«Η λιποθυμία ενός εννιάχρονου κοριτσιού λόγω ελλιπούς σίτισης, κόρης ξενοδοχοϋπαλλήλου που έμεινε άνεργη, γυρίζει τη χώρα μας χρόνια πίσω και φωτίζει με τα πιο σκοτεινά χρώματα αυτό που βιώνουν οι εργαζόμενοι εδώ και καιρό», αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας σε ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πόσα χρόνια όμως πίσω; Όχι τόσα πολλά όσα αφήνει να εννοηθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπετε, η κρίση στην Ελλάδα ποτέ δεν σταμάτησε, τα μνημόνια δεν τελείωσαν, η λιτότητα δεν αναστράφηκε. Η φτώχια και η πείνα είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα εδώ και χρόνια και δεν διακόπηκε ποτέ.
Με μία απλή αναζήτηση στο google βρήκαμε δύο ειδήσεις για λιπιθυμία από πείνα παιδιών επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη, από το Μάρτη του 2017 όταν μία 17χρονη λιποθύμησε στο σχολείο από πείνα.
Σύμφωνα με τις ειδήσεις εκείνων των ημερών, η 17χρονη ερχόταν από οικογένεια όπου η μάνα ήταν άνεργη ενώ ο πατέρας είχε εξαφανιστεί. Η κοινότητα της περιοχής προχώρησε σε συγκέντρωση τροφίμων για την οικογένεια. Ένα χρόνο νωρίτερα, τον Οκτώβρη του 2016, ένα 7χρονο παιδάκι κατάρρευσε από πείνα στο σχολείο. Η μητέρα εξήγησε ότι ο πατέρας ήταν άνεργος εδώ και μήνες και συντηρούνταν από μεροκάματα μέχρι να βρουν κάτι πιο μόνιμο.
Αυτά, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και επί κυβέρνησης ΝΔ, πριν τον κορωνοϊό, οι άνθρωποι πεινούσανε. Ενίοτε λιποθυμούσανε. Και κάποιες ελάχιστες φορές η είδηση της λιποθυμίας τους γινόταν και είδηση.
Στις αρχές Φεβρουαρίου του 2020, μαθήτρια γυμνασίου λιποθύμησε ενώ επέστρεφε σπίτι της, μπροστά σε δεκάδες περαστικούς. Η ανήλικη ήταν νηστική και κατέρρευσε λόγο πείνας, καθώς και οι δύο γονείς της ήταν άνεργοι και αδυνατούσαν να προσφέρουν ακόμα και τα απολύτως απαραίτητα.
Λίγες ημέρες αργότερα, δημοσιεύτηκε επιστολή του πατέρα. Στο γράμμα, ο άνδρας απεύθυνε έκκληση για κάποια ρύθμιση σχετικά με την καταβολή του ΕΝΦΙΑ, σε νοικοκυριά χωρίς εισοδήματα.
«Είναι απαράδεκτο να είμαστε στην οικογένεια και οι δυο γονείς άνεργοι και να πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ για την πρώτη κατοικία που έχουμε, και να είναι ημιτελής, και άλλους φόρους που δεν μας αναλογούν. Δεν πάει άλλο, έχουν σπάσει τα νεύρα μας, ξεφτιλιστήκαμε ακόμα και στα παιδιά μας που δεν μπορούμε ούτε τα απαραίτητα να τους προσφέρουμε», σημείωνε μεταξύ άλλων.
Η φτώχια και η πείνα στην Ελλάδα δεν είναι κάτι που είχε εξαφανιστεί τα τελευταία χρόνια.
Από τα μέσα του 2012 ως το 2019 οι μισθοί παρέμειναν στάσιμοι.
Το 31,3% των Ελλήνων βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας με στοιχεία του 2018, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 2005 ήταν 19,6%. Συγκεκριμένα η Ελλάδα έχασε το 25% του ΑΕΠ της κατά τη διάρκεια της κρίσης, πολύ μακριά από οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ.
Οι νέοι που εργάζονται, αλλά παραμένουν φτωχοί, είναι σε όλη την Ευρώπη, και στην Ελλάδα, η μοναδική ηλικιακή ομάδα με αυξητική τάση. Η Ελλάδα, όμως είναι η πρώτη χώρα στην ΕΕ, όπου οι νέοι αφότου τελειώσουν της σπουδές ή την εκπαίδευσή τους δεν εργάζονται (ποσοστό 50,5%).
Έρευνα του ΣΕΠΕ του 2019 αναφέρει, ότι οι καταναλωτές δαπανούν το 44% του εισοδήματός τους για λογαριασμούς και φόρους και το 14% για ενοίκια. Παράλληλα, το 10% του πληθυσμού ξοδεύει περισσότερο από το 100% του εισοδήματός του, δηλαδή πρακτικά δανείζεται.
Σύμφωνα με τη EUROSTAT το 35,6% των ελληνικών νοικοκυριών αδυνατεί να πληρώσει τους λογαριασμούς, ενώ το 39,6% δεν μπορεί να συντηρήσει το σπίτι του, είτε είναι ενοικιαζόμενο, είτε ιδιόκτητο. Η αύξηση των τιμών των κατοικιών κατά 7,4% το 2019, ακολουθούμενη από μεγαλύτερη αύξηση των ενοικίων, αναμένεται να ενισχύσει τα φαινόμενα φτώχειας.
"google ad"
Όλα αυτά πριν την κρίση του κορωνοϊού, για να μην ξεχνιόμαστε…
1,5 εκατομμύριο φορολογικές δηλώσεις το 2017, δηλαδή το 25% του συνόλου, δήλωσαν εισοδήματα μέχρι 2.000 ευρώ, εκ των οποίων οι 650.000 είχαν μηδενικό εισόδημα. Το παραπάνω σημαίνει μεγάλος αριθμός αδήλωτης εργασίας, ή βαθιά φτώχεια, που δεν έχει γίνει αντιληπτή. Βαθιά φτώχια που συνεπάγεται και πείνα..
507.000 πολίτες επιβιώνουν χάρη στο Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ), 602.000 άτομα αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο χωρίς υποστήριξη. Περισσότερα από 450.000 άτομα πήραν τρόφιμα από ΤΕΒΑ (Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους) και πάνω από 80.000 βασίστηκαν στα κοινωνικά παντοπωλεία.
100.000 με 200.000 παράτυποι μετανάστες παραμένουν αόρατοι από όλα τα υποστηρικτικά συστήματα, ενώ η μειωμένη στήριξή τους από επιδοματικές πολιτικές αναμένεται να χειροτερέψει τη θέση τους.
Πάνω από 750.000 εργαζόμενοι αμείβονται με μισθό κάτω των 500 ευρώ. 517.000 παιδιά βιώνουν τη φτώχεια, ποσοστό τριπλάσιο σε σχέση με το 2005.
Στις ειδήσεις μάθαμε ότι 1 παιδί λιποθύμησε…
Και τώρα, έρχεται η κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού. Και η άθλια κατάσταση αναμένεται να γίνει πολύ χειρότερη.
Ο πλανήτης μέσα σε διάστημα λίγων μόλις μηνών θα έρθει αντιμέτωπος με πολλούς λιμούς, προειδοποίησε ο ΟΗΕ, αναφέροντας ότι η πανδημία του κοροναϊού θα σπρώξει 130 εκατομμύρια ανθρώπους στο όριο της ασιτίας.
Η οικονομική ύφεση, η μείωση της διεθνούς βοήθειας και η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου αναφέρθηκαν ως κάποιοι από τους παράγοντες που είναι πιθανό να οδηγήσουν σε τεράστιες ελλείψεις τροφίμων, ενώ κρίνεται αναγκαία η άμεση δράση για την αποτροπή της καταστροφής.
“Αντιμετωπίζουμε την πανδημία του κοροναϊού, όμως είμαστε επίσης στο κατώφλι μιας πανδημίας πείνας”, ανέφερε πριν λίγες βδομάδες ο David Beasley στο Συνέδριο Ασφαλείας του ΟΗΕ. “Υπάρχει επίσης πραγματικός κίνδυνος οι νεκροί των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας να είναι περισσότεροι από εκείνους που θα προκαλέσει ο ίδιος ο ιός”.
Το WPF είχε ήδη προειδοποιήσει ότι το 2020 θα ήταν μια καταστροφική χρονιά για πολυάριθμες χώρες που μαστίζονται από την φτωχεια και τον πόλεμο, με 135 εκατομμύρια άτομα να αναμένεται να αντιμετωπίσουν κρίσιμα επίπεδα ασιτίας. Οι ανανεωμένες προβλέψεις τους σχεδόν διπλασιάζουν αυτόν τον τρομερό αριθμό.
Αν προσθέσουμε σε αυτούς τα 821 εκατομμύρια ανθρώπων που ήδη αντιμετωπίζουν μακροχρόνια πείνα, αυτό το σενάριο συνεπάγεται ότι περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων θα πεινάνε.
Μεταξύ αυτών, θα αυξηθούν πολύ και αυτοί που θα πεινάνε και στην Ελλάδα.
Η πείνα δεν είναι το πεδίο για άσκηση εύκολης αντιπολίτευσης. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και χρειάζονται προτάσεις και άσκηση σκληρής αντιπολίτευσης στη βάση γεγονότων και στοιχείων.