«Η Κούβα μού άνοιξε τις πόρτες της, όταν οι κλινικές στην Αργεντινή μού τις έκλειναν κατάμουτρα διότι δεν ήθελαν να κατηγορηθούν για τον θάνατο του Μαραντόνα».
* * *
Με αυτήν την πλέον χαρακτηριστική δήλωση ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, που «έφυγε» στις 25 Νοέμβρη από τη ζωή, σε ηλικία 60 ετών, από ανακοπή καρδιάς, θέλησε να περιγράψει τη σχέση που είχε αποκτήσει με την Κούβα και ιδιαίτερα με τον ηγέτη του Νησιού της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, με τον οποίο τον συνέδεε μια μακρά και θερμή αληθινή φιλία με αισθήματα αλληλοεκτίμησης και αλληλοθαυμασμού.
Μάλιστα, η τύχη ήθελε τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή και τον ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης να «φεύγουν» από τη ζωή την ίδια μέρα (μέρα που «έφυγε» και ο επίσης σπουδαίος Ιρλανδός Τζορτζ Μπεστ). Στις 25 Νοέμβρη, ακριβώς με τη συμπλήρωση 4 χρόνων από το θάνατο του ηγέτη της Κούβας, στις 25 Νοέμβρη 2016, ο Ντιέγκο Μαραντόνα άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Αργεντινή, λίγες μέρες μετά τη σοβαρή επέμβαση στην οποία είχε υποβληθεί στον εγκέφαλο.
Στις 25/11/2016 ο Μαραντόνα, συντετριμμένος, είχε αποχαιρετήσει τον επιστήθιο φίλο του Φιντέλ Κάστρο με ένα συγκλονιστικό γράμμα που έδωσε στη δημοσιότητα αποκαλώντας τον «δεύτερο πατέρα» και δηλώνοντας την οδύνη του για τον χαμό του. Σε μια κορυφαία στιγμή απ’ αυτές που περιλάμβανε η μακροχρόνια σχέση του ίδιου με τον Φιντέλ Κάστρο αλλά και γενικότερα με το νησί της Κούβας.
Μια σχέση που στην πολυτάραχη ζωή του Μαραντόνα εκτός γηπέδων κατέχει ένα σημαντικό κομμάτι. Παίζοντας, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, σοβαρό ρόλο ακόμα και στη μάχη με τα πάθη του που έδινε κατά καιρούς. Πολύ περισσότερο όταν στο παρελθόν η παροχή ιατρικής βοήθειας και ψυχολογικής υποστήριξης από την Κούβα τού είχε σώσει τη ζωή, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος.
Η θεραπεία αποτοξίνωσης στην Αβάνα
Η πρώτη συνάντηση των δύο ανδρών έγινε το 1987 αποτελώντας την αρχή μιας μακρόχρονης δυνατής φιλίας
Ήταν περίπου στα τέλη της δεκαετίας του ’90 όταν για μια ακόμη φορά ο Ντιέγκο Μαραντόνα βρέθηκε …προδομένος απ’ την αδυναμία του απέναντι στα πάθη και τη μάχη με τους… δαίμονές του. Πολλοί έχουν πει και αρκετά έχουν γραφτεί για τη σχέση των εξαρτήσεών του με την παρέμβαση της μαφίας, στην οποία δεν έκανε τα χατίρια από τότε που έπαιζε στη Νάπολι, με αποκορύφωμα το Μουντιάλ του 1990, όταν ο Ντιέγκο με την Εθνική Αργεντινής απέκλεισαν την Ιταλία στον ημιτελικό μέσα στην έδρα της. Για εκείνο το παιχνίδι έχει καταγραφεί ότι διάφορα κυκλώματα είχαν ποντάρει τεράστια ποσά στο να κατακτήσει η Ιταλία το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ετσι, ο μύθος Ντιέγκο, λέγεται, πως έπεσε «θύμα» κύκλων που ζητούσαν από τον ίδιο να συμπεριφερθεί στο γήπεδο με τρόπο ώστε να ευνοήσει τα συμφέροντά τους και τα …κέρδη τους. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του.
Ο εθισμός του στα ναρκωτικά πλέον είχε περισσότερο από ποτέ σοβαρές συνέπειες στην υγεία του, με τη χρήση κοκαΐνης να του προκαλεί διαστολή στην καρδιά κινδυνεύοντας από έμφραγμα του μυοκαρδίου και ξαφνικό θάνατο. Γι’ αυτό και οι γιατροί θεωρούσαν επιτακτική ανάγκη την αποτοξίνωση. Ωστόσο, η προσπάθεια να πραγματοποιηθεί αυτή στην Αργεντινή δεν ευοδώθηκε αφού καμιά κλινική δεν αναλάμβανε τη θεραπεία εξαιτίας και του βεβαρημένου ιατρικού του παρελθόντος. Επίσης, κάποιες προσπάθειες για ταξίδι στις ΗΠΑ δεν καρποφόρησαν εξαιτίας χρονοβόρων διαδικασιών.
Με τον χρόνο να πιέζει και τους γιατρούς να ανησυχούν η προσωπική πρόσκληση από τον Φιντέλ Κάστρο για άμεση μετάβαση στην Κούβα για την πραγματοποίηση της θεραπείας έμοιαζε η ιδανική ευκαιρία. Και έτσι ακριβώς εξελίχθηκε… Ξεκινώντας από τα μέσα του 2001, όταν πραγματοποιήθηκε το πρώτο στάδιο της θεραπείας σε ειδική κλινική στην Αβάνα και ανά διαστήματα μέχρι το 2005, ο Μαραντόνα επισκέφθηκε τρεις φορές την Κούβα προκειμένου να λάβει ιατρικές υπηρεσίες. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό πως το Σεπτέμβρη του 2004 βρισκόμενος (ακόμα μια φορά) σε κλινική της Αργεντινής ο Ντιέγκο Μαραντόνα και το στενό του περιβάλλον άσκησαν έντονες πιέσεις προς την κυβέρνηση της χώρας φθάνοντας στα δικαστήρια για να απαιτήσουν την κατάθεση των απαραίτητων εγγράφων από την κλινική της Αργεντινής προκειμένου να μεταβεί ξανά στην Κούβα και να συνεχίσει τη θεραπεία του στο Ιατρικό Κέντρο Ψυχικών Διαταραχών (CENSAM) της Αβάνας.
Για τη σημαντική στήριξη του Φιντέλ Κάστρο κατά τις προσπάθειες αποτοξίνωσής του είχε μιλήσει ο Ντιέγκο Μαραντόνα
«Ο δεύτερος πατέρας μου, ο Φιντέλ»
Ειδικό κομμάτι του δεσμού του Μαραντόνα με την Κούβα αποτελεί η σχέση που είχε αναπτύξει με τον ηγέτη της χώρας και της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο. Τη μορφή του μάλιστα είχε κάνει τατουάζ στο πόδι τα τελευταία χρόνια, ενώ ως γνωστόν από παλιά είχε τατουάζ στο μπράτσο το πρόσωπο του συμπατριώτη του, κομμουνιστή επαναστάτη Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα.
Ο Μαραντόνα είχε χαρακτηρίσει τον Φιντέλ «δεύτερο πατέρα» του, στο αποχαιρετιστήριο δημόσιο γράμμα του για το θάνατο του Κουβανού ηγέτη. Όπως μάλιστα είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, η είδηση του θανάτου του Φιντέλ ήταν σαν τον χτύπησε «κατάστηθα μπάλα μετά από σερβίς του τένις». «Άρχισα να κλαίω ανεξέλεγκτα. Μετά το θάνατο του πατέρα μου, αυτή είναι η μεγαλύτερη θλίψη που έχω βιώσει, για τον δεύτερο πατέρα μου», είχε πει ο Μαραντόνα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Φιντέλ είχε δώσει στον Μαραντόνα το ελεύθερο να επισκέπτεται την Κούβα όποτε ήθελε και χωρίς να χρειάζονται οι τυπικές διαδικασίες. Ενδεικτικό της δυνατής μεταξύ τους σχέσης είναι και το γράμμα που είχε στείλει ο Φιντέλ στον Μαραντόνα για να του δείξει ότι ήταν ζωντανός, σε αντίθεση με διάφορες φήμες που κυκλοφορούσαν.
Η πρώτη συνάντηση των δύο ανδρών έγινε το 1987, ένα χρόνο μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ του Μεξικού από την Αργεντινή με πρωταγωνιστή τον Μαραντόνα. Όπως είχε πει, από την αρχή αναπτύχθηκε μια ιδιαίτερη συμπάθεια μεταξύ τους, που αποτέλεσε το έναυσμα για να ανδρωθεί η φιλία τους.
Στις συναντήσεις τους δεν έλειψαν ποτέ οι ποδοσφαιρικές συζητήσεις, καθώς και ο ίδιος ο Φιντέλ ήταν λάτρης του αθλήματος. Εκεί όμως που η σχέση τους απέκτησε μοναδική αξία για τον Μαραντόνα, όπως παραδέχτηκε, ήταν την περίοδο της θεραπείας αποτοξίνωσής του στην Κούβα. Εκείνη την περίοδο ο ηγέτης της Κούβας τού τηλεφωνούσε κάθε μέρα νωρίς το πρωί, για να συζητήσουν για ποδόσφαιρο και πολιτική.
Παράλληλα, δεν έπαψε ποτέ να τον ενθαρρύνει να αναρρώσει πλήρως και να συνεχίσει την προσπάθεια. «Μου έλεγε πως μπορούσα να τα καταφέρω. Να μην σταματήσω να προσπαθώ και τα αποτελέσματα θα δικαιώσουν την προσπάθειά μου. Και τα κατάφερα. Και είμαι εδώ. Και μιλάω γι’ αυτόν. Αυτό είναι από τα σημαντικότερα πράγματα που θυμάμαι από εκείνον», είπε για τον Φιντέλ, λίγα χρόνια πριν, ο Μαραντόνα.