«Κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να δει πώς ένα συγκεκριμένο βίντεο έχει αναχθεί σε κάτι ευρύτερο από μία χειρονομία. Δείχνει τον τρόπο που η τραπεζική κρίση του 2008 άρχισε να υπονομεύει την κακά σχεδιασμένη νομισματική ένωση αναγκάζοντας υπερήφανα έθνη να στρέφονται το ένα ενάντια στο άλλο» αναφέρει στην αρχή του άρθρου. Ειδικά για το περίφημο δάχτυλο γράφει πώς η προβολή του κατάφερε να εκτροχιάσει μία κατά τα λοιπά εποικοδομητική συζήτηση στη γερμανική τηλεόραση.
Αναλυτικά το άρθρο:
Κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να δει πως ένα συγκεκριμένο βίντεο έγινε κάτι πολύ περισσότερο από μία χειρονομία. Πυροδότησε ένα πατιρντί αντικατοπτρίζοντας τον τρόπο με τον οποίο η τραπεζική κρίση του 2008 άρχισε να υπονομεύει τη φτωχά σχεδιασμένη νομισματική ένωση της Ευρώπης, στρέφοντας υπερήφανα έθνη ενάντια το ένα στο άλλο.
Στις αρχές του 2010, όταν το ελληνικό κράτος έχασε την ικανότητά του να εξυπηρετεί τα χρέη του προς γαλλικές, γερμανικές και ελληνικές τράπεζες, αγωνίστηκα ενάντια στο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για ένα τεράστιο νέο δάνειο από τους φορολογούμενους πολίτες της Ευρώπης. Γιατί;
Αντιτάχθηκα στα δάνεια «στήριξης» το 2010 και το 2012 από τους Γερμανούς και Ευρωπαίους φορολογούμενος επειδή:
- Τα νέα δάνεια δεν αντιπροσώπευαν στήριξη για την Ελλάδα αλλά μία κυνική μεταφορά ζημιών από τα βιβλία των ιδιωτικών τραπεζών στους αδύναμους ώμους των πιο αδύναμων Ελλήνων πολιτών (πόσοι από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, που ανέλαβαν αυτά τα δάνεια, γνωρίζουν ότι ποσοστό μεγαλύτερο του 90% των 240 δισ. ευρώ που δανείστηκε η Ελλάδα πήγαν σε χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και όχι στο ελληνικό δημόσιο ούτε τους πολίτες της χώρας;).
- Ήταν προφανές ότι, σε μία περίοδο όπου η Ελλάδα δεν μπορούσε να πληρώσει τα υφιστάμενα δάνεια, οι συνθήκες λιτότητας σε αντάλλαγμα για τα νέα δάνεια θα συνέτριβαν το ονομαστικό εισόδημα, καθιστώντας τα χρέη μας ακόμη λιγότερο βιώσιμα.
- Το βάρος της «στήριξης», αργά ή γρήγορα, θα συνέτριβε τους Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους φορολογούμενους από τη στιγμή που οι αδύναμοι Έλληνες θα λύγιζαν από τα θεόρατα χρέη (καθώς οι πλούσιοι Έλληνες είχαν ήδη μεταφέρει τις καταθέσεις τους στη Φρανκφούρτη, στο Λονδίνο κλπ).
- Η παραπλάνηση των λαών και των κοινοβουλίων παρουσιάζοντας μία τραπεζική διάσωση ως δράση «αλληλεγγύης προς την Ελλάδα» θα έστρεφε τους Γερμανούς ενάντια στους Έλληνες, τους Έλληνες ενάντια στους Γερμανούς και τελικά την Ευρώπη ενάντια στον ίδιο της τον εαυτό.
Το 2010 η Ελλάδα δεν χρωστούσε ούτε 1 ευρώ στους Γερμανούς φορολογούμενους. Δεν είχαμε το δικαίωμα να δανειστούμε από αυτούς ούτε από άλλους φορολογούμενους πολίτες, ενώ το δημόσιο χρέος μας ήταν μη βιώσιμο. Τέλος!
Αυτό ήταν το «αμφιλεγόμενο» επιχείρημά μου το 2010: Το 2010 η Ελλάδα δεν έπρεπε να δανειστεί ούτε 1 ευρώ προτού ξεκινήσουν διαδικασίες αναδιάρθρωσης του χρέους με μερική χρεοκοπία στους πιστωτές του ιδιωτικού τομέα.
Πολύ πριν από τη «στήριξη» το Μάιο του 2010, κάλεσα τους Ευρωπαίους πολίτες να πουν στις κυβερνήσεις τους να μη διανοηθούν να μεταφέρουν στους ίδιους ζημίες του ιδιωτικού τομέα.
Χωρίς αποτέλεσμα, φυσικά. Αμέσως μετά, αυτή η μεταφορά πραγματοποιήθηκε με το μεγαλύτερο δάνειο που υποστηρίζεται από φορολογούμενους πολίτες στην Ιστορία, το οποίο δόθηκε στο ελληνικό κράτος με προϋποθέσεις λιτότητας που έκαναν τους Έλληνες να χάσουν το ένα τέταρτο του εισοδήματός τους, καθιστώντας αδύνατη την αποπληρωμή των χρεών του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα και προκαλώντας μία φοβερή ανθρωπιστική κρίση.
Αυτά έγιναν τότε, το 2010. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα, το 2015, που η Ελλάδα παραμένει σε κρίση και οι λαοί μας, Έλληνες και Γερμανοί, έχουν υποκύψει -δυστυχώς, αλλά ήταν προβλέψιμο- σε ένα παιχνίδι ευθυνών;
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να εργαστούμε ως να σταματήσει το τοξικό και ηθικολογικό «παιχνίδι ευθυνών» που ευνοεί μόνο τους εχθρούς της Ευρώπης.
Δεύτερον, χρειάζεται να επικεντρωθούμε στο κοινό μας συμφέρον: Για το πώς θα αναπτύξουμε και θα μεταρρυθμίσουμε ταχύτατα την Ελλάδα, έτσι ώστε να μπορέσει το ελληνικό κράτος να αποπληρώσει καλύτερα τα χρέη που δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε πάρει, ενώ παράλληλα θα προσέχει τους πολίτες του όπως οφείλει να πράττει κάθε σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Σε πρακτικούς όρους, η συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου προσφέρει μία εξαιρετική ευκαιρία να προχωρήσουμε μπροστά. Ας την εφαρμόσουμε άμεσα, όπως προέτρεψαν και οι ηγέτες μας στη χθεσινή άτυπη Σύνοδο των Βρυξελλών.
Κοιτώντας μπροστά και πέρα από τις τρέχουσες εντάσεις, το κοινό μας καθήκον είναι να επανασχεδιάσουμε την Ευρώπη, ώστε οι Γερμανοί και οι Έλληνες, μαζί με όλους τους Ευρωπαίους, θα μπορούν να ξαναφανταστούν τη νομισματική μας ένωση ως βασίλειο κοινής ευημερίας.