Του Δημήτρη Πατέλη *
Για «ιδανικά» μάχεσαι κορόιδο!…
Δεν αγοράζεις απλώς μουστάρδα ή/και χαρτί υγείας από πολυεθνική αλυσίδα καταστημάτων!
Το ηθικό, αισθητικό και εν γένει ιδεολογικό πλαίσιο της διαφήμισης, κάθε χειραγώγησης και προπαγάνδας παίζει κομβικό ρόλο. Η επιδέξια εργαλειακή χρήση απεικασμάτων με αναφορά στη μεταμοντέρνα διάσταση των ποικίλων ταυτοτήτων και μειονοτικών δικαιωμάτων επεκτείνεται σε όλο το φάσμα των επιλέξιμων από το κεφάλαιο τεχνικών χειραγώγησης με πολλαπλές στοχεύσεις και αποδέκτες.
Μπορεί να διανοίξει ένα πεδίο δόξης λαμπρόν π.χ. για μια κεφαλαιοκρατική επιχείρηση, όχι απλώς σε κλίμα ευρείας συναίνεσης, αλλά ακόμα και με όρους μαζικού κινήματος υπέρ (ή και κατά) μιας διαφημιστικής εκστρατείας.
Αρκεί να πλασαριστεί, έστω υπαινικτικά, εμμέσως πλην σαφώς, ως «συμβολισμός» περί ιδεώδους σύγκλισης ιδιωτικού οικονομικού συμφέροντος και «κοινωνικής ευαισθησίας» ή/και «ψαγμενιάς», περί «εικονοκλασίας στερεοτύπων», που στην πραγματικότητα συμβάλλει άρδην στην αναπαραγωγή και εδραίωση στερεοτύπων «καινοφανούς» κοπής…
Αρκεί αυτό να γίνει με τρόπο που θα ενεργοποιήσει –ει δυνατόν γαργαλιστικά- εξαρτημένα αντανακλαστικά με θετικό ή/και αρνητικό πρόσημο με δήθεν πρωτοτυπία και αυθεντικότητα.
Και η αρνητική διαφήμιση, η βαβούρα, το μπάχαλο – είναι επίσης διαφήμιση…
Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν με θέρμη και φανατισμό ιεραπόστολου τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» του νοήμονος κοινού…
Άλλωστε, όποια και αν είναι π.χ. η σύγκρουση των (εξ ίσου ανεγκέφαλων και θεωρητικά/μεθοδολογικά απαίδευτων, άρα πλήρως χειραγωγήσιμων στο δόλωμα) «προοδευτικών μεταμοντέρνων νεοφιλελέ δικαιωματιστών» με τους «συντηρητικούς ή/και αντιδραστικούς παραδοσιακούς», η εικόνα/παράσταση του κατατεθέντος σήματος (Brand Name) εγχαράσσεται υποσυνείδητα σε έκταση και βάθος ευθέως ανάλογο της έντασης της αντιπαράθεσης και της απουσίας συνειδητών νοητικών κριτηρίων…
Αυτός είναι ο κατ’ αρχήν βασικός σκοπός της χειραγώγησης, με ενεργούμενα τις χιλιάδες των «στρατευμένων» χρήσιμων ηλιθίων, ιδιωτών/καταναλωτών εμπορευμάτων, διαφημιστικών μηνυμάτων, ταυτοτήτων, προτύπων, συμπεριφορών κ.ο.κ.
Η συστράτευση αυτή, απενοχοποιεί εν πολλοίς και τον καταναλωτισμό, μιας και θα περιβάλλει με το «φωτοστέφανο της κοινωνικής ευαισθησίας» την πράξη της αγοράς (ως «ψήφο εμπιστοσύνης» στις ευαισθησίες του «φιλικού προς τις μειονότητες και τα δικαιώματά τους» επιχειρηματία και ως συστράτευση του καταναλωτή με αυτόν), αλλά και την ίδια την κατανάλωση.