Σε καλό κλίμα, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, προχωρά το έργο της Μεικτής Διεπιστημονικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων (ΜΔΕΕ) Ελλάδας- πΓΔΜ για τη διερεύνηση των σχολικών εγχειριδείων, η οποία συνήλθε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη.
Η άλλη πλευρά, όπως ανέφεραν οι ίδιες πηγές, προσήλθε με πολύ θετικό πνεύμα, μολονότι υφίστανται δυσκολίες, αν λάβει κανείς υπόψη, μάλιστα, ότι η αντίστοιχη επιτροπή με την αλβανική πλευρά ασχολείται 17 χρόνια με αυτό το θέμα.
Για το λόγο αυτό η ελληνική πλευρά, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές, έθεσε τρία βασικά ζητήματα προς άμεση υλοποίηση ώστε να εγκαταλειφθεί όλη η ανιστόρητη και αντιεπιστημονική προπαγάνδα που υπάρχει στα βιβλία εκπαίδευσης της γειτονικής χώρας.
Σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές, η ελληνική πλευρά ζήτησε προκειμένου να υπάρχουν «ορατές αλλαγές» άμεσα, από το επόμενο κιόλας σχολικό έτος, να αφαιρεθούν από τα σχολικά βιβλία της ΠΓΔΜ όλα τα αρχαιοελληνικά σύμβολα, π.χ. αστέρι Βεργίνας, οι χάρτες που παραπέμπουν σε «Μεγάλη Μακεδονία» κ.τ.λ., ενώ διαψεύδουν ότι η σκοπιανή πλευρά έθεσε ανάλογες απαιτήσεις. Σημειώνουν ότι η ελληνική πλευρά περιορίζεται – με βάση και τους διεθνείς σχετικούς κανόνες – να αναφέρει στους χάρτες τα τοπωνύμια στην τοπική γλώσσα και σε παρένθεση το ελληνικό. Π.χ. «Μπίτολα (Μοναστήρι)».
Οι ίδιες πηγές, επίσης, εξήραν το επίπεδο των επιστημόνων που συμμετέχουν από ελληνικής πλευράς στην Επιτροπή και γνωστοποίησαν ότι η επόμενη δεύτερη συνάντηση θα πραγματοποιηθεί εντός του Ιανουαρίου και θα αφορά έναρξη της συζήτησης, βιβλίο προς βιβλίο. Μια δουλειά, όπως τονίστηκε, που συνιστά σημαντικό κεφάλαιο και για την ίδια την πΓΔΜ στην πορεία της προς την ΕΕ.
Τα σχολικά βιβλία του μίσους και της διαστρέβλωσης
Συζητώντας κανείς με τους Σκοπιανούς αντιλαμβάνεται ότι ζουν σε μία απίστευτη πλάνη, την οποία φυσικά και δεν παραδέχονται, κάτι που κάνει αυτήν την πλάνη πραγματικά ακατανίκητη σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Η πλάνη αυτή εδράζεται και στα σχολικά βιβλία.
Όπως αναφέρει ο σλαβολόγος Άρης Γεωργόπουλος, εδώ και δεκαετίες, διαπλάθεται μία πεποίθηση, πάνω στην οποία εδράζεται όλη τους η πολιτική συμπεριφορά στο θέμα του ονόματος. Αναφέρει ο κ. Γεωργόπουλος ότι «στα βιβλία αυτά υπάρχει μία απίστευτη διαστρέβλωση γεγονότων και πηγών, με την οποία γίνεται μία τρομερή σύνδεση ασύνδετων πραγμάτων, προκειμένου να δομηθεί μία ιστορική συνέχεια, από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι το σήμερα, ούτως ώστε να αποδειχθεί η συνέχεια του μακεδονικού έθνους».
Όλα ξεκινούν από την αρχαία Μακεδονία. Εκεί οι σχολικοί συγγραφείς πασχίζουν να πείσουν ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, αποκρύβοντας μεθοδικά όλα εκείνα τα ντοκουμέντα που αποδεικνύουν το αντίθετο. Για τους «επιστήμονες» των Σκοπίων δεν υπήρχε πουθενά το «όλοι οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων», ούτε η γραφή τους, που, όπως φαίνεται ακόμη και στα εκθέματα του παλιού αρχαιολογικού μουσείου των Σκοπίων, ήταν η ελληνική.
Οι συγγραφείς κάνουν τσαλαβουτήματα στην Ιστορία. Το γεγονός ότι οι Μακεδόνες ακολουθούσαν την ελληνική Παιδεία το δικαιολογούν γράφοντας ότι αυτή ήταν η συνήθεια της εποχής! Ξεπερνούν με απίστευτη ελαφρότητα το γεγονός ότι ποτέ δεν βρέθηκε καμία επιγραφή στη «Μακεδονική» γλώσσα, που υποτίθεται ότι ήταν διαφορετική από την ελληνική, γράφοντας απλώς ότι «δεν βρέθηκαν μέχρι τώρα ευρήματα». Πουθενά δεν γράφουν ότι ελόγιζαν τους εαυτούς τους ως Έλληνες, ότι λάτρευαν τους θεούς του Ολύμπου, όπως και οι Έλληνες, και πάντα αφιέρωναν τις ηρωικές τους πράξεις στην Ελλάδα!
Οι συγγραφείς δεν διστάζουν να χαρακτηρίσουν την ελληνιστική ως «μακεδονική» περίοδο της Ιστορίας! Μάλιστα, σε ένα σημείο, που σηκώνει πολύ γέλιο, γράφουν ότι κύρια χαρακτηριστικά της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι ότι στο εσωτερικό της συνυπήρχαν οι Μακεδόνες ως στρατιωτικοί κατακτητές και οι Έλληνες ως κυρίαρχοι του πνεύματος!
Σύμφωνα με το αφήγημά τους, στη Μακεδονία αναπτύχθηκε ήδη από τον 5ο αιώνα ένα νέο έθνος, που εκσλαβίστηκε σταδιακά και επειδή αποτελούνταν από τοπικούς πληθυσμούς ονομάστηκε μακεδονικό. Αυτό το έθνος συνεχίζει να υφίσταται ως σήμερα και διατηρεί τα ιστορικά του στοιχεία, από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σύμφωνα με τους ιστορικούς συγγραφείς! Φυσικά, ακόμη και οι Θεσσαλονικείς αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος βαφτίζονται με χαρακτηριστική ευκολία «Μακεδόνες», για να μη διαταραχθεί η «ιστορική συνέχεια» στα χρόνια του Βυζαντίου!
Οι Σκοπιανοί δεν διαστρεβλώνουν μόνο τα γεγονότα που αφορούν την Ελλάδα, αλλά το κάνουν και με σημαίνοντα πρόσωπα της βουλγαρικής Ιστορίας, όπως με τον Τσάρο Σαμουήλ. Σύμφωνα με τα σχολικά εγχειρίδια των Σκοπίων, ο Σαμουήλ ήταν ο πρώτος Μακεδόνας ηγεμόνας! Το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος ζήτησε ο ίδιος να γραφεί στον τάφο του ως «Βούλγαρος» αποκρύπτεται μεθοδικά, καθώς δεν βολεύει τη στήριξη του αφηγήματος…
Τα βιβλία
Απολύτως ενδεικτικά είναι τα παρακάτω αποσπάσματα:
Βιβλίο Ιστορίας Δ’ Τάξης Δημοτικού, συγγραφέας Σφέτοζαρ Ναουμόβσκι- εκδόθηκε το 2000
Σελ. 41
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
(…) παράλληλα στη Μακεδονία ζούσαν οι Παίονες και οι Πελαγόνιοι και άλλα φύλα και λαοί. Αυτά τα φύλα και οι λαοί αναμείχθηκαν μεταξύ τους και διαμόρφωσαν έναν λαό με κοινή γλώσσα, τη μακεδονική, η οποία πήρε το όνομά της από την περιοχή στην οποία κατοικούσαν. Εκεί κατοίκησαν οι αρχαίοι Μακεδόνες, που αποτέλεσαν ένα ξεχωριστό έθνος και διέφεραν από τους υπόλοιπους λαούς της Βαλκανικής Χερσονήσου. Οι κάτοικοι της αρχαίας Μακεδονίας μιλούσαν μία γλώσσα, που διέφερε από τις γλώσσες των λαών της Βαλκανικής.
Σελ 47
«Το Μακεδονικό κράτος στην εποχή του Αλεξάνδρου του Γ’ του Μακεδόνα».
Ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας για να διατηρήσει την εσωτερική συνοχή στο αχανές κράτος του, το οποίο συμπεριελάμβανε πολλά έθνη, έλαβε κάποια συγκεκριμένα μέτρα: έτσι, πριν την εκστρατεία του στην Ινδία επέλεξε για πρωτεύουσα του κράτους του τη Βαβυλώνα (έως τότε πρωτεύουσα ήταν η μακεδονική πόλη Πέλλα).
Στόχος του Αλέξανδρου ήταν η μίξη των υποταγμένων ανατολικών λαών με τους Μακεδόνες και τους Έλληνες.
Σελ 95
«Ευρώπη και Βαλκάνια κατά τον Μεσαίωνα»
Κατά τη διάρκεια του 6ου και 7ου αιώνα, μετά από μακρά διαμάχη του Βυζαντίου και των ντόπιων πληθυσμών, οι νότιοι Σλάβοι κατοίκησαν τη Βαλκανική χερσόνησο. Ένα τμήμα από τα πολυπληθή σλαβικά φύλα κατοίκησε στις γαίες της Μακεδονίας. (…) Οι Σλάβοι της Βαλκανικής αναμείχθηκαν με τους ντόπιους κατοίκους όπως Κέλτες, Ιλλύριους, Θράκες, Μακεδόνες και άλλους, οι οποίοι είχαν εκλατινιστεί και εξελληνιστεί. Έτσι σταδιακά και ειρηνικά, οι παλαιοί κάτοικοι αφομοιώθηκαν και έχασαν την εθνική τους ταυτότητα γενόμενοι σλαβικό έθνος (εκσλαβισμός).
Βιβλίο Ιστορίας Α΄έτους Γυμνασίου (πέντε συγγραφέων), εκδόθηκε το 2009
Σελ. 83
Γλώσσα και Πολιτισμός
Οι Μακεδόνες είχαν τη δική τους ξεχωριστή γλώσσα, που διέφερε από τις γλώσσες των υπόλοιπων γειτονικών λαών, Ελλήνων, Ιλλυρίων και Θρακών. Έως σήμερα δεν έχουν βρεθεί γραπτές πηγές ή επιγραφές στη γλώσσα των Μακεδόνων. Έχουν διασωθεί όμως περίπου 140 αποσπάσματα γραπτών κειμένων. Ωστόσο, πολλοί αρχαίοι συγγραφείς μαρτυρούν ότι οι Μακεδόνες είχαν τη δική τους γλώσσα. Έτσι ο Αλέξανδρος ο Γ’ ο Μακεδών πριν την εκστρατεία του κατά των Περσών απευθύνθηκε στους Μακεδόνες στρατιώτες στη μακεδονική γλώσσα.
Οι αρχαίοι Μακεδόνες είχαν διαφορετικό ημερολόγιο απ’ αυτό των Ελλήνων, με 12 μήνες και το έτος να αρχίζει τον Οκτώβριο. Αριθμούσαν την χρονολογία ανάλογα με τη βασιλεία του κάθε μονάρχη. Από την εποχή του Αρχέλαου οι Μακεδόνες διοργάνωναν τους δικούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Δίον, που διαρκούσαν εννέα μήνες.
Οι Μακεδόνες ήταν ξεχωριστό έθνος που διέφερε από τα γειτονικά του κατά τον τρόπο της ζωής τους, τις παραδόσεις, την ενδυμασία, τα σύμβολα, το στράτευμα και άλλα.
Οι Μακεδόνες βασιλείς και αριστοκράτες απέδιδαν μεγάλη σημασία στον πολιτισμό και την παιδεία των παιδιών τους. Καλλιτέχνες, φιλόσοφοι, ποιητές και άνθρωποι του πνεύματος προσκαλούνταν στις αυλές των βασιλέων και αριστοκρατών. Είναι γνωστή η παρουσία του Ευριπίδη, του Αριστοτέλη και άλλων. Αυτοί είχαν καθήκον τους τη διαπαιδαγώγηση των αρρένων παιδιών των βασιλέων και των αριστοκρατών και την εκπαίδευσή τους σε συγκεκριμένους τομείς της επιστήμης και της τέχνης.
Σελ 113
«Η δημιουργία της σλαβικής γραμματείας»
Οι δημιουργοί του πρώτου σλαβικού αλφαβήτου (γλαγολητικού) και οι θεμελιωτές της σλαβικής γραμματείας και πολιτισμού ήταν οι αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος. Αυτοί γεννήθηκαν στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του 9ου αιώνος και ήταν πιθανότατα σλαβικής καταγωγής.
Σελ 87
«Η Μακεδονική Περίοδος»
Η περίοδος μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μέχρι την κατάκτηση της Μακεδονίας από τους Ρωμαίους ονομάζεται «ελληνιστική» ή «μακεδονική» περίοδος. Αυτή αποτελεί ουσιαστικά τη σύνθεση του πολιτισμού των Μακεδόνων ως κατακτητών και των Ελλήνων ως φορέων της γλώσσας, της γραμματείας, της φιλοσοφίας και του πολιτισμού στην Αίγυπτο, την Περσία και τους λαούς της Εγγύς Ανατολής.
Σελ 103
«Τα μεσαιωνικά χρόνια»
Με τον θάνατο, το 976 μ.Χ. ,του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή, οι τέσσερις αδελφοί, Δαυίδ, Ααρών, Μωυσής και Σαμουήλ ηγούνται της επανάστασης της Μακεδονίας κατά του Βυζαντίου. Αυτή η δεύτερη επανάσταση στέφθηκε με επιτυχία. Έτσι, το 976 εγκαθιδρύεται το ανεξάρτητο μακεδονικό κράτος. (…) Ο Σαμουήλ γίνεται ο πρώτος ηγεμόνας του Μακεδονικού Κράτους. Από τη στιγμή που εδραιώθηκε στον θρόνο του, θέλησε να απελευθερώσει ολόκληρη τη Μακεδονία.