Μύρον νοητόν ωράθης εξ αγχόνης,
Μύρων αθλητά, δόξα Κρήτης και κλέος

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου

Μεγάλη η χορεία των Αγίων κατά τον μήνα Μάρτιο, με κυρίαρχη, βεβαίως, εορτή τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Ανάμεσα στους εορταζόμενους Αγίους, με καύχημα και τιμή, θα ήθελα να αναφέρω τον Αγιο νεομάρτυρα Μύρωνα, τον νεομάρτυρα που εορτάσαμε στις 20 Μαρτίου.
Πράγματι, η Κρήτη ονομάζεται “αγιοτόκος”. Και θα πρέπει να αισθανόμαστε ευλογία γι’ αυτό το γεγονός, αλλά και υποχρέωση να βαδίζουμε “τοις ίχνεσι αυτών” (Β’ Κορινθ. 12, 18 και Α’ Πέτρου 2, 21). Ευλογία – Καύχημα. Μίμηση.
Χαιρόμαστε, λοιπόν, γι’ αυτό το γεγονός και μ’ αυτή τη χαρά και ευλογία αναφερόμαστε, έστω περιληπτικά, στον βίο του μεγάλου Κρητικού νεομάρτυρος Μύρωνος:
Ο Αγιος ένδοξος νεομάρτυς Μύρων γεννήθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στον Χάνδακα, σημερινό Ηράκλειο, από ευσεβείς γονείς και ενάρετους. Σύμφωνα με τον Συναξαριστή, ο Άγιος Μύρων ασκούσε το επάγγελμα του ράφτη στη γενέτειρά του το 1793 μ.Χ. Ήταν πολύ ευπαρουσίαστος και εξαιρετικά ωραίος στην όψη. Ενώ ακόμα ήταν νέος στην ηλικία, ξεχώριζε ανάμεσα στους χριστιανούς  γιατί ήταν πολύ σεμνός και είχε μεγάλη σωφροσύνη. Εζούσε με φόβο Θεού και έδειχνε θεϊκή αγάπη προς ανεξαιρέτως τους συνανθρώπους του.
Οι θηριομάχοι Τούρκοι, ενοχλημένοι από την ασκητική ζωή του, τον εσυκοφάντησαν ότι δήθεν επείραξε κάποιον Οθωμανό. Οδηγήθηκε στο Δικαστήριο όπου ο Αγιος απολογήθηκε και αρνήθηκε την κατηγορία. Στη συνέχεια οι κατήγοροί του άρχισαν να τον πιέζουν να απαρνηθεί τη χριστιανική του πίστη. Ο Αγιος Μύρων, ως γενναίος στρατιώτης και αθλητής του Χριστού, δεν ενέδωσε ούτε στιγμή στις αφόρητες πιέσεις των Τούρκων κατακτητών και αδίστακτων κακοποιών. Τους αποκρίθηκε θαρραλέα ότι δεν αρνείται την πίστη του και είναι έτοιμος να υποστεί κάθε βασανισμό, ακόμη και τον θάνατο, για την αγάπη του Χριστού. Όπως τους είπε “Χριστιανός γεννήθηκα και χριστιανός θα πεθάνω”.
Τότε άρχισαν τα φρικτά βασανιστήρια και οι μαστιγώσεις. Ο Αγιος δεν υποκύπτει στα βασανιστήρια, ούτε και παρασύρεται από τις υποσχέσεις των δημίων του και συνέχιζε να ομολογεί τον Χριστό και να διακηρύττει ότι ο μόνος Σωτήρας του κόσμου είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Οι κατήγοροί του και δήμιοι, βλέποντας την άκαμπτη πίστη του και το αδούλωτο κρητικό φρόνημά του, άρχισαν να τον κτυπούν ανηλεώς και μετά τον έριξαν στη φυλακή. Τον οδηγούν μετά στον ανακριτή, όπου ο Αγιος επανέλαβε την αμετάκλητη απόφασή του να πεθάνει Χριστιανός και έτσι καταδικάσθηκε στον δι’ αγχόνης θάνατο.
Λίγο πριν από το μαρτύριό του, ο Άγιος εζήτησε την άδεια από τους δημίους του να πλησιάσει τον πατέρα του Δημήτριο. Έπεσε στα πόδια του, του εφίλησε το χέρι και έλαβε την ευχή του. Αμέσως μετά ήλθε και στάθηκε μπροστά στους δημίους του, οι οποίοι τον απηγχόνισαν. Τη στιγμή του μαρτυρίου, φως κατέβηκε από τον ουρανό πάνω στον Άγιο Μύρωνα, επιβεβαιώνοντας την απερίγραπτη δόξα και την παντοτινή λαμπρότητα που τον περιμένει, όπως τον κάθε μάρτυρα και κάθε πιστό Χριστιανό στη Βασιλεία του Θεού.
Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος Μύρωνος στις 20 Μαρτίου, ημέρα του μαρτυρίου του, όπως προαναφέραμε.
Και κλείνουμε την πτωχή μας αναφορά στον Άγιο Νεομάρτυρα Μύρωνα, με έναν πόνο και ένα ερώτημα:
Εμείς οι τωρινοί Κρητικοί ποια ουσιαστική σχέση έχουμε με τους Αγίους και Μάρτυρες και από πού θέλουμε να αντλήσουμε τη σωτηρία μας και την αγιομίμησή μας; Δυστυχώς οι Κρητικοί θέλουν να σωθούν με τα σατανικά Καρναβάλια, που κάθε χρόνο και, ψυχοκτόνα, φουντώνουν!

Απολυτίκιον του Αγίου

Ηρακλείου το άνθος το ευωδέστατον,
ως ευσεβείας σε μύρον ύμνοις γεραίρομεν,
νεομάρτυς του Χριστού Μύρων μακάριε.
Συ γαρ νεότητος ακμήν υπερείδες ανδρικώς
και ήθλησας στεροψύχως. Και νυν απαύστως
δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.