Αυτό προκύπτει από την απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε σχετική ερώτηση του Κ.Πουπάκη.
“Σε κάθε ποσοστιαία αύξηση της εθνικής ανεργίας αναλογεί αύξηση κατά 0.8% των αυτοκτονιών από άτομα ηλικίας κάτω των 65 ετών, ενώ η αύξηση της ανεργίας σε ποσοστό μεγαλύτερο του 3%, συνδυάζεται με αύξηση των αυτοκτονιών κατά 4.5%, όπως προκύπτει από σχετική έρευνα του 2009”, επεσήμανε στην απάντησή του ο Lazlo Andor, Επίτροπος για θέματα Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Κοινωνικής Ένταξης, σε κοινοβουλευτικό έλεγχο του Ευρωβουλευτή Κ. Πουπάκη αναφορικά με τις επιπτώσεις της ανεργίας στην ψυχική υγεία του ανέργου και των ατόμων του άμεσου περιβάλλοντός του.
Η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί, σε κοινωνική κρίση και κρίση στην απασχόληση, με την ανεργία να ανέρχεται σε δυσθεώρητα ύψη τόσο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και σε επίπεδο Κρατών Μελών. Στη χώρα μας, όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι η επίσημη ανεργία αναμένεται να προσεγγίσει ή ακόμη και να ξεπεράσει το 20% μέχρι το τέλος του 2011. Όπως διαφαίνεται και από την «Επικαιροποιημένη Κοινή Αξιολόγηση για τις Κοινωνικές Επιπτώσεις της Οικονομικής Κρίσης» της Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκύπτει σαφής σχέση ανάμεσα στην εργασιακή ανασφάλεια και την ανεργία και στον κλονισμό της ψυχικής υγείας. Σε αυτή την κατεύθυνση ο Κ. Πουπάκης κατέθεσε γραπτή ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφορικά με:
- το αν έχουν ληφθεί δράσεις σε εθνικό επίπεδο για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης στην υγεία των ευρωπαίων,
- το πώς επηρεάζεται η εκπαιδευτική πορεία των παιδιών οικογενειών που ο ένας εκ των δύο γονέων είναι θύμα μακροχρόνιας ανεργίας.
“Η Επιτροπή δε γνωρίζει αν λειτουργούν στα κράτη μέλη δομές ψυχικής υποστήριξης για την αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας που οφείλονται ειδικά στην ανεργία. Οι δημόσιες υπηρεσίες απασχόλησης μπορούν να προσφέρουν εξατομικευμένη στήριξη, την οποία και ενθαρρύνει η Επιτροπή”, απάντησε σχετικά ο αρμόδιος Επίτροπος, ενώ, ακολούθως επεσήμανε ότι από σχετικές έρευνες επιβεβαιώνεται ότι οι σχολικές επιδόσεις των παιδιών που προέρχονται από οικογένειες στις οποίες ο ένας από τους δύο γονείς έχει χαμηλή ειδίκευση ή είναι μακροχρόνια άνεργος, καθώς και των παιδιών από φτωχές οικογένειες που ζουν σε ακατάλληλες συνθήκες και ή σε μειονεκτικές γειτονιές είναι χαμηλότερες από εκείνες των άλλων παιδιών. “Το πρόβλημα της ανεργίας αποκτά, πλέον, τραγικές διαστάσεις για το σύνολο του ευρωπαϊκού πληθυσμού, οδηγώντας πέρα από την οικονομική, στην ψυχική ή ακόμα και στη βιολογική εξόντωση του ανθρώπου που χάνει τη δουλειά του. Στην Ελλάδα του Μνημονίου, δυστυχώς, παρατηρείται μια επιφανειακή προσέγγιση του προβλήματος, με πρακτικές τελείως αποσυνδεμένες από την πραγματικότητα, τις απαιτήσεις και τις ειδικές συνθήκες, που επικρατούν στην αγορά εργασίας. Η κυβέρνηση όχι μόνο εθελοτυφλεί μπροστά στη διαπίστωση ότι η ανεργία και η εργασιακή ανασφάλεια εγκυμονούν πολύ σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των πολιτών, αλλά αντιθέτως εντείνει αυτά τα φαινόμενα μέσα από την «προσπάθειά» της να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα φθηνού εργασιακού κόστους. Με τη νομιμοποίηση ομαδικών και φθηνών απολύσεων, την άναρχη επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας και την περιστολή κοινωνικών δικαιωμάτων που εγγυούνταν την εργασιακή ασφάλεια, θυσιάζουν το παρόν και υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας και των πολιτών της”, δήλωσε σχετικά ο Έλληνας Ευρωβουλευτής.