Κύριε διευθυντά,
ως απλός πολίτης αλλά και ως τέως πρόεδρος της Ένωσης Σφακιανών Ν. Χανίων η οποία πρωτοστάτησε (επί προεδρίας μου) στην ονοματοδοσία του χανιώτικου αερολιμένα με το όνομα του Σφακιανού εθνομάρτυρα Δασκαλογιάννη (5-8-2000), θα ήθελα να τοποθετηθώ στο θέμα. Και το θέμα δεν είναι άλλο, από τη γερμανοποίηση του αερολιμένα των Χανίων. Εις τη σχετική είδηση αναφέρεται: «Η παραχώρηση του Αερολιμένα για 40 + 10 χρόνια στην Γερμανική κοινοπραξία Fraport – Sientel… (μαζί με τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας).
Θέλω να πιστεύω ότι ο όρος «παραχώρηση», αφορά απλή εκμίσθωση και όχι κάτι μονιμότερο.
Ανακύπτουν όμως, τα ακόλουθα ερωτήματα:
1. Μετά την πάροδο των 40 +10 χρόνων, θα αποχωρήσουν οι Γερμανοί από τον Αερολιμένα μας; Ή θα τελεί τούτος υπό μόνιμη γερμανική κατοχή καθώς «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού», αλλά και καθώς δεν θα αφήσουν εύκολα να χάσουν μια πλουτοπαραγωγική γι’ αυτούς πηγή;
2. Ο,τι δεν πέτυχαν με την υπεροπλία τους πριν 75 χρόνια το επιτυγχάνουν σήμερα εν ειρήνη και με τις ευχαριστίες μας στη θέα των όποιων αργυρίων προσφέρουν;
3. Από πότε ο όρος της «ιδιωτικοποίησης» ταυτίζεται με την «παραχώρηση σε ξένα συμφέροντα πλουτοπαραγωγικών – και εθνικών – πηγών μιας χώρας;»
4. Άραγε, ποιος εκτιμητής μπορεί να αποτιμήσει την αξία ενός εθνικού κεκτημένου;
5. Πώς θα αισθανόμαστε ως Σφακιανοί, ως Κρήτες, εάν στον Αερολιμένα αυτό κυματίσει η γερμανική σημαία; Ποιος το αποκλείει; Ποιος θα το εμποδίσει;
6. Πώς μπορεί χέρι ελληνικό να υπογράφει την παραχώρηση εθνικών κεκτημένων σε αλλόφυλους;
7. Γιατί αγωνίστηκαν οι πατεράδες μας πριν 75 χρόνια; Μα για να μας παραδώσουν μια Ελλάδα ακηδεμόνευτη και λεύτερη!
8. Τώρα θα τρίζουν τα κόκαλά τους βλέποντας να τίθενται υπό κηδεμονία για μισό (τουλάχιστον) αιώνα τα εθνικά κεκτημένα!
Όσα και να γράψει κανείς, είναι λίγα. Περιοριζόμαστε μόνο σε λίγους στίχους απευθυνόμενοι στον Εθνομάρτυρα Δασκαλογιάννη, του οποίου η ζώσα ψυχή στον αιθέρα της Γης, θα θλίβεται:
Δασκαλογιάννη μάρτυρα σε γδέρνουνε και πάλι
Έλληνες τούτη τη φορά, κ’ ειν’ η ντροπή μεγάλη!!!
Κάναμ’ αγώνα Δάσκαλε να πάρει τ’ όνομά σου
αυτό τ’ αεροδρόμιο π’ έχει και τη θωριά σου
εις το check-in της Αίθουσας σε θέαση μεγάλη,
μα τώρα θα σε γδάρουνε μ’ αρχή απ’ το κεφάλι.
Λυπάμαι, κλαίω, θλίβομαι, γι’ αυτή την κατιντία,
πώς θα το γράψει άραγες, ταχιά, η Ιστορία; Πώς;
Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία
Με εκτίμηση
Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης
Γεωπόνος – Συγγραφέας
τ. Πρόεδρος Ένωσης Σφακιανών Ν. Χανίων
