Συνέντευξη: Νίκος Αγγελάκης
Στα πλαίσια της προσπάθειας της εφημερίδας μας για την προβολή απόψεων ανθρώπων που δεν εντάχθηκαν στο σύστημα, δεν εξαργύρωσαν τους αγώνες τους και έμειναν σταθεροί στις απόψεις τους, φιλοξενούμε σήμερα στον “Α.τ.Κ.” μία συνέντευξη με τον γνωστό δικηγόρο και κοινωνικό αγωνιστή Νίκο Τζάρα.
Ο κ΄Τζάρας στη συνέντευξή του τονίζει την ανάγκη ενότητας των αριστερών αντιμνημονιακών κομμάτων, κινήσεων και κινημάτων, επισημαίνει την αδυναμία ανταπόκρισης των βουλευτών Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ στηνπροώθηση ων θεμάτων του τόπου και εκφράζει την αισιοδοξία του ότι με την προώθηση των αντιλαϊκών μέτρων θα προκύψουν αντιστάσεις από τις διάφορες τάξεις του λαού μας που θα οδηγήσουν στην προοπτική και την ελπίδα.
Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης:
ΕΡ.: κ. Τζάρα, είστε ένας άνθρωπος ενεργός στα κινήματα των Χανίων εδώ και χρόνια. Φαίνεται ότι πολλοί πολίτες που τα προηγούμενα χρόνια ήταν ενεργοί αλλά και απλοί πολίτες, πλέον νοιώθουν κουρασμένοι ή απογοητευμένοι. Όμως, τα προβλήματα στην κοινωνία παραμένουν εξίσου ή έχουν γίνει περισσότερο έντονα. Και το επόμενο διάστημα θα υπάρξει νέα όξυνση, με την επιβολή μίας σειράς μέτρων που θα εξωθήσουν ακόμα παραπάνω ανθρώπους στην ακραία φτώχια. Ποια νομίζετε πρέπει να είναι η απάντηση στο έντονο αίσθημα απογοήτευσης και σε αυτή την γενικότερη αίσθηση πως «δοκιμάσαμε τις λαϊκές κινητοποιήσεις και απέτυχαν»; Πώς αντιστρέφεται μία τέτοια αίσθηση;
ΑΠ.: Είναι γεγονός ότι μετά την ανάληψη της Κυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου με την σύμπραξη του συνόλου των μνημονιακών κομμάτων υπάρχει ύφεση στην δράση των κινημάτων και των λαϊκών κινητοποιήσεων. Την τελευταία έξαρση της λαϊκής θέλησης που εκφράστηκε με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και που μετατράπηκε κατόπιν σε ΝΑΙ από την Κυβέρνηση της μειοδοσίας ακολούθησε η απογοήτευση, η διάψευση των ελπίδων, η αποχή από την πολιτική δράση, η σιωπή. Χάθηκε ένας πόλεμος χωρίς να δοθεί μάχη με ευθύνη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, τα λαϊκά στρώματα βιώνουν την ταπείνωση ενώ οι ηγέτες του απολαμβάνουν την υποταγή στην εξουσία, τα «αργύρια της προδοσίας» όπως θα έγραφε ο Δημήτρης Γληνός.
Οι αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις σε αυτή την φάση βρίσκονται ηττημένες και διάσπαρτες στα μετόπισθεν και οφείλουν να ανασυνταχθούν και να ενωθούν για να περισώσουν σε πρώτη φάση ότι μπορεί να σωθεί από την λεηλασία των δανειστών σε βάρος του δημόσιου πλούτου της χώρας, των δικαιωμάτων να είναι αλληλέγγυες μεταξύ τους και απέναντι στις λαϊκές τάξεις με κοινές δράσεις . Μέσα από αυτές τις δράσεις και με την εμπλοκή του κόσμου της εργασίας, των ανέργων, της νεολαίας μπορεί και πρέπει να οικοδομηθεί το μέτωπο της ρήξης και της ανατροπής. Η πλατειά Λαϊκή Ενότητα των Αριστερών, Προοδευτικών και Πατριωτικών δυνάμεων είναι επιτακτικά αναγκαία. Το δρόμο θα τον φτιάξουμε περπατώντας . Στο χώρο της ήττας δεν δικαιώνεται κανείς.
ΕΡ.: Υπάρχει περιθώριο συνεργασίας μεταξύ αριστερών δυνάμεων; Ποιο πρέπει να είναι το όριο μιας κάποιας συνεργασίας; Είναι αυτό πράγματι ένα ζητούμενο; Αν ναι, γιατί;
ΑΠ.: Η συνεργασία ανάμεσα στις Αριστερές και Δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις με την συμμετοχή των κινημάτων και των λαϊκών τάξεων είναι επειγόντως αναγκαία. Η σε βάθος κατανόηση αυτής της ανάγκης ορίζει και το όριο των συνεργασιών και τον ζητούμενο στόχο. Το στόχο της απαλλαγής από τα μνημόνια και την σύγκρουση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εμφανίζονται σαν μονόδρομος από αυτούς που διαδοχικά υπόγραψαν αυτά τα κείμενα της υποταγής και της υποτέλειας.
ΕΡ.: Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας και των πολιτικών των μνημονίων που εφαρμόζει, δημοσκοπικά χάνει σημαντικά ποσοστά με τη ΝΔ να βρίσκεται πλέον μπροστά δίχως όμως να αυξάνει τις δυνάμεις της και δίχως να ασκεί πειστική αντιπολίτευση. Η πραγματικότητα αυτή αποτυπώνεται σε σειρά δημοσκοπήσεων. Λ.χ. στη δημοσκόπηση της GPO το ποσοστό δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση φτάνει το 90% όμως το ποσοστό δυσαρέσκειας προς το κόμμα της ΝΔ βρίσκεται στο εξαιρετικά υψηλό 80%. Τι δείχνουν αυτά τα στοιχεία; Ποιο το σχόλιό σας;
ΑΠ.: Η δυσαρέσκεια απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισπράττεται στο ακέραιο από την ΝΔ καθώς η ΝΔ ψήφισε το τρίτο μνημόνιο μαζί με τις άλλες μνημονιακές δυνάμεις. Οι 223 ψήφοι στην Βουλή αποτελούν ορόσημο ντροπής για τα κόμματα του μνημονιακού τόξου. Τα θύματα της πολιτικής των μνημονίων αντιλαμβάνονται πλέον ότι δεν υπάρχει διαφορά στο περιεχόμενο της πολιτικής των κομμάτων αυτών. Σε αυτή την φάση την βρώμικη δουλειά την έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εκποιήσεις Αεροδρομίων, Λιμανιών, του ΟΤΕ, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, του νερού, των ΑΠΕ καθώς και με την εκποίηση των κόκκινων δανείων στους ξένους οίκους, την διατήρηση του ΕΝΦΙΑ . την σκληρή φορολόγηση. Οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι βρίσκονται ανάμεσα στον χωροφύλακα και στον αστυφύλακα. Αυτό εξηγεί και την μη μετακίνηση των ψηφοφόρων από το ΣΥΡΙΖΑ στην ΝΔ.
Παρά ταύτα υπάρχουν εστίες αντίστασης, δυνάμεις που αποχώρησαν από το κόμμα του κ.Τσίπρα, όπως η ΛΑΕ, πολιτικές ομάδες, αυτόνομες ομάδες και συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στους χώρους της κοινωνικής αλληλεγγύης, της υπεράσπισης του δημόσιου πλούτου και της ιδιωτικής περιουσίας και επιμένουν στην ιδέα της ρήξης με την Κυβερνητική πολιτική και τους υποβολείς της , τους λεγόμενους θεσμούς τω δανειστών τα ξένα και ντόπια αρπακτικά όπως τα ονομάζει ο λαός μας. Από την μεριά μου επιμένω να υποστηρίζω την ιδέα της Λαϊκής Ενότητας , των δυνάμεων που αντιστέκονται και μια από αυτές τις δυνάμεις είναι και η συλλογικότητα της οποίας είμαι απλό μέλος. Η ΛΑΕ.
ΕΡ.: Ήσασταν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, όμως πλέον είστε μέλος της Λαϊκής Ενότητας. Πώς βιώσατε αυτή τη βίαιη διάσπαση; Ήταν αναγκαία; Και τι διαφοροποιεί τη Λαϊκή Ενότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015; Υπάρχει ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση;
ΑΠ.: Είμαι ένας από εκείνους που συμμετείχαν στις διεργασίες του λεγόμενου χώρου διαλόγου και κοινής δράσης από τον οποίο προέκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ μετά την συγκρότηση του για ένα διάστημα.
"google ad"
Είμαι ένας από εκείνους που αντιτάχθηκαν την θεωρία της «βίαιης ωρίμανσης» της ηγετικής του ομάδας που άρχισε να καλλιεργείται από τους περί τον κ. Τσίπρα παράγοντες (Δραγασάκη, Σταθάκη, Φλαμπουράκη κ.α) Το «μακρινό» 2012 αντιτάχθηκα μέσα και έξω από την συλλογικότητα σε αυτή πολιτική. Αποχώρησα με πολλούς άλλους συντρόφους μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου εξηγώντας δημόσια τους λόγους αποχώρησης μου σε κοινό κείμενο δεκάδες Χανιώτισσες και Χανιώτες συντρόφους μου, όταν και η τελευταία ελπίδα είχε χαθεί. Από τον Ιανουάριο του 2015 και πριν την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ οι λόγοι της διαφωνίας μου για την ανυπαρξία οργάνωσης και σχεδίου και για τον αριστερό κυβερνητισμό που έβαζε στην άκρη τον λαϊκό παράγοντα ήταν γνωστοί και στον πολιτικό φορέα και ευρύτερα. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκα βλέποντας τους πολιτικά νεκρούς της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να θάβονται μόνοι τους στην λήθη της ιστορίας πριν ακόμα εμφανιστούν στο προσκήνιο της εφαρμοσμένης πολιτικής. Πρόκειται για ένα ευτελισμό χωρίς όρια.
ΕΡ.: Πιστεύετε ότι σύντομα θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις; Τι μορφή θα έχουν;
ΑΠ.: Η ιστορία δεν σταματά. Επαναλαμβάνεται πότε σαν τραγωδία και πότε σαν κωμωδία. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να φέρει στο προσκήνιο ένα ξεχασμένο είδος μια ιλαροτραγωδία, ένα έκτρωμα που γεννά χαρμολύπη. Πολιτικές εξελίξεις υπάρχουν κάθε μέρα καθώς η εφαρμοζόμενη πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γεννά αποκλεισμένους, ανέργους, αστέγους, αυτοκτονίες κατάθλιψη και απόγνωση. Εάν αυτό το υλικό εκραγεί τότε υπό προϋποθέσεις μεταξύ των οποίων και η ενότητα των λαϊκών δυνάμεων και ένα συνεκτικό σχέδιο υπεράσπισης των αγώνων και ανατροπής, αλλά και νέες μορφές οργάνωσης και αγώνα τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστικές εξελίξεις και έξοδο από την κρίση.
ΕΡ.: Υπάρχουν και ζητήματα που αφορούν την πραγματικότητα στο νομό Χανίων και το έλλειμμα κοινωνικών πολιτικών. Παρά τις υποσχέσεις που ανά καιρούς έχουν δοθεί, ευάλωτες κοινωνικές ομάδες μένουν απροστάτευτες ενώ την ίδια στιγμή τα όρια της φτώχειας επεκτείνονται και οι εθελοντικές στη βάση τους δομές που υπάρχουν με τους περιορισμένους πόρους που έχουν στη διάθεσή τους, φτάνουν στα όριά τους. Ποιες οι ευθύνες της κεντρικής αλλά και της τοπικής πολιτικής ηγεσίας;
ΑΠ.: Στα Χανιά με τους τέσσερεις βουλευτές και τους δύο υπουργούς ΣΥΡΙΖΑ με φίλιες δυνάμεις στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης τα πράγματα δεν πάνε καλά. Το ξεπούλημα του Αεροδρομίου Δασκαλογιάννη, η μεταβίβαση του λιμανιού Σούδας προς εκποίηση στο Υπερταμείο, η αναμενόμενη αύξηση της τιμής του νερού από τον ΟΑΚ, , επιβεβαιώνουν τα αδιέξοδα της πολιτικής των μνημονίων , που γίνεται πιο εμφατική και με την απουσία σοβαρής πολιτικής δραστηριότητας των τοπικών βουλευτών και υπουργών ΣΥΡΙΖΑ. Οι κύριοι αυτοί είναι ωσεί παρόντες.
Ιδιαίτερα στο χώρο της κοινωνικής πολιτικής προς το παρόν η κατάσταση σώζεται από τα ενεργά κινήματα, την κοινωνική Κουζίνα, το Στέκι μεταναστών, τα συσσίτια, τις διανομές ρούχων που γίνονται χωρίς χρηματοδότηση με την κινητοποίηση του Χανιώτικου λαού που συμμετέχει στην μεγάλη υπόθεση της Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Η σπορά του Κώστα του Νικηφοράκη και των συντρόφων του που σε ανύποπτο χρόνο πρόβλεψαν τις σημερινές εξελίξεις κρατάει ακόμα .Νέα παιδιά πλαισιώνουν το κίνημα. Η παράδοση της Εαμικής Αλληλεγγύης αναβιώνει. Αλληλεγγύη πρώτο βήμα Αντίστασης. Χρειαζόμαστε όμως και τα επόμενα βήματα.
ΕΡ.: Πώς μπορούμε να ανακτήσουμε την αισιοδοξία μας;
ΑΠ.: Στο τελευταίο ερώτημα σας απαντώ με τα λόγια του μεγάλου στοχαστή και επαναστάτη Αντόνιο Γκράμσι « Απαισιοδοξία της σκέψης, Αισιοδοξία της βούλησης» και με την διαπίστωση ενός άλλου μεγάλου της ιστορίας του στρατηγού Γκιάπ « Το δρόμο τον φτιάχνουμε περπατώντας» .
Αυτό τον δρόμο περπάτησαν γενιές και γενιές Αριστερών και Κομμουνιστών αφήνοντας τα ματωμένα τους ίχνη πάνω στο χιόνι της ιστορίας. Συνεχίζουμε την δική τους πορεία. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα πέρα από τις αλυσίδες μας. Το μέλλον μας ανήκει και ξανοίγεται μπροστά μας.
Κρίσιμο ραντεβού του λαϊκού παράγοντα με το αντίπαλο δέος του νεοφιλευθερισμού, με τις μνημονιακές δυνάμεις, και συνεπώς κρίσιμος χρόνος πολιτικών εξελίξεων θα είναι ο χρόνος συζήτησης των εργασιακών. ΄Ισως τότε κάτω από την πίεση του κόσμου της εργασίας υπάρξει η ανατροπή . Η ιστορία όμως δεν γράφεται με ίσως αλλά με ταξικές συγκρούσεις . Ελπίζω να δοθεί αυτή η μεγάλη μάχη με ενωμένες τις αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις όλου του αντιμνημονιακού δημοκρατικού τόξου και με την συμμετοχή των κινημάτων. Πρέπει να είμαστε όλοι εκεί καθώς και στους καθημερινούς αγώνες με αλληλεγγύη για την αξιοπρέπεια.