Το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την 30/9/2015, απέρριψε γενικά την Προσφυγή του Ανδρέα-Αλέξη Αναγνωστάκη κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Υπενθυμίζεται, πως, ο Αλέξης Αναγνωστάκης, ενεργεί ως Διοργανωτής Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων πολιτών. Την οποία στηρίζουν 80.000 περίπου Ευρωπαίοι πολίτες. Από πολλές Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η “Πρωτοβουλία των παραπάνω πολιτών”, είχε ζητήσει στις 13/7/2012 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να παραχωρήσει την “πρόταση” με τελικό σκοπό να καθιερωθεί στην Νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Αρχή της “κατάστασης ανάγκης”.
Κατά την Αρχή αυτή, “όσες φορές η εξυπηρέτηση του επαχθούς χρέους, απειλεί την οικονομική και πολιτική υπόσταση κράτους, η άρνηση καταβολής του χρέους είναι δικαιολογημένη”.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με απόφασή της την 6/9/2012, απόρριψε το αίτημα της “Πρωτοβουλίας Πολιτών”.
Κατά της απόφασης αυτής, ο οργανωτής της πρωτοβουλίας, άσκησε Προσφυγή ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.
Το Δικαστήριο, όρισε δικάσιμη την 5/5/2015.
Παραστάθηκε ο μεν Προσφεύγων, μετά του δικηγόρου Ανδρέα Αναγνωστάκη.
Η δε Επιτροπή με τους Δικηγόρους Η. Kramer και Μ. Κωνσταντινίδη.
Μετά τέσσερις περίπου μήνες το δικαστήριο, έκδοσε την παραπάνω απόφαση.
Ο λόγος που απέρριψε την Προσφυγή το δικαστήριο, ήταν ότι, ο “σκοπός, της πρότασης των πολιτών, δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες της Επιτροπής”.
Συγκεκριμένα, δέχτηκε ισχυρισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πως, αυτή, είναι αναρμόδια να υποβάλλει στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τέτοια πρόταση.
Η Επιτροπή, κατά την απόφαση, περιορίζεται να λαμβάνει μέτρα συντονισμού στον τομέα της οικονομικής πολιτικής.
Σημειώνεται, πως, ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αρνήθηκε την “κατάσταση ανάγκης” ως αναγνωρισμένο κανόνα Διεθνούς Δικαίου.
Απεναντίας, την χρησιμοποιούν τόσο η Επιτροπή, όσο και το δικαστήριο.
Υποθετικά και την προσδιορίζουν “ως εξαιρετική περίπτωση που επιτρέπεται σε κράτος μέλος να μην αποπληρώνει το δημόσιο χρέος”.
Όμως, συνεχίζει η απόφαση, πως, οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν προβλέπουν ανάθεση στην Επιτροπή, τέτοιας αρμοδιότητας.
Κατά συνέπεια, η Προσφυγή, δεν απορρίφθηκε από το δικαστήριο, για ουσιαστικούς λόγους. Αλλά, για τυπικούς. Διότι, η Επιτροπή επέλεξε τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.
Έμμεσα αλλά καθαρά, παραδέχτηκε, πως, υπάρχει ο Διεθνής Κανόνας της “κατάστασης ανάγκης” που ισχύει στις έννομες τάξεις όλων των Χωρών που διαθέτουν νομικό πολιτισμό.
Αλλά αποποιείται, το βάρος της πρότασης, για την εφαρμογή του Κανόνα αυτού και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η απόφαση του δικαστηρίου, δεν καθορίζει ποιού οργάνου, είναι αρμοδιότητα.
Έτσι η απόφαση, στο σημείο αυτό, είναι εντελώς αρνητική.
ΕΙΧΕ υποχρέωση να προσδιορίσει, το αρμόδιο όργανο. Ή την ανυπαρξία τέτοιου οργάνου.
Ή την ανυπαρξία τέτοιου οργάνου.
Για ν’ αποτανθούμε εάν υπάρχει, σ’ αυτό.
Εάν δεν υπάρχει Αρμόδιο όργανο, υπάρχει ΚΕΝΟ ΔΙΚΑΙΟΥ.
Και την μη αποπληρωμή του επαχθούς χρέους, θα την καθορίζει κάθε μέλος- κράτος.
Πρέπει να σημειωθεί, πως, τόσο η Επιτροπή όσο και η απόφαση, δεν ασχολήθηκαν με το “επαχθές χρέος”.
Άφησε χωρίς σχολιασμό και αναπάντητο, τον κορυφαίο αυτό ισχυρισμό του προσφεύγοντα Αλέξη Αναγνωστάκη.
Η απόφαση, υπόκειται σε αναίρεση ενώπιον δευτεροβάθμιου δικαστηρίου. Εντός δύο μηνών από της επίδοσης.
Η πρωτοβουλία, θα την προσβάλλει και ενώπιον του δικαστηρίου του δεύτερου βαθμού.
Με τους ίδιους διοργανωτές και τους ίδιους Νομικούς παραστάτες και με διπλάσιους απ’ όσα φαίνεται υποστηρικτές
Η πρωτοβουλία, δεν έχασε. Την καθυστερούν. Η Πρωτοβουλία αισθάνεται εκτός αποστολής, όταν ΔΕΝ επιχειρεί.
Και απλά διδάσκεται, όταν γίνονται “αναρμόδιοι”.
Δεν θα σταματήσει ποτέ, να διεκδικεί, όσα έχει στην αποστολή της.
Ο ΟΡΓΑΝΩΤΗΣ: