Ο γενικός γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Γιώργος Ρωμανιάς, μίλησε σήμερα στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τους Νεκτάριο Νώτη και Γιάννη Παπαγεωργίου.
Μεταξύ άλλων είπε:
«Εμείς σταματάμε τις μειώσεις από εδώ και πέρα. Όσες μειώσεις έχουν γίνει μέχρι 31 Δεκεμβρίου του 2014, αυτή τη στιγμή, δεν μπορούμε να τις αποκαταστήσουμε. Δεν μπορούμε, δηλαδή, να επαναφέρουμε τις επικουρικές συντάξεις από το 50% που είναι σήμερα στο 100% που ήταν το 2009».
Για τα ασφαλιστικά ταμεία είπε:
«Τα τελευταία πέντε χρόνια όλα τα ταμεία -με πρώτο τον ΟΑΕΕ και δεύτερο το μεγάλο επικουρικό- τρέχουν την τελευταία στιγμή να δουν πώς θα εξασφαλίσουν ρευστότητα για να πληρώσουν τις τρέχουσες συντάξεις. Το ίδιο κάνουμε και εμείς. Αυτό είναι το πρόβλημα του παρόντος. Το πρόβλημα του μέλλοντος είναι πολύ μεγαλύτερο.
Είναι άλλο πράγμα η ρευστότητα και άλλο η περιουσιακή κατάσταση. Μπορούμε να εξασφαλίσουμε επί του παρόντος ρευστότητα εδώ και πέντε χρόνια και να γίνεται η καταβολή των συντάξεων, ωστόσο, τα περιουσιακά στοιχεία των ταμείων, το αποθεματικό τους έχει σχεδόν μηδενιστεί. Επομένως, το πρόβλημα για το αύριο είναι τεράστιο. Το σύστημα είναι διαλυμένο. Δεν θέλω να ωραιοποιήσω καταστάσεις. Το σύστημα χρειάζεται ανάταξη. Πρέπει να δημιουργηθεί εξ΄ υπαρχής.
Εγώ θυμάμαι όταν ήμουν μικρότερος και έφτιαχνα το ασφαλιστικό της ΔΕΗ, ξεκινούσα από μηδέν συνταξιούχους, τραβούσα τις καμπύλες μου στο μέλλον και ήταν όλα μια χαρά. Γιατί έλεγα “τόσες εισφορές θα πάρω, τόσες συντάξεις θα πληρώσω”.
Τώρα ξεκινάμε με 2.700.000 συνταξιούχους. Αυτή τη στιγμή είναι άθλος το να βρει κανείς πώς θα ισορροπήσει το σύστημα. Το μέλλον του συστήματος δεν είναι μαύρο, είναι κατάμαυρο… Το μεγάλο πρόβλημα για εμάς, για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας είναι πώς θα εξασφαλίσουμε το μέλλον…».
Ερωτηθείς πώς θα διορθωθεί αυτό, ανέφερε:
Γ. Ρωμανιάς: «Έχουν γίνει κάποιες σχετικές προτάσεις. Πρέπει να υπάρξει ένα καινούργιο σχέδιο. Εγώ ήδη έχω καταθέσει ένα καινούργιο σχέδιο το οποίο θα δούμε σε ποιο βαθμό μπορεί να υλοποιηθεί και υπό ποιες προϋποθέσεις. Θα σας πω τρεις βασικές συνιστώσες του νέου σχεδίου, με δεδομένο ότι το σημερινό σύστημα έχει εξαντλήσει τα όρια του.
Οι τρεις άξονες είναι πρώτον η μεταβολή του συστήματος από το Μπίσμπαρκ που είναι τώρα σε Μπέβεριτζ. Δηλαδή, να περάσουμε από το σύστημα που ισχύει στην κεντροανατολική Ευρώπη στο σύστημα που ισχύει στην Σκανδιναβία και την Μεγάλη Βρετανία. Δεύτερον, μετατροπή των ασφαλιστικών ταμείων σε αποκεντρωμένες κρατικές υπηρεσίες. Τρίτον, κατάργηση της ασφαλιστικής εισφοράς.
Η ασφαλιστική εισφορά είναι φόρος. Αν καταργήσουμε την ασφαλιστική εισφορά, η οποία πέρα των άλλων είναι και διαφορετική ανά ταμείο και την αντικαταστήσουμε με ένα μικρό ποσοστό επιπλέον φορολόγησης στο φόρο εισοδήματος -που σημαίνει ότι η εισφορά θα πέσει στο μισό-, θα έχουμε την εφαρμογή αυτού που γίνεται στη Σκανδιναβία και τη Μεγάλη Βρετανία.
Επιπλέον, δεν πρέπει να υπάρχουν διαφοροποιήσεις στις ασφαλιστικές καλύψεις με βάση το επάγγελμα. Πρέπει για όλους τους Έλληνες να ισχύει το ίδιο σύστημα με τις ίδιες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, με τα ίδια όρια ηλικίας, με τις ίδιες ασφαλιστικές εισφορές και με τις ίδιες συντάξεις».
