Γράφει ο Δημήτρης Παυλάκης
Οι πολλές και μεγάλες αλλαγές στη ζωή μας, οι μεταρρυθμίσεις και οι ανακατατάξεις που γίνονται σε πολλούς τομείς, θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να καταγραφούν. Για όσα συμβαίνουν οι μέρες περνούν με αγωνία και ο προβληματισμός είναι ένα θλιβερό αλλά τακτικό φαινόμενο. Με όλα τα δυσάρεστα που γίνονται στον τόπο μας και αφορούν την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής, η ανησυχία είναι καταφανής. Ο λαός της Ελλάδος συγκλονίζεται και ταράσσεται από τα πρωτόγνωρα για αυτόν γεγονότα που δεν έχουν προηγούμενο και νιώθει την ανάγκη να χαράξει για τη ζωή και το μέλλον του γραμμή αυτοσυνειδησίας και ευθύνης.Η λαίλαπα ένεκα της φιλαυτίας της πολυτέλειας και των προκλήσεων, μας έχει οδηγήσει στην κατακρήμνιση των αξιών και των ιδανικών μας. Τα διλήμματα που μας έβαλαν για να οδηγηθούμε προς την εξαθλίωση είναι ξενόφερτη στρατηγική καλά μελετημένη δεκαετίες πριν από τους επίδοξους επικυρίαρχους της Πατρίδας μας, με απώτερο σκοπό να μας καθυποτάξουν και η δυνατόν να μας εκτοπίσουν από αυτήν με τελική επιδίωξη και στόχο την παγκοσμιοποίηση. Στο σημερινό άνθρωπο κατάφεραν να ενσαρκώσουν την ιδέα του πλούτου και καθιερώθηκε η υλική υπόσταση του ατόμου και η βιοθεωρία εκείνη που γεννά σήμερα αλλά και στο μέλλον την απαισιοδοξία και τον καταποντισμό στους λαούς. Μέσα στο πλάνο αυτό και το σχέδιο δράσης που όρισαν οι άρχοντες των εθνών, κινείται σήμερα και η πολιτική ηγεσία του τόπου μας, η οποία δελεάστηκε από την δόξα, τον οίστρο του πλούτου, την οικονομική άνεση και την αφθονία των υλικών αγαθών.
Η κοσμική ζωή η ιδιοτέλεια, η έκφραση των οικονομικών σχέσεων, προβλήθηκαν ως θεός σε ολόκληρη τη σημερινή κοινωνία και αγνοήθηκαν οι νόμοι και οι θεσμοί, το πνεύμα της ανιδιοτελούς συνοχής και η καθιέρωση της αγάπης και της αλληλοβοήθειας στη ζωή μας. Η ευμάρεια και τα ψευτοαγαθά αφαίρεσαν το νόημα της αληθινής ζωής και την έκαναν να μοιάζει σαν ένα πλαστικό τριαντάφυλλο που δεν έχει ζωή και δε μυρίζει. Τραγική φιγούρα και θύμα των εξελίξεων είναι ο λαός της Ελλάδος, που βρέθηκε εξαρτημένος και ελεγχόμενος, επειδή υφίσταται τις συνέπειες από τις επιλογές που έκαναν οι άρχοντες του τόπου και της πολιτικής. Απορεί ο Ελληνικός λαός από την μια άκρη της Ελλάδος ως την άλλη γιατί οι πολιτικοί του ηγέτες συμπαρατάχθηκαν με εκείνους που εποφθαλμιούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος. Απορεί γιατί έχουν φθάσει στο σημείο να του ζητούν θυσίες ατελείωτες χωρίς ελπίδα και να κουνούν τα δάκτυλα τους από κοινού με τους επικυρίαρχους της πατρίδας τους.
Απορεί ο κάθε απλός άνθρωπος πώς δεν κατάλαβαν οι σημερινοί του ηγέτες ότι τα υλικά αγαθά και τον πλούτο τα δίνουν για να τα ξαναπάρουν πίσω στο δεκαπλάσιο ή και περισσότερο όταν το θελήσουν. Ο Ελληνικός λαός έχει φθάσει στο σημείο, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του, να μην περιμένει τίποτα από την πολιτική του ηγεσία, η οποία είναι φανερό ότι δεν νοιάζεται για αυτόν και για την πορεία της χώρας. Έχει φθάσει στο σημείο να αισθάνεται πως η ηγεσία του είναι κατώτερη των περιστάσεων διότι δέχτηκε άλλους λαούς ως ηγεμόνες της και ως διαχειριστές στον τόπο μας, με αντάλλαγμα την ανάρρησή τους στην εξουσία και τον παράνομο πλουτισμό τους εις βάρος του λαού.
Και όποιος για όλα αυτά διαμαρτυρηθεί και αντισταθεί και διατυπώσει φανερά τη δική του άποψη, αν έχει αντιρρήσεις τότε κατηγορείται ότι είναι τραμπούκος, είναι επαναστάτης, ρατσιστής και παρακρατικός. Νομοταγής μόνο και φυσιολογικός άνθρωπος αποκλείεται να είναι και ας έχει ο κόσμος όλος απηυδήσει από τα τόσα ψέματα και τις παρανομίες τους.
Ο λαός της Ελλάδος αισθάνεται δυσφορία και ντροπή όταν διαπιστώνει ότι οι ηγέτες του ελπίζουν τώρα στους ξένους και περιμένουν να μας φέρουν ειρήνη και πρόοδο και να μας διδάξουν πολιτισμό εκείνοι τους οποίους προσπαθήσαμε να εξημερώσουμε στο παρελθόν και τώρα διαπιστώνουμε ότι θέλουν να ρυθμίζουν τη ζωή μας και τα του οίκου μας. Πώς όμως μπορούμε να εννοήσουμε και να πιστέψουμε ότι οι δικοί μας άνθρωποι που θέλουν να κυβερνούν τον τόπο μας είναι τόσο κακοί ώστε να θέλουν το κακό της πατρίδας τους, ότι είναι τόσο ασυνείδητοι ώστε να φθάνουν στο σημείο να συνεργάζονται με τους εχθρούς της χώρας τους;
Πώς νομιμοποιούνται να μη γνωρίζουν ότι η σωτηρία της φυλής μας και η ευτυχία του έθνους μας και της ευρύτερης και στενότερης οικογένειάς μας έγκειται και εξαρτάται μόνο από εμάς τους ίδιους όπως είναι φυσικό και από κανέναν άλλο; Γνωρίζουμε καλά όλοι ότι δε μας χρειάζεται κανενός η προστασία όταν εμείς έχουμε σύμπνοια και ομόνοια. Γνωρίζουμε ότι η ιστορία έχει καταγράψει ποια είναι εν τη ενώσει η ισχύς του Ελληνισμού.
Γνωρίζουμε πως η ευθυγράμμιση εκείνων που ασκούν την εξουσία με τους επίδοξους κατακτητές της Ελλάδος είναι αφορμή για το κακό του εμφυλίου πολέμου που έχει ξεσπάσει ανάμεσά μας. Με την τακτική της επίσημης πολιτείας έχουμε γίνει στ’ αλήθεια το όνειδος και ο χλευασμός των άλλων λαών και πλανόμαστε πότε από εδώ και περιμένουμε και παρακαλούμε πότε από εκεί να μεριμνήσουν άλλοι για μας και ψάχνουμε για σωτήρες που θα μας φέρουν τη λύτρωση που ζητούμε. Η Ελλάδα συντρίβεται και συγκλονίζεται σήμερα συθέμελα και ας υπάρχουν πομπώδεις απαγγελίες περί της σωτηρίας και περί της ελευθερίας της χώρας.
Ο Ελληνικός λαός όμως ας μην ξεχνάμε, έχει αποδείξει πως έχει πνεύμα ακατάβλητου δυνάμεως ώστε να μη λυγίζει στη σκλαβιά του οποιουδήποτε επίδοξου ηγεμόνα. Η Ελλάδα είναι χώρα που ο καυτός ήλιος της δικαιοσύνης αποχρωματίζει και ξεθωριάζει κάθε φορά τη χλαμύδα του κατακτητή. Αυτός ο τόπος είναι ιερός και ποτισμένος απ’ άκρη σ’ άκρη με ποταμούς αιμάτων.
Σ’ αυτό τον τόπο μπορούμε να μιλάμε για τις αξίες της φιλίας της αυτοθυσίας και της αυταπάρνησης που τις εμπνέει στις ψυχές των Ελλήνων η αγάπη του τριαδικού θεού για τον συνάνθρωπό, το φίλο το συγγενή. Οι Έλληνες με αρετή και τόλμη θα υπεραμυνθούν και τούτη τη φορά τα ιδανικά τους θα ξαναβρούν τη χαμένη τους χαρά και θα ξαναζήσουν στο δικό τους κόσμο στη δική τους κοινωνία, μέσα στο νόημα της αληθινής ζωής.
Έχουν το πνεύμα εκείνο που αποδοκιμάζει την απαισιοδοξία και τον παραλογισμό και εναγκαλίζεται σφιχτά τη δικαιοσύνη και τη χαρά την οποία υπαγορεύει ο δικός του θεός που πιστεύει. Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της ιστορίας ενός λαού που είναι καταγραμμένη με ανεξίτηλα γράμματα, σφίγγει η καρδιά όταν διαπιστώνεις το σημείο του ξεπεσμού του σήμερα από το ξεστράτισμα εκείνων που θέλουν να βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας και δε γνωρίζουν ότι αυτή η πορεία που ακολουθούν δε θα τους αναδείξει και δε θα τους καταξιώσει ποτέ ως άξιους συνεχιστές της ιστορίας των προγόνων τους των Μαραθωνομάχων και των Σπαρτιατών και θα φανεί στο πέρασμα του χρόνου ακόμη περισσότερο η ολιγωρία τους και παράλληλα θα φανεί η ειδοποιός διαφορά του πνεύματος και της νοημοσύνης των Ελλήνων στη γενικότητά τους σε σχέση με άλλους λαούς γιατί είναι δεδομένο πως οι
Έλληνες θέλουν να κεντούν της ζωής τους το έργο με ελπίδα υπευθυνότητα πίστη και σιγουριά ως το τέλος.