Κύριε Διευθυντά,
Η αγανάκτηση της πλειοψηφίας των πολιτών για τους υψηλούς και νέους φόρους είναι μεγάλη. Η οικονομική και κοινωνική κρίση που περνάμε, φέρνει πολλούς σε απόγνωση, διότι είναι αδύνατο να ανταποκριθούν όχι τόσο προς τις απαιτήσεις του κράτους, αλλά και προς τις ανάγκες των οικογενειών τους.
Για αυτό πολλοί αμφισβητούν την ορθότητα των μέτρων που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση της κατάστασης που βιώνουμε.
Σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν μερικοί κυβερνήτες ακολούθησαν άλλους δρόμους.
Νομίζω ότι καλό είναι να θυμηθούμε το τι έκαμε κατά την περίοδο 1928-1932, ο επιφανέστερος πολιτικός της νεότερης Ελλάδας, Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος.
Διεθνής κι Ελληνική οικονομική κρίση και τότε.
Το 1928 ο Βενιζέλος παρέλαβε οικονομικό χάος. Αφού εμφάνισε στον λαό τα πραγματικά μεγέθη του προϋπολογισμού, μείωσε τους φόρους, κυνήγησε το λαθρεμπόριο και εφάρμοσε τον νόμο. Ώστε όλοι οι φορολογούμενοι να πληρώνουν αυτό που τους αναλογούσε. Έτσι δημιούργησε ένα σημαντικό απόθεμα πόρων, που διέθεσε για την γεωργική ανάπτυξη, την κατασκευή 3000 σχολείων, πολλών νοσοκομείων κι άλλων.
Ο ίδιος ο Βενιζέλος, είχε πει στον λόγο του το 1930 στην Θεσσαλονίκη. «Το άλλο γνώρισμα της οικονομικής μας διοικήσεως είναι η σταθερά αύξησις των εισπράξεων του προϋπολογισμού, η οποία δεν προέρχεται από την αύξησιν των φόρων, αλλά του ναντίων συμβαδίζει με αλλεπαλλήλους ελαττώσεις των φόρων. Το γεγονός αυτό, για το οποίον ενίοτε κατεκρίθει η κυβέρνησης, είναι εξεραιτικώς ευχάριστον και σημαντικόν. Οφείλεται εις την προϊούσαν αύξησιν του εθνικού εισοδήματος, αλλά οφείλεται συγχρόνως και εις το γεγονός, ότι η είσπραξις των φόρων, ιδίως των αμέσων, επιδιώκεται γενικώς από όλους τους φορολογουμένους. Η σημασία της εντεύθεν αυξήσεως των προσόδων του κράτους, χωρίς νέα φορολογικήν επιβάρυνσιν, αλλά μάλιστα, επαναλαμβάνω, μετά ελλάτωσιν της φορολογίας, είναι τόσο μεγάλη, διότι επιτρέπει στο κράτος να κάνει δύο πράγματα: να διαθέτει ένα μέρος της αυξήσεως δια την συνεχιζομένην ελλάτωσιν των φόρων, και δεύτερον, να διαθέτει το υπόλοιπον της αυξήσεως εις σκοπούς θεραπευτικών αναγκών (γεωργία, υγεία, δημόσια εκπαίδευση)».
Είναι οι τωρινές συνθήκες παρόμοιες, ώστε η τότε οικονομική πολιτική του Βενιζέλου να βοηθήσει για την βελτίωση της κατάστασης σήμερα; Και υπάρχει η πολιτική βούληση για την εφαρμογή της;
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Δρ. Ε.Μ. Παπαδάκης Ιατρός
Αντιπρόεδρος
Περιφερειακού συμβουλίου Κρήτης