δεδομένου ότι στις μέρες μας, η πρόσβαση των νέων της Τουρκίας στο διαδίκτυο, είναι πάρα πολύ μεγάλη. Ίσως μεγαλύτερη ακόμα και από όσο των νέων της Ελλάδας.
Δε δικαιούσαι
ΙΙ. Να επιβάλεις με νόμο την απαγόρευση π.χ. του φιλιού σε δημόσιο χώρο, μιας αυθόρμητης κίνησης ένδειξης αγάπης, σεβασμού, ευγνωμοσύνης, αντικαθιστώντας το με τον ισλαμικό χαιρετισμό της εναπόθεσης του δεξιού χεριού, εκείνου που χαιρετάς, στο μέτωπο, σαν ένδειξη υποταγής, επειδή το εκτός γάμου φιλί θεωρείται ανήθικο και πρόστυχο, κατά τον Ισλαμικό Νόμο, κατά τον νόμο της «Σαρία».
Δεν δικαιούσαι
IV. Να θεσπίζεις νόμους για την ποτοαπαγόρευση μετά τις 10.00 το βράδυ, οι δε υπηρεσίες σου να μη χορηγούν άδειες διάθεσης οινοπνευματωδών (με εξαίρεση τους ημέτερους) σε καταστήματα που βρίσκονται σε ακτίνα τριακοσίων μέτρων από τζαμί ή σχολείο…
Το μόνο που επιβάλλεται να εφαρμόζεται πιστά, είναι ο νόμος της αυστηρής τιμωρίας των παραβατών μέθυσων, ΜΟΝΟ όταν διακυβεύεται είτε η σωματική ακεραιότητα, είτε η ατομική και κρατική περιουσία. Τότε και μόνο τότε. Αυτά τα «δυτικότροπα», τα «εντεψίζικα» κατά τους ισλαμιστές, θεσπίστηκαν από τον Γαζή Μουσταφά Κεμάλ, τον μετέπειτα Κεμάλ Ατατούρκ, μετά την ολοκληρωτική επικράτησή του, οπότε προχώρησε σε θεσμικές αλλαγές στην κοινωνική ζωή της χώρας. Κατάργησε το Σουλτανάτο και εγκαθίδρυσε το σύστημα της «Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας». Κατάργησε το Χαλιφάτο και προέβη σε πλήρη διαχωρισμό της Πολιτικής από τη θρησκευτική εξουσία, κάτι που δυστυχώς στην Ελλάδα, καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε μέχρι σήμερα να θεσπίσει !!
Δε δικαιούσαι
V. Να μην υπολογίζεις τη γνώμη μέρους του Μουσουλμανικού κόσμου της χώρας, περίπου του 25%, που αποτελούν οι Αλεβίδες Μουσουλμάνοι της Τουρκίας, οι «αριστεροί προοδευτικοί μουσουλμάνοι» όπως τους αποκαλούν επειδή πίνουν κρασί και αναγνωρίζουν την Αγία Τριάδα και τώρα βρίσκονται στους δρόμους και στις πλατείες, διαδηλώνοντας μαζί με τον υπόλοιπο λαό και τους οποίους, είναι άξιο να σημειωθεί ότι, μέχρι την έναρξη των γεγονότων στο πάρκο Gezi της πλατείας (Taksim) Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη, όλοι θεωρούσαν πιστούς οπαδούς και εν δυνάμει ψηφοφόρους του κόμματος του Τούρκου πρωθυπουργού.
Δε δικαιούσαι
VI. Να επιζητείς να αποκαλείσαι έστω και κατ’ όνομα λαϊκός ηγέτης, όταν δε σέβεσαι τους λιγοστούς πνεύμονες πράσινου που έχουν μείνει στο κέντρο της Πόλης, η οποία είναι η κύρια πύλη εισόδου στη χώρα σου, προσφέροντας άνω του 40% των συνολικών κρατικών εσόδων, ξεριζώνοντας τα δέντρα, ετσιθελικά και δικτατορικά, για να χτίσεις ένα τζαμί, άντε και ένα καινούριο πολιτιστικό κέντρο, τη «νέα Όπερα», ακριβώς απέναντι από την Ελληνορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας Σταυροδρομίου, που να είναι «ισάξιό της σε μέγεθος και αρχιτεκτονικό κάλος» (λόγια του ίδιου του Ερντογάν) !
Δε δικαιούσαι
VII. Να αυτοχαρακτηρίζεσαι δημοκράτης όταν:
1.Προκειμένου να κατασκευάσεις ένα έργο βιτρίνας και όχι ουσίας, την Τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου, ουδόλως ενδιαφέρεσαι αν θα καταστραφεί ένα ολόκληρο δάσος στην Ανατολική πλευρά, περιφερειακά της Πόλης. Η γέφυρα δε, ω τι σύμπτωση ! θα φέρει όνομα Σουλτάνου Το όνομα του Σουλτάνου Σελίμ!!!
2.Προκειμένου να κατασκευάσεις μια υδατοδεξαμενή, ίσως απαραίτητη για την περιοχή, παραβλέποντας ότι οι Αρχαίοι πολιτισμοί που αναπτύχτηκαν στην περιοχή και τυχαίνει να βρίσκονται μέσα στα γεωγραφικά όρια που προσωρινά, σαν ηγέτης της χώρας, ελέγχεις, δεν σου ανήκουν. Δεν είναι Τούρκικοι οι αρχαιολογικοί θησαυροί. Είναι παγκόσμια κληρονομιά. Είναι κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Και δε δικαιούσαι, απλά, αλλά ΥΠΟΧΡΕΟΥΣΑΙ να προστατεύεις.
Παρ’ όλα αυτά όμως ο πρωθυπουργός και οι ανιστόρητοι επιτελείς του, οριοθέτησαν λιμνοδεξαμενή, ακριβώς πάνω σε Ρωμαϊκή Ανασκαφή υψίστης σπουδαιότητας και αρχαιολογικής αξίας, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις τόσο στη χώρα σου, αναγκάζοντας τους φορείς της περιοχής να κάνουν δυναμικές κινητοποιήσεις, αλλά και συστάσεων της Ουνέσκο και του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Σχετική επερώτηση κατατέθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από Έλληνες (Κρίτων Αρσένης) και άλλους Ευρωβουλευτές της Σοσιαλιστικής ομάδας. Αναφέρομαι στην Αρχαία πόλη «Αλοϊνόη».
3.Προκειμένου , θορυβημένος όπως είσαι, για να στρέψεις αλλού την προσοχή του κόσμου και των ΜΜΕ που δεν ελέγχεις, την περασμένη βδομάδα προχώρησες αυθαίρετα στη μετατροπή σε τζαμί, της Βυζαντινής εκκλησίας της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων σου, τόσο τις συστάσεις της UNESCO,όσο και τις χιλιάδες υπογραφές που μαζεύτηκαν, από Τούρκους και μη, ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών αλλά και απλών πολιτών. Πιθανόν εκεί μέσα, στον τεράστιο κατάλογο των υπογραφών, να ξετρύπωσες και πάρα πολλά ονόματα πρώην ψηφοφόρων στου, τα οποία να θεωρούσες πιστό λαό του «Θεού» και υπάκουο κοπάδι σου, οπαδούς του «ΝΟΥΡ».
Μηχανορραφίες από το πολιτικό σύστημα και τον Erdoğanοι Κούρδοι και το Ισλάμ.
Στο πρώτο μετεκλογικό σκηνικό, το 2002, οι Κούρδοι, στις πλείστες των περιπτώσεων στήριξαν το κόμμα του Ερντογάν. Στη συνέχεια, προέκυψε ένταση μεταξύ ΑΚΡ και PKK η οποία έφερε στο στόχαστρο και τους 21 εκλεγέντες Κούρδους βουλευτές. Αν δεν συνέβαινε αυτή η ρήξη, μάλλον θα συνεχιζόταν για πολύ ακόμα το φλερτ του Ερντογάν, αφού στις Κουρδικές περιοχές της Νοτιοανατολικής Τουρκίας, θριάμβευσε το κόμμα του.
Με τις δηλώσεις που επακολούθησαν σχετικά με το Κουρδικό, ο πρωθυπουργός έδινε το μήνυμα ότι αυτός και το κόμμα του είναι εκείνοι που τάσσονται υπέρ της ειρήνευσης.
Μετά τις εκλογές του Ιούλη 2007 οπότε ξεκίνησαν οι αεροπορικές επιδρομές στο Βόρειο Ιράκ εναντίον του PKK, ο Ερντογάν, παράλληλα προέβη και σε ευρεία επιχείρηση προσαγωγών και συλλήψεων Κούρδων, ιδιαίτερα εκείνων που έθεταν ζητήματα αποσχιστικά, ή απαιτήσεις περισσότερων πολιτισμικών δικαιωμάτων.
Θα μπορούσαμε να πούμε, δίχως ενδοιασμούς, ότι ο πρωθυπουργός της γείτονος, πιστεύει σε μια μορφή που μπορεί δίκαια να ονομαστεί: Τουρκοϊσλαμική σύνθεση.
Ακριβώς το ίδιο που εκφράζουν οι Φεχτουλάχ Γκιουλέν (Fehtüllah Güllen) και το θρησκευτικό του τάγμα.
Το τάγμα ΝΟΥΡ (Nur= λάμψη) του Φεχτουλάχ Γκιουλέν, πέρα από τη δραστηριότητά του στην παιδεία, με εκατοντάδες σχολεία στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό, πέρα από τον έλεγχο που ασκεί σαν ιδιοκτήτης Μέσων Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, σχεδόν ελέγχει την Αστυνομία !!!
Μέσα στη διαμάχη μεταξύ του Γκιουλέν και του τάγματος των Νακσιμπεντί (Nαksibedi), προς το παρόν κερδίζει το τάγμα του Γκιουλέν. Τούτο έχει τεράστια πολιτική σημασία, επειδή το ΝΟΥΡ, είναι η σημαντικότερη δύναμη που στηρίζει τον Ερντογάν.
Πλείστα όσα θα μπορούσαν να αναφερθούν για τις αυθαιρεσίες, τις παρανομίες στις οποίες προβαίνει το τελευταίο χρονικό διάστημα η Τουρκική κυβέρνηση, με τον τρόπο που μετεξελίσσεται σε Πολιτικό Ισλάμ.
Το πάρκο Gezi λοιπόν, δεν είναι η ουσία του προβλήματος και του ξεσηκωμού όλων σχεδόν των λαών που κατοικούν μέσα στα όρια του Τουρκικού κράτους.
Ούτε βέβαια και το γκρέμισμα του κτηρίου της «Όπερας», την οποία έχουν μετονομάσει σε «Kültür Merkezі» (Κέντρο πολιτισμού) επειδή η λέξη και μόνο «Όπερα» – «Opera», παραπέμπει σε μελοποιημένο λιμπρέτο δυτικού τύπου !!!
Η ουσία του ξεσηκωμού είναι άλλη:
Είναι:
Ο περιορισμός των Συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών ελευθεριών του Τουρκικού λαού.
Η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων όπως προβλέπονται από τη χάρτα του Ο.Η.Ε.
Η άρνηση της «Ισλαμοποίησης», που κατά τους διαδηλωτές σημαίνει άρνηση στην επιχειρούμενη οπισθοδρόμηση της χώρας.
Το αναφαίρετο δικαίωμα του λαού, του κάθε λαού, να ζει σε μια ελεύθερη, δημοκρατική, πολυπολιτισμική πατρίδα.
Η ολόψυχη επιθυμία για μια Τουρκία ίσων δικαιωμάτων, ίσων ευκαιριών, θεσμοθετημένων ατομικών ελευθεριών, για όλους ανεξαίρετα τους κατοίκους της.
Ευθύμης Λεκάκης του Γεωργίου
Νομικός – Καθηγητής – Ιστορικός Ερευνητής
Χανιά , καλοκαίρι 2013
Eftimis Lekakis, іbn–і Yorğos
Hukukҫu – Ӧğretmen – Tarihɩ araştɩrɩcɩ
Hanya, yaz 2013
