Αυτός αγαπητοί μου είναι ο φασισμός, που μια εκδοχή του ήταν ο Γερμανικός ναζισμός! 
Το πιο σκοτεινό μοντέλο διακυβέρνησης του κεφαλαίου, εθνικού και διεθνικού! Παγίως με στόχο το κέρδος, είτε υπό μορφή πρώτων υλών, είτε υπό μορφήν γεωπολιτικών ζωνών, είτε προς βιαίαν κατάκτησιν αγορών. Να το πούμε πιο απλά: Αιματηρή επιχείρηση του καπιταλισμού, σε ένα βαθμό και του Σιωνισμού! Κι αν σε περιόδους αδιαμφισβήτητης κερδοφορίας «αστειεύεται», σε περιόδους καταστροφής κεφαλαίου, κορυφαίας ανταγωνιστικότητας και μονοπωλιακής κρίσης, οδηγεί τους λαούς σε παραμονές, συγκρούσεων όπως τώρα, που δεν ξέρουμε αν φτάσει στο σημείο «να ζεστάνουν κάποιοι στ’ αποκαΐδια τη σούπα τους». Αν… καθυστερήσει να ανάψει φωτιά και να προκαλέσει «αποκαΐδια» αυτό βασικά οφείλεται σ’ αυτό που λέμε «κυκλικές κρίσεις». Αντιλαμβάνεστε πως διέρχεται η ανθρωπότης τώρα μια τέτοια κρίση; Που παλιά, είχε… κάνει πολύ εθνικιστές τους πρόθυμους για πόλεμο – ακόμη και παγκόσμιο – πράγμα που αποτυπωνότανε σε εξάρεις του τύπου «Ντόϋτσλαντ ούμπερ άλας» δηλαδή η Γερμανία πάνω απ’ όλους! Αποκλείεται να το ψιθυρίζει αυτό σήμερα μια εύσωμη φράου, εκεί κατά Γερμανία μεριά; Αν προσέξουμε όμως και τη λεκτική των πολιτικών της οικονομικής περιφέρειας, ακούμε (οι έχοντες ακοή) παρόμοιες ατάκες, μόνο που λέγονται σεμνά: Η χώρα μας θα ανακάμψει. ΘΑ..ΘΑ… Κι ωστόσο τα κύματα των μεταναστών, λαθραία, νόμιμα που μαζί με τον ντόπιο εργατικό δυναμικό αύξησαν το ΑΕΠ, κρίθηκε από κάποιους πως δεν μας χρειάζονται πια, μια που «Μαζί τα φάγαμε» κι έμειναν τ΄ αποφάγια, καθόλου επαρκή για τους έλληνες! Μια μερίδα που πονάει τους έλληνες, σήκωσε μπαϊράκι: Η Ελλάδα στους Έλληνες! Και φυσικά δεν μένει μόνο στα λόγια: Κάνει εφόδους, με ομάδες κρούσης προς χάριν… της Ελλάδας των Ελλήνων, και γίνεται το σώσε! Η διδακτέα ύλη υπάρχει, υπό μορφήν εγχειριδίου δηλαδή το «Μαίν Κάφπ» (Ο Αγών μου) που ο συγγραφέας του, τιμής ένεκεν, κοσμεί το γραφείο του κυρίου προέδρου! Βεβαίως οι δυναμικοί και δυναμικές νέοι – νέες δεν αρνούνται στο καμάρωμα του συγγραφέως, αλλά μιμούνται και τον χαιρετισμό, με ανάταση της χειρός, τότε που ο συγγραφεύς αυτός απευθυνόταν προς τα αλαλάζοντα πλήθη, που ήθελαν να είναι η Γερμανία «ούμπερ άλες»! Και βέβαια, οι έχοντες στοιχειώδη έστω γνώση της ιστορίας του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, ξέρουν τι κόστισε εκείνο το βιβλίο («ο Αγών μου») κι εκείνο το ύψωμα του χεριού! Το ζήτημα είναι πως για διάφορους λόγους, που τους γνωρίζετε, η ανεργία και όχι μόνο, έβαλε τους νοσταλγούς του συγγραφέα εκείνου στο «Ναό της Δημοκρατίας»! ωραίο δέσιμο, μη μου πείτε! Σου λένε κάποιοι από τα παρασκήνια. Δημοκρατία έχουμε! Και στο κάτω – κάτω, θα σοβαρευτεί κάθε ταραχοποιός , γιατί αυτοί οι νοσταλγοί δεν σηκώνουν πολλά – πολλά. Κι είμαστε ακόμη στην αρχή. Μέχρι που μπορεί – αν τους … δυναμώσει το πόπολο- να δέρνουν παρέα με την αστυνομία, να μπουκάρουν εφοδηδόν στα λαϊκά σπίτια, να σακατεύουν τους μετανάστες γιατί το ψωμί ίσα – ίσα που φτάνει (όπως διακηρύσσεται) μόνο για τους Έλληνες. Βεβαίως πρέπει να βοηθούν κι οι νοσταλγοί αυτοί, στο κοινωνικό έργον, έτσι σαν αδελφές του ελέους! Φέρ’ ειπείν: Να δίνουν ή να αφήνουν κάποιες τσάντες τρόφιμα έξω από τα σπίτια των αναγκεμένων, να περνούν κάποια ηλικιωμένα άτομα από τα φανάρια, να επιχειρούν τη συμμόρφωση της νεολαίας σύμφωνα με τα ελληνικά και ελληνοπρεπή ήθη και άλλα τινά. Το ερώτημα φυσικά, όσον αφορά τα τρόφιμα, είναι: Που τα βρίσκουν; Ποιοι τους τα δίνουν; Γιατί τους τα δίνουν; Δεν τ΄ αγοράζουν από την τσέπη τους. Όπως και να’ χει, τέτοιες απορίες θα χουν οι ποικιλοτρόπως ευεργετούμενοι; Αστείον πράγμα. Το γεγονός είναι, πως είναι κλάσεις ανώτεροι από τους πολιτικούς των Αστικών κομμάτων! Πρέπει, κοντά στ’ άλλα να πιστέψει το πόπολο πως υπάρχει διαφορά!!! Βάζουν αυτοί χαράτσια; Υψώνουν τις τιμές; Βουλιάζουν την υγεία και την παιδεία; Γι΄ αυτό βλέπουμε τα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» συνεχώς αυξανόμενα. Ο λαός, τρομάρα του , θέλει να δοκιμάσει… κάτι άλλο, αρκετά τον δούλεψαν οι πολιτικοί! Μιλάμε δηλαδή για ανάκαμψη (μελλοντική) για αύξηση της απασχόλησης και άλλα… και άλλα. Δηλαδή ότι έγινε στην Γερμανία, που δεν έμεινε κανείς άνεργος! Κάτι που έκανε τον Μπρεχτ να γράψει: «τα χέρια που καθόταν άνεργα σαλεύουν, φτιάχνουν οβίδες». Κι αυτές πέσανε βεβαίως στα κεφάλια μας… Που συνήθως είναι και τα μόνα υπεύθυνα διαχρονικά, όπως και τώρα.
Α.Π.Χ.