Ένα κύμα αλληλεγγύης έχει ξεσπάσει προς τον Γιώργο Θαλασσή, τον γυμνασιάρχη της Σχολής Μωραΐτη που απολύθηκε μετά από 30 χρόνια για την υποστήριξη που έδειξε προς συναδέλφους του για μισθολογικά και εργασιακά ζητήματα, αλλά και για την υπεράσπιση του Νίκου Ρωμανού στις επιθέσεις που δεχόταν κατά την απεργία πείνας από συγκεκριμένα πρόσωπα και χώρους. “Αυτές είναι οι θέσεις που ενόχλησαν τη διεύθυνση του σχολείου, αλλά και ορισμένους γονείς”, που για “αυτούς τα καλά λόγια για την οικογένεια και το παιδί, στο διάστημα που τους ήξερα, μέχρι τα 14 του, ισοδυναμούσαν με υποστήριξη της τρομοκρατίας”, σημειώνει ο Γιώργος Θαλάσσης. Διαβάστε την επιστολή που έλαβε και αναδημοσιεύει το Tvxs.gr με τις υπογραφές απόφοιτων της Σχολής Μωραΐτη, που ζητούν από τη διοίκηση την επαναπρόσληψη του Γιώργου Θαλάσση, που απολύθηκε για το ήθος του και τις αξίες που πρέσβευε.
Ο Γιώργος Θαλάσσης, μιλώντας στην εκπαιδευτική ιστοσελίδα 360pedia.gr, αποκαλύπτει επίσης πως τα δύο τελευταία χρόνια “η οδηγία της διεύθυνσης προς τους διευθυντές και τους καθηγητές ήταν να μην λένε τίποτα για τον Γρηγορόπουλο γιατί αυτά δεν αρέσουν στους γονείς”. Σημειώνεται πως ο γυμνασιάρχης της σχολής Μωραΐτη ενημερώθηκε για την απόλυση του αρχικά με θυροκόλληση και εν συνεχεία με mail στις 7 Ιανουαρίου, ώστε να μην μπορεί να εμφανιστεί την επομένη, 8 Ιανουαρίου, που άνοιγαν τα σχολεία, ενώπιον των καθηγητών και των μαθητών για να του μιλήσει. Μάλιστα η διοίκηση επιχειρώντας να καλύψει την απόλυση του κ. Θαλασσή διέδωσε στους μαθητές συνταξιοδοτήθηκε. Ο ίδιος δηλώνει αποφασισμένος να επιστρέψει στη Σχολή Μωραΐτη για να μπορέσει να μιλήσει με τους μαθητές του από τους οποίους αποκόπηκε βίαια.
Όπως αναφέρει το 360pedia.gr, με ομόφωνη απόφαση τους οι καθηγητές της Σχολής Μωραΐτη που συμμετείχαν στη Γενική Συνέλευση της Τρίτης ζητούν από τη την ιδιοκτησία του σχολείου να σεβαστεί την απόφαση του ΠΥΣΔΕ Β΄ Αθήνας. Το Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που συνεδρίασε τη Δευτέρα 19-1-2015 για να κρίνει τη νομιμότητα της απόλυσης του Γιώργου Θαλάσση, μετά από 23 χρόνια στη διεύθυνση του γυμνασίου της Σχολής Μωραΐτη, αποφάσισε ότι η καταγγελία δεν ισχύει μέχρι να υπάρξει γνωμοδότηση από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υ.ΠΑΙ.Θ.
Επίσης η ΟΙΕΛΕ, που συγκάλεσε τη Συνέλευση, καταγγέλλει την απόλυση του Γιώργου Θαλάσση ως παράνομη και καταχρηστική, καθώς παραβιάζει, όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της, το άρθρο 25, παρ. 4 του ν. 682/77 που ορίζει με σαφήνεια ότι η θητεία του Διευθυντή είναι ετήσια, επομένως λήγει την 31η Αυγούστου του σχολικού έτους. Καλεί επίσης τη διοίκηση του σχολείου να συμμορφωθεί με την απόφαση του ΠΥΣΔΕ και να επανέλθει ο γυμνασιάρχης στη θέση του έως ότου υπάρξει οριστική απόφαση.
Το Τvxs.gr έλαβε και δημοσιεύει ένα κείμενο αλληλεγγύης που υπογράφουν απόφοιτοι της Σχολής Μωραϊτη για την επαναπρόσληψη του Γιώργου Θαλάσση:
Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει,
Καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Που είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει,
Μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση
(Στίχοι από το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη, σε στίχους και μουσική του ιδίου, αναφορικά με τον ομώνυμο Μικρό Ήρωα της κατοχής, του Στέλιου Ανεμοδουρά)
(…) Αναδεικνύει τις κλίσεις, καλλιεργεί τις δεξιότητες και διευρύνει τους ορίζοντες κάθε παιδιού, ώστε να ζήσει αρμονικά και δημιουργικά στο πλαίσιο της πολιτισμικής πολυμορφίας και της κοινωνικής ανεκτικότητας. Στόχο της Σχολής Μωραΐτη αποτελεί η ανάπτυξη υπεύθυνων, ηθικά ακέραιων και ενεργών νέων ανθρώπων, που θα είναι προετοιμασμένοι να ζήσουν σε έναν αυριανό κόσμο, πολύ διαφορετικό από αυτόν των μαθητικών τους χρόνων, τόσο στο ελληνικό, όσο και στο διεθνές περιβάλλον. -Από την ενότητα «αρχές-θέσεις-προσανατολισμοί» στην ιστοσελίδα της Σχολής Μωραΐτη
Και πως άραγε γίνονται όλα αυτά; Μα φυσικά μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία, της οποίας αναπόσπαστο κομμάτι είναι οι ίδιοι οι διδάσκοντες, με τις αρχές, τις πεποιθήσεις, την κουλτούρα, την συμπεριφορά αλλά και την ίδια τους τη στάση μέσα και έξω από την σχολική καθημερινότητα.
Η αλήθεια είναι πως όσο περνάνε τα χρόνια, ακόμα και η εκπαίδευση αφομοιώνει τους κανόνες του ευρύτερου ιδιωτικού τομέα. Τόσο σε σχέση με το παρεχόμενο προϊόν
και τους κανόνες της αγοράς σε σχέση με τη προσφορά και τη ζήτηση, όσο και σε σχέση με τις πρακτικές.
Φοιτήσαμε σε αυτό το σχολείο στα τελειώματα μιας λαμπρής εποχής, της οποίας το εκπαιδευτικό έργο οδηγούσαν Δάσκαλοι με Δ κεφαλαίο, ακόμα και άνθρωποι του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών, όπως ο μοναδικός Κώστας Γεωργουσόπουλος.
Φοιτήσαμε σε μια εποχή που στα πλαίσια της εκπαίδευσης στο δημοτικό, οι Δάσκαλοί μας μας πήγαιναν στο θέατρο, ή οργάνωναν εκπληκτικά δίωρα στη Βιβλιοθήκη με γνωστούς συγγραφείς, αντίστοιχους της ηλικίας μας. Διευρύνονταν οι ορίζοντές μας, παίρναμε ερεθίσματα, διαμορφώναμε κουλτούρα.
Όλα αυτά, όσο πέρναγαν τα χρόνια, ακολούθησαν μια σταδιακή καθίζηση. Τόσο στο ίδιο το δημοτικό, όσο και στο γυμνάσιο και λύκειο, όπου δεν υπήρξε η αντίστοιχη συνέχεια, πέραν κάποιων (λίγων και ξεχωριστών) καθηγητών. Αυτοί ήταν σαν μια όαση, ξέφευγαν από την αυστηρή ύλη και άνοιγαν την κουβέντα για περισσότερα θέματα, με αναφορές στην επικαιρότητα ή με απόψεις διαφορετικές από τις επικρατούσες.
Ο Γιώργος Θαλάσσης υπήρξε ο μακροβιότερος διευθυντής του Γυμνασίου. Κάποιοι από μας δεν είχαν την τύχη να τον γνωρίζουν προσωπικά. Ήταν, όμως, ένας πράος, ήρεμος άνθρωπος, με υπομονή, που πάντα άκουγε και εκτιμούσε κάθε οπτική γωνία στα θέματα που έφταναν σ’ αυτόν και για τα οποία χρειαζόταν να πάρει θέση.
Το πιο ξεχωριστό, όμως, που έκανε ο Γιώργος Θαλάσσης, ήταν πως κάποιες μέρες την βδομάδα, ένα τέταρτο πριν την έναρξη του προγράμματος, μας μίλαγε στο “Θέατρο” του σχολείου. Αλίμονο, απουσίες δεν έμπαιναν, οπότε ήταν ένα τέταρτο παραπάνω ύπνος…
Τι έλεγε όμως, για όσους και όταν πήγαιναν; Πολλά και διάφορα είναι η απάντηση. Μπορεί να αφορούσαν την επικαιρότητα, μπορεί να αφορούσαν και ένα λογοτεχνικό απόσπασμα ή ένα ποίημα. Σε τίποτα από αυτά δεν έπαιρνε σαφή θέση. Και ίσως αυτό να μας “τσάντιζε” λίγο, καθώς αναρωτιόμασταν “ε και τι θέλει να μας πει επιτέλους;”. Δεν ήθελε να μας πει κάτι, ούτε να μας “στρατεύσει”, ούτε να μας “φορέσει” κάποια άποψη. Ήθελε να μας δώσει τροφή για σκέψη. Αφορμές. Ερεθίσματα. Και μάλλον το πετύχαινε.
Εξάλλου, όπως ο ίδιος δήλωσε στην δίκη του δολοφονημένου Α. Γρηγορόπουλου:
(Ο Αλέξανδρος) “δεν είχε πολιτική άποψη, παρά το ότι είναι επιθυμητό παιδαγωγικά να έχουν τα παιδιά πολιτική άποψη”.
Από αυτό και μόνο, είναι σαφές το στίγμα που ήθελε να δώσει σαν διευθυντής και επικεφαλής της εκπαίδευσης στο γυμνάσιο: η παιδαγωγική με στόχο την απόκτηση πολιτικής σκέψης. Όχι κομματικής, όχι φανατισμένης, αλλά πολιτικής.
Ενημερωνόμαστε, λοιπόν, πως ενώ είχε γνωστοποιήσει την επερχόμενη συνταξιοδότηση του το ερχόμενο καλοκαίρι, απολύθηκε πρόωρα, φέτος τα Χριστούγεννα.
Το διαδίκτυο βρίθει από φήμες και πιθανά αίτια. Μεταξύ αυτών, η συμπαράσταση στους συναδέλφους του εργαζομένους καθηγητές της Σχολής, που στα πλαίσια της κρίσης υφίστανται μειώσεις μισθών, απολύσεις και ιδιαίτερες εργασιακές μορφές, όπως το μπλοκάκι. Και η ακόλουθη κοινοποίηση και συζήτηση με τους μαθητές (άλλωστε πάντα δεν μίλαγε στους μαθητές; Τώρα που είναι και κρίσιμο το θέμα, δεν θα έπρεπε να μιλάει? A la carte η παροχή ερεθισμάτων και προβληματισμών;)
Αυτό, όμως, που γράφεται περισσότερο, αφορά στη στάση του σχετικά με τη δίκη των ειδικών φρουρών Ε. Κορκονέα και Β. Σαραλιώτη. Ο Γιώργος Θαλάσσης υπερασπίστηκε τον Α. Γρηγορόπουλο, απέναντι στους δολοφόνους του, και στον συνήγορο υπεράσπισής τους, τον Α. Κούγια, γνωστό και μη εξαιρετέο δικηγόρο για πάμπολλες «αμφιλεγόμενες» υποθέσεις.
Ο Γιώργος Θαλάσσης, ακόμα, υπήρξε αλληλέγγυος, μαθαίνουμε, με τη στάση του, στην απεργία πείνας του Ν. Ρωμανού, η οποία ευαισθητοποίησε το πανελλήνιο, που μέχρι και απόφοιτοι της Σχολής μας συνέγραψαν κείμενο αλληλεγγύης.
Διαβάσαμε, επίσης, πως ο Γιώργος Θαλάσσης, δήλωσε τα εξής:
“Όταν είχα υπερασπιστεί το χαρακτήρα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το σχολείο με είχε συγχαρεί. Αλλά τώρα το κλίμα έχει αλλάξει”, ενώ αναφέρεται πως ισχυρίζεται την παρέμβαση στις πρακτικές του σχολείου από γονείς σχετιζόμενους με την εγκληματική ναζιστική ομάδα της Χρυσής Αυγής.
Ενδιαφέρον έχουν και όσα λέει σε σχέση με τις επετείους μνήμης: “Εδώ και δυο χρόνια, όταν πλησιάζει η τραγική επέτειος της 6ης Δεκεμβρίου, μας έχει απαγορευθεί να ζητάμε από τα παιδιά να λένε δυο λόγια για το συμμαθητή τους σημείωσε με νόημα ο πρώην γυμνασιάρχης.”
Για αυτούς τους λόγους, φέρεται να απολύθηκε ο Γιώργος Θαλάσσης. Γιατί υποστήριξε τον δολοφονημένο Α. Γρηγορόπουλο. Γιατί αντιπαρατέθηκε στον διαβόητο Α. Κούγια. Γιατί είναι αλληλέγγυος με τον Ν. Ρωμανό.
Και αναρωτιόμαστε. Αυτό το ήθος που προέβαλλε, αυτό είναι ενοχλητικό στη διοίκηση της Σχολής; Η Σχολή θέλει τα αντίθετα απ’ αυτά που πρέσβευε ο Γιώργος Θαλάσσης;
Ειλικρινέστατα, ελπίζουμε πως όχι. Γιατί εμείς τα μάθαμε αλλιώς. Μας τα μάθανε, αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι δάσκαλοι, αλλιώς. Δεν ήταν αυτό το σχολείο μας. Και δεν θέλουμε να γίνει έτσι.
Αντιγράφουμε από το βιογραφικό σημείωμα του Αντώνη Μωραΐτη, στην σελίδα της Σχολής στο διαδίκτυο: “ο Αντώνης Μωραΐτης ίδρυσε το 1972 τη μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα «Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας», που μέσα στο κλίμα της δικτατορίας «έδωσε το βήμα σε ανθρώπους των γραμμάτων με αδέσμευτη σκέψη, για να εκφραστούν ελεύθερα».”
Αυτό και μόνο, είναι αρκετό, για τη σύγκριση και για τον αντίστοιχο προβληματισμό σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση και τις σημερινές πρακτικές.
Καλούμε την διεύθυνση του Σχολείου να αποσαφηνίσει δημοσίως την υπόθεση, να επαναφέρει τον Γιώργο Θαλάσση στη θέση του, και τέλος, να ξαναγίνει το Σχολείο που μας παίδευσε και μας παίδεψε, ώστε να γίνουμε σκεπτόμενοι άνθρωποι.
Οι απόφοιτοι της Σχολής Μωραίτη που συνυπογράφουν το κείμενο:
- Αδρακτάς Κωνσταντίνος, φοιτητής πολιτικής και κοινωνιολογίας
- Αθανασοπούλου Ανύσια, διεθνολόγος/οικονομολόγος
- Αργυρίου Ορέστης, ειδικευόμενος γιατρός
- Ασημακοπούλου Χριστίνα, ηθοποιός
- Δεϊμέζης Άρης, μεταπτυχιακός φοιτητής βιολογίας
- Δερπανοπούλου Βασιλική, φοιτήτρια product design
- Δροσογιάννη Μαρία, μεταφράστρια/μεταπτυχιακή φοιτήτρια
- Θεοδοσσοπούλου Ελένη, φοιτήτρια υποκριτικής
- Θεοφανοπούλου Χριστιάνα, γραφίστρια/μεταπτυχιακή φοιτήτρια
- Καλεμκερή Όλγα, χημικός μηχανικός ΕΜΠ
- Καραμάνη Άννα, φοιτήτρια ιατρικής
- Κιμούλη Μαριάννα, φοιτήτρια υποκριτικής
- Κωνσταντινίδη Αθηνά, χημικός/μεταπτυχιακή φοιτήτρια
- Λουίζου Έμιλυ, φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας
- Ματσούκη Αλεξάνδρα, φοιτήτρια οικονομικών
- Μυλωνάκης Μανόλης, ηλεκτρολόγος μηχανικός
- Παπαδόπουλος Νίκος, υποψήφιος διδάκτωρ φιλοσοφίας
- Σαλλούμ Ιλεάνα, οικονομολόγος/μεταπτυχιακή φοιτήτρια νομικής
- Τρομπούκης Ίκαρος, φοιτητής ιατρικής
- Τσακαλάκης-Κάρκας Αλέξιος, φοιτητής αρχιτεκτονικής
- Φαρμακίδης Νίκος, φοιτητής μηχανολόγος/μηχανικός
- Χριστίδη Κατερίνα, φοιτήτρια υποκριτικής