Σε ένα από τα πιο γνωστά συνθήματα που δονούν τις πόλεις της χώρας τα τελευταία 2,5 χρόνια στις μεγαλειώδεις πορείες / διαδηλώσεις του ελληνικού λαού ενάντια στη νέα Κατοχή είναι το «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δε τελείωσε το ’73». Ίσως κάποιοι λίγοι να αναρωτιούνται, για ποια χούντα μιλά η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών που αντιτίθεται στις πολιτικές της υποτέλειας και του μαρασμού της χώρας και των πολιτών της;
Η χούντα αυτή δεν έχει, τουλάχιστον για όσο την βολεύει ακόμα και για όσο περνά την πολιτική της συγκεκαλυμμένη με τον πολιτικό μανδύα της δήθεν δημοκρατίας, στρατιωτικά μέσα (αν και είναι υπό εξέταση και αυτό, όταν χιλιάδες συμπολίτες μας έχουν δεχθεί τα γκλόμπς και τα καρκινογόνα χημικά αέρια των ΜΑΤ και των άλλων ημι-στρατιωτικών δυνάμεων καταστολής).
Πρόκειται για τη νέας μορφής χούντα, των οικονομικών καρτέλ, των τοκογλύφων τραπεζιτών και των οικονομικών δολοφόνων, ανθρώπων και κρατών. Πρόκειται για τη σημερινή μορφή της νέας τάξης πραγμάτων, μορφή ακόμα πιο επιθετική, ακόμα πιο αυταρχική, ακόμα πιο φασιστική και μισάνθρωπη!
Και ποια μορφή είχε αυτή η χούντα στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια, που μόνο το όνομά της ξεστόμιζαν, που και που οι πολίτες; Σύστημα… Αλλά πιο είναι το «Σύστημα»; Πρόκειται για το πολιτικό / οικονομικό / εκδοτικό / επιχειρηματικό (ενίοτε εμφανιζόμενα όλα αυτά με τη μορφή του ίδιου ατόμου ή της ίδια ομάδας ατόμων) κατεστημένο που, αφού κατέστρεψε κάθε είδους παραγωγική δυνατότητα του ελληνικού κράτους, άμεσα ή έμμεσα, και αφού για δεκαετίες οι ίδιοι παρέμεναν στο απυρόβλητο, παρά την ανυπαρξία υλοποίησης των υποχρεώσεών τους απέναντι στο κράτος και το Σύνταγμα, εγκαλούν σήμερα το λαό για αδράνεια την ώρα του αφανισμού. Πραγματικά είναι να αγανακτεί κανείς…
Αναθεωρήστε το Σύνταγμα κύριοι, δώστε πραγματική δημοκρατία στους πολίτες, εκπαιδεύστε τους στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ελεύθερα σκεπτόμενου πολίτη. Μη ζητάτε (προφανώς υποκριτικά) να δημιουργήσει κάποιος κάτι, όταν δεν έχει δεχθεί την ανάλογη προπαρασκευή, εκπαίδευση, παιδεία… Και αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι ο οινοπαραγωγός που θα μπορούσε να εξάγει το προϊόν του, ο γεωργός που θα μπορούσε να καλλιεργεί με πρόσφορο, περιβαλλοντικά και οικονομικά, τρόπο, ο επιστήμονας που θα μπορούσε να υλοποιήσει το όραμα του στην Ελλάδα, είτε στο ερευνητικό, είτε στο παραγωγικό κομμάτι των γνώσεών του, ο ακαδημαϊκός που θα μπορεί να βλέπει το «δάσος», δίχως να μένει στο «δέντρο» κοκ.
Η πνευματική και ψυχική πενία του Έλληνα, που ήρθε σαν Δούρειος Ίππος αμέσως μετά τη λήξη του B’ Παγκοσμίου Πολέμου, μα κυρίως από το ’73 και μετά, ήταν ο προάγγελος της σημερινής κατάστασης, οικονομικής κρίσης στο φαίνεσθε, κατ’ ουσίαν όμως ολοκληρωτικής μετατροπής της Ελληνικής Πολιτείας σε ένα περιφερειακό προτεκτοράτο της Γερμανίας και των Αμερικανών. Η σημερινή οικονομική κρίση είναι το αυτονόητο αποτέλεσμα των επιλογών που οδήγησαν σε πολιτιστική, εθνική, κοινωνική και ανθρωπιστική παρακμή. Το Σύστημα λοιπόν είναι οι γνωστοί-άγνωστοι πολιτικοί και λοιποί «εθνικοί ευεργέτες» που διέλυσαν κάθε έννοια κοινωνικής αξιοπρέπειας, με την ανεργία στο 30%, τα ακροδεξιά, φασιστικής και Συστημικής έμπνευσης στοιχεία στη Βουλή, με 3500 αυτοκτονίες μέσα σε 3 χρόνια και την αριστερά συνδαυλιστή και χειροκροτητή των επιλογών του… Η ευθύνη της τελευταίας ασήκωτη. Άλλα μεν κομμάτια της περιμένουν να παίξουν, στον κατάλληλο χρόνο, τον δικό τους ρόλο σε αυτήν την καλοστημένη παράσταση (με θεατή και θύμα πάντα τον λαό), άλλοι απλά ζουν και απομυζούν τον ξενιστή που λέγεται κουμπαράς κρατικών χρηματοδοτήσεων.
Σήμερα που η χώρα βυθίζεται σε κοινωνικό, πνευματικό, εθνικό και πολιτικό χάος οι πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να συλλάβουν την ουσία της πραγματικότητας. Βάζουν τις ιδεολογίες τους πάνω από το εθνικό συμφέρον. Γιατί αν το εθνικό ήταν πάνω από το ιδεολογικό, τότε προφανώς, την ώρα που δέχεται γενικευμένη επίθεση η Ελληνική Πολιτεία, δε θα ήταν μοναδικό τους μέλημα να σφυρίζουν αδιάφορα στα κομματο-μάγαζά τους.
Οι όποιες διαφορές τους οι ιδεολογικές, όσο μεγάλες κι αν είναι, δε θα ήταν σε καμία περίπτωση εμπόδιο στη δημιουργία από κοινού, όλων των πολιτικών δυνάμεων, μιας συσπείρωσης ικανής και αποτελεσματικής για την επίτευξη των αυτονόητων αναγκών.
Εξάλλου, στην υποθετική περίπτωση που κάποιος αντιμνημονιακός, ας το πούμε έτσι γενικά, δεν συμφωνούσε με αυτά που ονομάζουμε αυτονόητες ανάγκες των πολιτών, εκ των πραγμάτων και αυτόματα θα έβαζε τον εαυτό του, εκτός της μετωπικής αυτής συσπείρωσης. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας πολιτικής δύναμης είναι η επιλογή της συνεργάτιδας των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ΔΗ.ΜΑΡ. (βλ. Κουβέλης) να πει «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ».
Όταν το Ελληνικό Σύνταγμα βιαίως έχει παραβιαστεί, είναι ευθύνη των πολιτών και των πολιτικών δυνάμεων να αναλάβουν δράση. Το να περιμένει ο πολίτης, υπομονετικά ή ανυπόμονα, την εξόντωσή του από τη σημερινή χούντα, αποδεικνύει την από σήμερα ανυπαρξία του. Το άρθρο 120 παράγραφος 4, έχει ενεργοποιηθεί από την ανομία των πολιτικών επιλογών τους.
Όποιος βουλευτής παραμένει πλέον σε ένα κοινοβούλιο – φάντασμα της Δημοκρατίας – είναι συνένοχος του δράματος που είναι «προ των πυλών»… Κύριοι βουλευτές, όσοι από εσάς έχετε ακόμα έστω μια μικρή επαφή με τον λαό, παραιτηθείτε από το κοινοβουλευτικό άλλοθι και δρομολογήστε Συντακτική Εθνοσυνέλευση για την ψήφιση νέου Συντάγματος πραγματικής Δημοκρατίας, με λογοδοσία και ανακλητότητα των αιρετών. Το σημερινό Καθεστώς είναι ένα ανέκδοτο Δημοκρατίας και λαϊκής βούλησης, το έχουν καταλάβει πλέον σχεδόν το σύνολο των πολιτών. Η παραίτηση από το Κοινοβούλιο είναι πράξη ευθύνης προς τους ψηφοφόρους πολίτες. Παραιτηθείτε για να ενωθείτε με τους πολίτες στον προωθημένο Αγώνα τους. Παραιτηθείτε και ζητήστε νέο Σύνταγμα για πραγματική Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία.
Ηλίας Κοπανάκης | Χημικός Μηχανικός Ε.Μ.Π., MSc.
