Με νέο άρθρο του το zerohedge.com αναφέρεται στην αύξηση του χρέους της Ελλάδας που θα παρατηρηθεί τα επόμενα χρόνια εφόσον εφαρμοστούν τα μέτρα που συμφωνήθηκαν.
“Πίσω στο 2012, όταν το ΔΝΤ προέβλεπε ότι το 2022 το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο (δηλαδή κάτω από το 120%) εμείς εδώ γελάσαμε πολύ και μετά γελάσαμε ακόμα παραπάνω.
Τρία χρόναι μετά το ίδιο ΔΝΤ με τις ίδιες αρχές όχι μόνο παραδέχτηκε ότι οι αρχικές προβλέψεις του για τη σιωσιμότητα του ελληνικού χρέους ήταν σκουπίδια αλλά μετά και από τις πιέσεις της Ουάσιγκτον έγινε ο μεγαλύτερος συνήγορος του κουρέματος χρέος, όχι βεβαίως αυτό που οφείλεται στο ΔΝΤ, αλλά στα ευρωπαϊκά κράτη.
Δυστυχώς, ενώ αυτοί οι παγκόσμιοι θεσμοί κάνουν τα πειράματά τους, οι απλοί άνθρωποι της Ελλάδας που χρησιμοποιούνται σα ινδικά χοιρίδια, θα υποφέρουν μία απόλυτη μιζέρια αν και εφόσον η βουλή τους υπερψηφίσει το τρίτο πακέτο μέτρων.
Και για να αποδείξουμε πόσο απόλυτη θα είναι αυτή η μιζέρια σας παρουσιάζουμε μία ανάλυση που κτίζει πάνω σε αυτά που είπαμε προ μερικών ημερών όπου υπολογίσαμε ότι η νέα σχέση ελληνικού χρέους – ΑΕΠ μετά το τρίτο πρόγραμμα θα φτάσει το 200% σε 2 χρόνια, κάτι που έσπευσε να συμφωνήσει και το ΔΝΤ σήμερα.
Αλλά τώρα θα πάμε ένα βήμα παραπάνω, και όπως αποδεικνύει η παρακάτω ανάλυση από τον Michael Lebowitz, το ελληνικό χρέος θα συνεχίσει να ανεβαίνει και θα φτάσει το 336% σε περίπου μία δεκαετία, όπου το ελληνικό κράτος, είναι αναπόφευκτο, θα σταματήσει να υπάρχει.
Σας παρουσιάζουμε:
“Τα απλά μαθηματικά πίσω από την πολύπλοκη κατάσταση της Ελλάδας”
Το Ξυράφι του Όκαμ (Occam’s Razor), είναι επιστημονική αρχή, η οποία αποδίδεται στον Άγγλο φιλόσοφο Λογικής και φραγκισκανό μοναχό του 14ου αιώνα, Γουλιέλμο του Όκαμ. Η αρχή αυτή αποτελεί την βάση της μεθοδολογικής απαγωγής και αποκαλείται επίσης αρχή της οικονομίας
Καθώς η ΕΚΤ και η Ελλάδα μάχονται γύρω από τους όρους άλλου ενός πακέτου διάσωσης θα εφαρμόσουμε την αρχή που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε τη δύσκολη κατάσταση της Ελλάδας
Η αντιστοιχία χρέος και ΑΕΠ είναι ένας από τους πιο βασικούς τρόπους για να καθορίσεις την ικανότητα ενός κράτους να εξυπηρετήσει το χρέος του. Ας πάρουμε ως παράδειγμα μία χώρα της οποίας η σχέση χρέος και ΑΕΠ είναι 100% και έχει ένα ισορροπημένο προϋπολογισμό. Σε αυτή τη χώρα το επιτόκιο στο δάνεια και στους ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ του πρέπει να είναι ίσο ώστε να μην υπάρξει αλλαγή ισορροπιών.
Με αυτό το παράδειγμα ένα επιτόκιο 2% με μία ανάπτυξη 1% του ΑΕΠ θα οδηγούσε σε μία αύξηση από 100% στο 101% στην αντιστοιχία χρέους με ΑΕΠ. Όσο η αντιστοιχία ανεβαίνει πάνω από 100% τόσο το επιτόκιο πρέπει να είναι χαμηλότερο από την ανάπτυξη του ΑΕΠ ή η αντιστοιχία θα συνεχίσει να ανεβαίνει. Σε μία αντιστοιχία του χρέους με ΑΕΠ που φθάνει το 150%, ένα επιτόκιο ύψους 2% θα χρειαζόταν μία ανάπτυξη ύψους 3% για να παραμείνει σταθερό στο 150%
Η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή μία σχέση χρέους προς ΑΕΠ που φθάνει το 170% και σύμφωνα με τους όρους που έχουν τεθεί στο τρίτο μνημόνιο, θα μεγαλώσει και θα φθάσει σύντομα στο 200%. Οπότε, αν εφαρμόσουμε τη λογική που εξηγήσαμε παραπάνω, ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ της Ελλάδας πριν το συγκεκριμένο πακέτο έπρεπε να είναι 1,70 φορές μεγαλύτερο από το επιτόκιο που πληρώνει η Ελλάδα για το χρέος ώστε να παραμάνει σταθερή η αναλογία.
Παρακάτω παρουσιάζουμε κάποια στιγμή που θα μας επιτρέψουν να κρίνουμε την ικανότητα της Ελλάδας να βελτιώσει ή να διατηρήσει την αντιστοιχία του χρέους προς τον ΑΕΠ της:
Από το 1970 τα 5 καλύτερα χρόνια της Ελλάδας η άνοδος του ΑΕΠ έφθασε το 1,5% με ένα μέσο όρο που έφθανε το 0,46%. Τα τελευταία δέκα χρόνια αυτός ο μέσος όρος είναι αρνητικός και βρίσκεται στο -0,50%.
Από το 1997 το χαμηλότερο επιτόκιο της Ελλάδας στα δεκαετή ομόλογα ήταν 3,41% με ένα μέσο όρο που έφθανε το 7,5%. Τα τελευταία δέκα χρόνια αυτός ο μέσος όρος έφθασε το 8,16%.
Χρησιμοποιώντας την παρούσα σχέση του χρέους προς το ΑΕΠ, όπως το παρουσιάσαμε παραπάνω, σας δίνουμε το καλύτερο σενάριο και ένα πιθανό σενάριο για τη σχέση χρέους προς ΑΕΠ για τα επόμενα δέκα χρόνια. Για το καλύτερο σενάριο υποθέσαμε το ανώτατο επίπεδο ανάπτυξης στην Ελλάδα που έφθασε το 2,74% και ένα χαμηλό επιτόκιο 3,58%. Το ρεαλιστικό σενάριο χρησιμοποιεί τον μέσο όρο ανάπτυξης της Ελλάδας 0,45% και το μέσο όρο επιτοκίου 7,55%.
Και στα δύο παραδείγματα υποθέτουμε ότι η Ελλάδα θα διατηρεί ένα ισορροπημένο προϋπολογισμό. Τα αποτελέσματα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά.
Όπως φαίνεται στον πίνακα, στο καλύτερο σενάριο το χρέος σε 10 χρόνια θα βρίσκεται στο 184% ενώ στο πιο πιθανό σενάριο λαμβάνοντας υπόψη τους μέσους όρους της Ελλάδας το χρέος της Ελλάδας το 2025 θα είναι 336%.
Θεωρούμε ότι οι παρόντες όροι απλά καθυστερούν το αναπόφευκτο.
Οι μεταρρυθμίσεις που έχουν αποφασιστεί είναι εξαιρετικά αντιλαϊκοί, χρειάζονται χρόνο για να ενεργοποιηθούν και ακόμα παραπάνω χρόνο για να αποδόσουν. Θεωρούμε ότι η χρεωκοπία ή η πολιτικά ορθή ορολογία “συγχώρεση χρέους” είναι το πιο πιθανό σενάριο. Με ένα συνδυασμό μεταρρυθμίσεων, η χρεωκοπία είναι η μόνη επιλογή που αφήνει στην Ελλάδα μία πραγματική πιθανότητα να αποφύγει την ίδια κατάσταση μετά μερικά χρόνια.
μτφ. agonaskritis.gr – zerohedge.com