Του Κωνσταντίνου Χαρτζουλάκη
Σύμφωνα με τον Εκτελεστικό Κανονισμό αριθ. 1335/2013 της Επιτροπής της ΕΕ της 13ης Δεκεμβρίου 2013 για τα πρότυπα εμπορίας του ελαιολάδου είναι προαιρετική η διάθεση του ελαιολάδου σε κλειστές επώνυμες μικρές συσκευασίες στη μαζική εστίαση (εστιατόρια, ξενοδοχεία κλπ).
Ωστόσο, στην Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία από τις αρχές του 2014 και τελευταία στη Κύπρο με νομοθετική ρύθμιση είναι η υποχρεωτικό τα εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα σε καταστήματα μαζικής εστίασης να προσκομίζονται σε σκούρα φιαλίδια με σήμανση σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, και που διαθέτουν σύστημα κλεισίματος, έτσι ώστε το περιεχόμενο να μην μπορεί να αλλοιωθεί χωρίς να ανοιχτεί η φιάλη. Επιπλέον οι φιάλες διαθέτουν σύστημα ασφαλείας που δεν επιτρέπει την επαναχρησιμοποίηση μετά την εξάντληση του αυθεντικού περιεχομένου που αναφέρεται στην ετικέτα. Στόχος μεταξύ των άλλων είναι η ανάδειξη της ποιότητας του ντόπιου ελαιολάδου και η προστασία του καταναλωτή.
Η Ελλάδα είναι η μόνη ελαιοπαραγωγός χώρα της Ε.Ε. που δεν έχει σχετική νομοθετική ρύθμιση 3 χρόνια μετά! Και όμως όλοι μιλάνε για την προστασία και ανάδειξη του εθνικού μας προϊόντος αλλά και την προστασία του καταναλωτή. Εκτιμάται ότι η ποσότητα ελαιολάδου σε αυτή τη συσκευασία θα ξεπερνούσε τους 40 χιλ. τόνους. Επιπλέον, αποτελεί ένα αποτελεσματικό και χωρίς κόστος τρόπο διαφήμισης των ελληνικών ελαιολάδων σε ντόπιους και τουρίστες.
Γιατί δεν προωθούν τη σχετική νομοθετική ρύθμιση οι βουλευτές της Κρήτης; Θα τολμήσουν το ΥΠΑΑΤ και η Γ.Γ. Καταναλωτή ενόψει της νέας τουριστικής περιόδου;