Ελλάδα… Φόβος… Άγχος… Πείνα

Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος, Ερευνητής, Αναλυτής AEJ/IFJ

 

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι μια καταστροφή., αλλά είναι και μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της οργανωμένης καταστροφής του δημοσίου συμφέροντος αλλά και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Σε μια χώρα, με ιστορία, με εθνική αντίσταση και με αξιοπρέπεια, χρησιμοποιούν τον φόβο, το άγχος και την πείνα για να καθυποτάξουν τον ελληνικό λαό.

Ο φόβος είναι ένα αίσθημα με εντοπισμένη αιτία. Μόλις παρουσιαστεί το αίτιο του φόβου, ο οργανισμός τίθεται σε ετοιμότητα, εκκρίνει αδρεναλίνη, οι καρδιακοί παλμοί αυξάνονται, οι αισθήσεις οξύνονται, η κούρας εξαφανίζεται.

…ο Έλληνας δεν χορεύει και δεν θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει το κεφάλι, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια…

Η πρόκληση φόβου στους λαούς έχει πολύ σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της εκμετάλλευσης από τα καθεστώτα. Ο φόβος του στρατού, της αστυνομίας, της καταστολής έχει ένα σκοπό τον εκφοβισμό και την αδρανοποίηση των λαών. Οι καπνοί, οι χειροβομβίδες κρότου – λάμψης, τα χημικά, οι προσαγωγές και οι συλλήψεις αποσκοπούν στο να αποθαρρύνουν από το να συμμετέχουν στην επόμενη διαδήλωση. Τα συστημικά ΜΜΕ, όπως πάντα αναλαμβάνουν τον ρόλο να σπείρουν τον φόβο στους τηλεθεατές και να καταστείλουν τυχόν πρόθεσή τους να συμμετέχουν σε δράσεις, δείχνοντας συνεχώς για μέρες και νύχτες, εικόνες βίας και καταστροφής.

… ο Έλληνας παύει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού, καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά…

Ναι, η Ευρώπη της Οικονομίας, της λιτότητας και της συντήρησης, ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μέσα στον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαίνονταν η πιο αδύναμη στην ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από πότε η ώρα να αποκαλύφθει  το αληθινό της πρόσωπο. Αυτό του ολοκληρωτισμού και υπάρχει μόνο μια απάντηση στον ολοκληρωτισμό. Ο επίμονος αγώνας, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.

Το άγχος συγγενεύει με τον φόβο και δημιουργεί τις ίδιες αντιδράσεις στον άνθρωπο, αλλά έχει κάποιες πολύ σημαντικές διαφορές ή αιτίες που προκαλούν το άγχος είναι απροσδιόριστες. Το άγχος σε διάκριση από τον φόβο, μπορεί να διαρκέσει για πολύ χρόνο. Το άτομο πονάει συναισθηματικά και οργανικά υπάρχει η αίσθηση ενός βάρους που εμποδίζει την κίνηση και την αναπνοή. Γίνεται ανίκανο να προβεί σε κάθε ενέργεια. Έτσι γίνεται έρμαιο την καθυπόταξή του.

…ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται…

Εδώ και 7 χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκεται σε κατάσταση άγχους. Η συνεχής υποβάθμιση του βιοτικού του επιπέδου, η ανησυχία για το μέλλον και ο συνεχής βομβαρδισμός από νέα μέτρα τον έχουν οδηγήσει σε κατάσταση κατάθλιψης και αδράνειας.

Την διατήρηση και αύξηση του άγχους δημιουργούν και τα Μ.Μ.Ε., βομβαρδίζοντας τον λαό με κάθε είδους κοινωνικές, φυσικές καταστροφές, δυστυχήματα (προτιμούνται τα πολύνεκρα) επιδημίες κ.λπ. δεν  είναι τυχαίο ότι εδώ και χρόνια, η τηλεόραση δεν έχει αναφερθεί ούτε σε ένα αισιόδοξο νέο. Από κοινωνικής πλευράς, βαρύτητα έχει η περαιτέρω εξαθλίωση στην οποία οδηγούνται τεράστιοι πληθυσμοί μαζί με τους Έλληνες.

Όλοι γνωρίζουν ότι η σημερινή «κρίση» δεν ήταν απρόβλεπτη, ούτε στο μέγεθος, ούτε στα γενικότερα χαρακτηριστικά της.

Η ολοκλήρωση και ο ολοκληρωτισμός της κυριαρχίας, είναι έννοιες μάλλον αδιάσπαστες στο πέρασμα του χρόνου.

…Υπάρχουν ένας κόσμος, μια ζωή και αξίες που πρέπει να υπερασπι­στού­νε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί. Πεινάνε, κρυώνουμε, και πονάμε. Κάθε παιδί που λιποθυμά στο σχολείο του, προκαλεί αγανάκτηση…

Η πείνα είναι το ακραίο μέσο καθυπόταξης. Η πείνα δεν είναι απλώς ένα αίσθημα που ταλαιπωρεί το στομάχι. Μετά από μερικές μέρες νηστείας το αίσθημα της πείνας του στομαχιού υποχωρεί και αρχίζει η πραγματική πείνα. Επέρχονται αλλοιώσεις των κυττάρων αρχίζοντας από τα κύτταρα του εγκεφάλου. Ο πεινασμένος δεν μπορεί να σκεφθεί και να αισθανθεί οτιδήποτε, παρά μόνο την πείνα των κυττάρων του. Είναι πλέον ανίκανος να κλάψει για την κατάστασή του, αλλά και να αντιδράσει, παραμένοντας ένα αντικείμενο εξάρτησης.

Σήμερα η αντιδραστική Ε.Ε. εφαρμόζει τις τακτικές του φόβου, του άρχους και της πείνας. Οι χιλιάδες πεινασμένοι, οι φοβισμένοι, οι καταθλιπτικοί και οι αυτόχειρες δεν είναι μόνο συνέπειες της οικονομικές κρίσης. Είναι σχεδιασμένες, συνειδητές τακτικές για να κάμνουν κάθε ελεύθερο φρόνημα και αντιδράσεις του Ελληνικού λαού.

…Δεν γνωρίζω πόσο καιρό θα πάρει για τους Έλληνες να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλειά τους, αλλά είναι βέβαιο ότι αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα και τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους έχει μόνο την επιλογή… να διαχειριστεί τις υποθέσεις τους οι ίδιοι…