Λίαν μοι αγαπητέ και ακριβέ μου αδελφέ συμπρεσβύτερε φίλε και συμμαθητά επί επταετίαν 1947-1953 εν τοις θρανίοις της Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης στο Ιερό Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων, το πνευματικό αυτό θησαυροφυλάκιο το βυθισμένο πάντα στην εύγλωττη σιωπή με την μοναδική φωνή του στην προσευχή και την υμνωδία. 
Δεν θα κάψω λιβανωτό απόψε μπροστά στα πόδια σου και την κατάλευκη κεφαλή σου, δεν θα τυην ράνω με τα συνηθισμένα ανθρώπινα μύρα. Θέλω μόνο να μπω μέσα βαθιά στον κόσμο σου των εσωτερικό εκείνον τον όμορφο κόσμο της μαθητικής μας ζωής και που ποτέ δεν θα κουραστώ να σε ακολουθώ αγνέ μου φίλε αδελφέ και συμμαθητά.
Γιορτάζεις πεντήκοστα πέντε χρόνια ευδοκίμου εκκλησιαστικής διακονίας χρόνια προσπαθειών και αγώνων, χρόνια ποιμαντικών φροντίδων και ιερών λογισμών, αυτοκριτικής, πείρας και νέων προσδοκιών, χρόνια θείου φόβου δημιουργίας και προσφοράς, χρόνια λειτουργικής και έμπρακτης αγάπης, χρόνια οραματισμών και ενθουσιασμών, χρόνια που δεν είναι επίγειας καριέρας αλλά χρόνια εκκλησιαστικής προσφοράς και ανύσταχτης μέριμνας για το λογικό ποίμνιον εις το οποίο το πνεύμα το άγιον σας έθεσε ποιμένα και διδάσκαλον και προστάτη. Η πορεία σας τα χρόνια αυτά ήτο πάντοτε σε ευθεία γραμμή λουλουδιασμένη μόνο με την δημιουργικότητα, την τιμιότητα συνεχιζομένη μόνο με την ειλικρίνεια, στοιχεία που σας κοσμούν και δίκαια σεμνύνεται η Ιερά Μητρόπολή σας, η ενορία σου και που δικαίως αι τιμητικαί αυταί εκδηλώσεις απόψε προβάλλουν ως ιερώτατον χρέος. Δεν σκοπεύω να γράψω για τα προτερήματά σου και τα τάλαντά σου άλλωστε γι’ αυτά έχει αξία μόνον η γνώμη του ετάζοντος καρδίας. Θέλω να σου πω ότι κανένα άλλο αντικείμενο δεν ήθελε χαροποιήσει τόσο τας ψυχάς μας όσον ο εξαγγελλόμενος απόψε υπό την Εκκλησίας και της πολιτείας δίκαιος έπαινος που σου πρέπει αναγνωρίζοντος ότι υπήρξατε ο ασίγαστος κήρυκας της ευαγγελικής αλήθειας, ο άγρυπνος ο δημιουργικός διερμηνεύς της εποχής μας και όχι ο κληρικός με το αδιάφορο χαμόγελο για το ηθικό δράμα που παίζεται γύρω μας.
Υπήρξατε συνταξιδευτής μέσα στις φουρτούνες και τις λαίλαπες του βίου, αλλά και συγχρόνως συνοδοιπόρος στην ανάζητηση οάσεων και υψηλών βουνοκορφών για το πνευματικόν ποίμνιό σας. Τα έργα σου γεμάτα από προσφορά αγάπης, άλλωστε τα έργα αγάπης δεν μετρώνται με λογιστικής εγγραφές αλλά με της καρδιάς το μέτρημα και τα οποία συνθέτουν μια γνήσια έκφραση ενός αληθινού ιερωμένου και γνήσιου πνευματικού ανθρώπου αγωνιστή και που σ’ αυτά δε θα βρεις ερημιά, άγχος, θολούρα αλλά ομορφιά, ελπίδα, ανθρωπιά και αγάπη. Συμμέτοχοι και συγκοινωνοί της σημερινής χαράς σου, της ποιμαντικής προσφοράς και πλούσιας συμβολής σας προς την Εκκλησία και το ποίμνιό σας η καλύπτουσα όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής και που είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την ορθόδοξη παράδοσή μας, και που είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαία στην εποχή μας. Ευχόμεθα και συγχαίρουμε αδελφικώς εκ μέσης καρδίας όπως ο Δωτήρ των αγαθών να φρουρεί και να ευφραίνει την καρδία σας, τα έτη σας να είναι μακρά και τιμημένα, αγλαόκαρπα, ειρηνικά και ευλογημένα, δια θείου ελέους και διαρκώς δημιουργικών εμπνεύσεων, να στηρίζει και να σθενώνει τα βήματα σας, και να σας ενισχύει να συνεχίσετε να εξέρχεσθε προς πάντα άνθρωπον όπου κι αν ευρίσκεται…
Μετά αδελφικών ασπασμών και αγάπης εν Χριστώ Ιησού
Ο συμμαθητής σου
π.Γεώργιος Σταυρακάκης
Πρωτοπρεσβύτερος