“Επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τα δυο από τα τέσσερα νοικοκυριά ξέφυγαν από την “παγίδα της φτώχειας” δηλώνει ο πρώην υπουργός και απαντά σε βασικά ερωτήματα για το νέο πρόγραμμα του κόμματος, ως επικεφαλής της Επιτροπής που το συγκροτεί.
Το πρόγραμμα θα είναι έτοιμο στα τέλη Μαρτίου προκειμένου να συζητηθεί στο πλαίσιο του διαλόγου μέχρι το συνέδριο, που ως γνωστόν θα γίνει στα μέσα Μαΐου, δηλώνει στο News 24/7 ο Γιώργος Σταθάκης.
Ο επικεφαλής της Επιτροπής προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, στη συνέντευξή του, μιλά για βασικές αρχές του νέου προγράμματος και μεταξύ άλλων τονίζει:
Για το εάν το νέο πρόγραμμα θα οδηγήσει σε ΠΑΣΟΚοποίηση ή θα φέρει ένα νέο ριζοσπαστισμό:
«Ο διάλογος των σοσιαλοδημοκρατικών, των πράσινων και των αριστερών κομμάτων στην Ευρώπη γύρω από τα θέματα της κλιματικής αλλαγής, των κοινωνικών ανισοτήτων, των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, δημιουργεί ορατές συγκλίσεις. Ταυτόχρονα, εκ των πραγμάτων, συγκροτεί τον πολιτικό πόλο απέναντι σε μία Ευρωπαϊκή Δεξιά που χαρακτηρίζεται από ένα ξεπερασμένο νεοφιλελευθερισμό, υπόκειται σε μία αυταρχική και λαϊκιστική μετάλλαξη, στρέφεται κατά παραδοσιακών δημοκρατικών θεσμών ή επιδιώκει σε ορισμένες χώρες ακόμα και την άλωση της δικαιοσύνης και των μέσων ενημέρωσης».
Για το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιμείνει στην υψηλή φορολόγηση:
«Τα φορολογικά μέτρα του 2015 για τα οποία γίνεται τόση πολιτική φασαρία ήταν 3,6 δις και τα δύο πρώτα χρόνια μετά το μνημόνιο ήταν αρκετά με το δημοσιονομικό χώρο της ανάπτυξης να φύγουν από την εικόνα. Η ΝΔ εξάλλου δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να εφαρμόσει τις μείωση των φόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Οι “προεκλογικές” της υποσχέσεις αποδείχτηκαν “προεκλογικές”. Η διαφορά με τη ΝΔ είναι αλλού. Η ΝΔ είναι επιρρεπής στην φοροελάφρυνση των ανώτερων εισοδηματικά στρωμάτων ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει οι φοροελαφρύνσεις να είναι πιο δίκαιες και ευνοϊκές για τα μεσαία και χαμηλότερα στρώματα».
Για το εάν η αναδιανομή αποτελεί αντικίνητρο για την ανάπτυξη:
«Προς μεγάλη έκπληξη όλων, το ΔΝΤ υπό τη νέα ηγεσία του θεωρεί τις κοινωνικές και εισοδηματικές ανισότητες ως το νούμερο ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί και προτείνει προοδευτική φορολογία και αναδιανεμητικές πολιτικές μαζί με επενδύσεις σε εκπαίδευση και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες προκειμένου να αντιμετωπιστούν. Με την παγκοσμιοποίηση να υποχωρεί ραγδαία υπό το βάρος των εμπορικών πολέμων, του Brexit και τη άνοδο της λαϊκιστικής δεξιάς σε ΗΠΑ, Αγγλία, Βραζιλία, Ινδία και αλλού είναι μάλλον να ανησυχεί κανείς για την δυναμική της παγκόσμιας οικονομίας. Η ιδέα ότι οι κοινωνικές ανισότητες είναι το αναπόφευκτο τίμημα μιας απρόσκοπτης ανάπτυξης είναι εντελώς ξεπερασμένη».
Για την κλιματική αλλαγή:
«Η κλιματική κρίση ανοίγει ένα δρόμο από τον οποίο δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξεφύγουμε. Είναι δεδομένο ότι θα κινηθούμε προς μία κατεύθυνση ακύρωσης όλων των μορφών παραγωγής και κατανάλωσης που παράγουν CO2. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να θεωρήσει κανείς ότι η ενέργεια, η κατοικία, οι μεταφορές, η βιομηχανία, ο τουρισμός, όλοι οι τομείς της οικονομίας με μία λέξη δεν θα γίνουν περιβαλλοντικά ουδέτεροι. Θα γίνουν. Σημασία έχει το πως θα γίνει αυτό, πως θα αποτραπεί το ενδεχόμενο νέων μορφών κοινωνικού αποκλεισμού, με τι ειδικό βάρος θα δοθεί στις δυνάμεις της αγοράς και τι στην ίδια την κοινωνία, και φυσικά πόσο γρήγορα θα γίνει. Για την Αριστερά οφείλει να πρωταγωνιστήσει σε αυτό το εγχείρημα. Η παραγωγική ανασυγκρότηση για παράδειγμα έχει νόημα συζήτησης μόνο υπό το βάρος της κλιματικής κρίσης αναδεικνύοντας νέες δυνατότητες και προοπτικές για την ελληνική οικονομία».
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση
«Η παραμονή της χώρας σε ΕΕ και Ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτη. Η ΕΕ οφείλει να αλλάξει η ίδια. Μπροστά είναι οι ίδιες οι προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, των διεθνών γεωπολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων και φυσικά οι τεράστιες αλλαγές στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Η μετάβαση αυτή θέτει θέματα μεταρρύθμισης της ίδιας της ΕΕ. Είναι δεδομένο ότι ο προοδευτικός χώρος, -οι σοσιαλδημοκράτες, οι πράσινοι και η αριστερά επιδιώκουν μία διαφορετική οικονομική πολιτική, αλλαγές στους οικονομικούς θεσμούς και εμβάθυνση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων…».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΘΑΚΗ ΣΤΟ NEWS 24/7 ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:
– Πότε θα είναι έτοιμο το νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σταθάκη; Ποιος είναι ο οδικός σας χάρτης;
-Το πρόγραμμα θα είναι έτοιμο στα τέλη Μαρτίου προκειμένου να συζητηθεί στο πλαίσιο του διαλόγου μέχρι το συνέδριο, που ως γνωστόν θα γίνει στα μέσα Μαΐου. Τώρα ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος με τη συμμετοχή των τμημάτων και των κοινοβουλευτικών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω ότι θα είμαστε εντός χρονοδιαγράμματος.
– Τι το καινούριο θα φέρνει το πρόγραμμα αυτό; Θα οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικοποίηση ή θα φέρει ένα ριζοσπαστισμό;
-Ο διάλογος των σοσιαλοδημοκρατικών, των πράσινων και των αριστερών κομμάτων στην Ευρώπη γύρω από τα θέματα της κλιματικής αλλαγής, των κοινωνικών ανισοτήτων, των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, δημιουργεί ορατές συγκλίσεις. Ταυτόχρονα, εκ των πραγμάτων, συγκροτεί τον πολιτικό πόλο απέναντι σε μία Ευρωπαϊκή Δεξιά που χαρακτηρίζεται από ένα ξεπερασμένο νεοφιλελευθερισμό, υπόκειται σε μία αυταρχική και λαϊκιστική μετάλλαξη, στρέφεται κατά παραδοσιακών δημοκρατικών θεσμών ή επιδιώκει σε ορισμένες χώρες ακόμα και την άλωση της δικαιοσύνης και των μέσων ενημέρωσης.
– Για παράδειγμα, τη μεσαία τάξη πώς θα την αντιμετωπίσετε; Για πολλούς ήταν μια από τις βασικές αιτίες της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ;
– Οι διεθνείς εκθέσεις, με πιο πρόσφατη του ΟΗΕ, αλλά και οι μελέτες με προεξέχουσα τη δουλειά του Πίκετι πάνω στις ανισότητες συγκλίνουν σε ένα απλό συμπέρασμα. Τα τελευταία 30 χρόνια οι ανισότητες αυξήθηκαν σε όλες τις χώρες στην Ευρώπη και την Αμερική, η οικονομική άνοδος ευνόησε μονοσήμαντα το πάνω 1%, άφησε στάσιμες τις μεσαίες τάξεις και επιδείνωσε τη θέση των χαμηλότερων εισοδηματικά τάξεων. Νομίζω ότι στην Ελλάδα έγινε κάτι ανάλογο κυρίως πριν από την κρίση. Η μνημονιακή περίοδος αποτελεί μία διακριτή περίοδο και κυρίως οι διαφορές ανάμεσα στο 1ο-2ο και το 3ο. Στα δύο πρώτα είχαμε την κατάρρευση της οικονομίας και τη δραματική μείωση μισθών συντάξεων και εισοδημάτων. Στο 3ο είχαμε τη σταθεροποίηση της οικονομίας και ηπιότερα δημοσιονομικά μέτρα με αναδιανεμητικές μέριμνες προκειμένου να ξεφύγουν από τις ακραίες συνθήκες φτώχειας που ζούσαν τα 4 στα 10 νοικοκυριά της χώρας. Νομίζω ότι επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τα 2 από τα 4 νοικοκυριά ξέφυγαν από την “παγίδα της φτώχειας”.
– Θα επιμείνετε στην υψηλή φορολόγηση; Ή θεωρείτε πως φορολογική πολιτική της νέας κυβέρνησης είναι προς τη σωστή κατεύθυνση…
-Τα έκτακτα φορολογικά μέτρα είχαν αρχίσει να αποσύρονται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετά το τέλος του μνημονίου. Αναφέρομαι στο ΦΠΑ σε αγαθά και ενέργεια που κατέβηκαν από το 24 στο 13 και από το 13 στο 9%, ενώ υπήρχε πρόβλεψη για μείωση της προκαταβολής φόρου στο 50% και των φορολογικών συντελεστών από 29 σε 26 και φυσικά ραγδαία αποκλιμάκωση του φόρου αλληλεγγύης. Κοινώς να το πω απλά. Τα φορολογικά μέτρα του 2015 για τα οποία γίνεται τόση πολιτική φασαρία ήταν 3,6 δις και τα δύο πρώτα χρόνια μετά το μνημόνιο ήταν αρκετά με το δημοσιονομικό χώρο της ανάπτυξης να φύγουν από την εικόνα. Η ΝΔ εξάλλου δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να εφαρμόσει τις μείωση των φόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Οι “προεκλογικές” της υποσχέσεις αποδείχτηκαν “προεκλογικές|”. Η διαφορά με τη ΝΔ είναι αλλού. Η ΝΔ είναι επιρρεπής στην φοροελάφρυνση των ανώτερων εισοδηματικά στρωμάτων ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει οι φοροελαφρύνσεις να είναι πιο δίκαιες και ευνοϊκές για τα μεσαία και χαμηλότερα στρώματα.
-Η αναδιανομή του εισοδήματος πώς θα επιτευχθεί; Και δεν αποτελεί αντικίνητρο για την ανάπτυξη, όπως πολλοί οικονομολόγοι ισχυρίζονται;
– Προς μεγάλη έκπληξη όλων, το ΔΝΤ υπό τη νέα ηγεσία του θεωρεί τις κοινωνικές και εισοδηματικές ανισότητες ως το νούμερο ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί και προτείνει προοδευτική φορολογία και αναδιανεμητικές πολιτικές μαζί με επενδύσεις σε εκπαίδευση και άλλες κοινωνικές υπηρεσίες προκειμένου να αντιμετωπιστούν. Με την παγκοσμιοποίηση να υποχωρεί ραγδαία υπό το βάρος των εμπορικών πολέμων, του Brexit και τη άνοδο της λαϊκιστικής δεξιάς σε ΗΠΑ, Αγγλία, Βραζιλία, Ινδία και αλλού είναι μάλλον να ανησυχεί κανείς για την δυναμική της παγκόσμιας οικονομίας. Η ιδέα ότι οι κοινωνικές ανισότητες είναι το αναπόφευκτο τίμημα μιας απρόσκοπτης ανάπτυξης είναι εντελώς ξεπερασμένη.
– Σε θεσμικά θέματα, όπως πχ οι σχέσεις κράτους-εκκλησίας, πιστεύετε ότι πρέπει να είστε περισσότερο τολμηροί;
-Θεωρώ ότι σε διάλογο με την εκκλησία και εναρμονιζόμενοι με τα ευρωπαϊκά δεδομένα υπάρχει χώρος για ριζική βελτίωση της σχέσης κράτους εκκλησίας, χωρίς γκρίζες περιοχές και με αμοιβαία επωφελείς ρυθμίσεις.
-Αν θέλετε να καλύψετε το κενό της πολιτικής οικολογίας δεν θα πρέπει να αλλάξετε πλευρές της πρόσφατης κυβερνητικής σας πολιτικής; Αν ναι σε ποιους τομείς; Και με την ευκαιρία, εκτιμάτε ότι η οικολογική προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να εκφράζεται και στο όνομα του κόμματος;
-Η κλιματική κρίση ανοίγει ένα δρόμο από τον οποίο δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξεφύγουμε. Είναι δεδομένο ότι θα κινηθούμε προς μία κατεύθυνση ακύρωσης όλων των μορφών παραγωγής και κατανάλωσης που παράγουν CO2. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να θεωρήσει κανείς ότι η ενέργεια, η κατοικία, οι μεταφορές, η βιομηχανία, ο τουρισμός, όλοι οι τομείς της οικονομίας με μία λέξη δεν θα γίνουν περιβαλλοντικά ουδέτεροι. Θα γίνουν. Σημασία έχει το πως θα γίνει αυτό, πως θα αποτραπεί το ενδεχόμενο νέων μορφών κοινωνικού αποκλεισμού, με τι ειδικό βάρος θα δοθεί στις δυνάμεις της αγοράς και τι στην ίδια την κοινωνία, και φυσικά πόσο γρήγορα θα γίνει. Για την Αριστερά οφείλει να πρωταγωνιστήσει σε αυτό το εγχείρημα. Η παραγωγική ανασυγκρότηση για παράδειγμα έχει νόημα συζήτησης μόνο υπό το βάρος της κλιματικής κρίσης αναδεικνύοντας νέες δυνατότητες και προοπτικές για την ελληνική οικονομία.
– Τελικά, κατά τη γνώμη σας επίσης, μπορεί να υπάρχει διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης για τη χώρα εντός της συγκεκριμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης;
– Η παραμονή της χώρας σε ΕΕ και Ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτη. Η ΕΕ οφείλει να αλλάξει η ίδια. Μπροστά είναι οι ίδιες οι προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, των διεθνών γεωπολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων και φυσικά οι τεράστιες αλλαγές στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Η μετάβαση αυτή θέτει θέματα μεταρρύθμισης της ίδιας της ΕΕ. Είναι δεδομένο ότι ο προοδευτικός χώρος, -οι σοσιαλδημοκράτες, οι πράσινοι και η αριστερά επιδιώκουν μία διαφορετική οικονομική πολιτική, αλλαγές στους οικονομικούς θεσμούς και εμβάθυνση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων…
