Η ίδια και η αυτή! Με μόνη διαφορά ότι η Χούντα των Συνταγματαρχών ήταν απροκάλυπτη ενώ η τωρινή Χούντα είναι με επίφαση. Την επίφαση του κοινοβουλευτικού μανδύα την χαρίζει αυτός ο ανεκδιήγητος Κουβέλης που θα μείνει στην ιστορία για τον ρόλο που έπαιξε κατά την τραγική περίοδο του Έθνους μας και του λαού μας . Γιατί χωρίς την συνδρομή του οι άλλοι δύο δεν θα μπορούσαν να κάνουν κυβέρνηση.
Την περίοδο αυτή όπου ισοπεδώνεται ένας ολόκληρος σχεδόν λαός. Που πέτρα τάφου σκοτεινή και μαύρη πλακώνει την πατρίδα μας. Που οι αυτοκτονίες ξεπερνούν τις 4.000 ανθρώπων που δεν άντεξαν το βάρος αυτής της σκλαβιάς. Όπου ένα ανεκδιήγητο ΕΣΡ απαγορεύει να γνωστοποιείται ο θάνατος. Συναινεί όμως στην αποσιώπηση των λόγων που οδηγούν στον θάνατο! Συναινεί στην λογοκρισία στη φίμωση στη απαγόρευση της ελευθεροτυπίας.
Όπως συναινεί σε όλες τις απαιτήσεις και η άθλια μειοψηφία που χωρίς ντροπή θέλει να λέγεται κυβέρνηση. Τι κυβέρνηση είναι; Το ΠΑΣΟΚ ο λαός του έδωσε εντολή να συνεχίσει να κυβερνά; Το τιμώρησε για την πολιτική του και το ‘στειλε σπίτι του. Μα αυτό που; Δεν ξεκολλά απ’ την εξουσία. Κλειδαμπαρώνω λέει η λαϊκή παροιμία το σπιτάκι μου μα κλέφτη βρίσκω μέσα. Το ‘διωξε απ’ την εξουσία ο λαός αλλά πάλι μας εξουσιάζει. Το ίδιο και με την Ν. Δημοκρατία. Και αυτή η εκτροπή πολιτεύματος, που λέγεται ΔΗΜΑΡ βρήκε την μοναδική ευκαιρία για να τους γνωρίσει ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους. Ανύπαρκτοι πολιτικά και ασήμαντοι, υπογράφουν και νομιμοποιούν την αθλιότητα!
Τι να πρωτογράψω: «Ντρέπομαι, μου ‘πε η φίλη μου το πρωί να πάω να πάρω τσάντα από συσσίτιο. Αλλά πρέπει να πάω να πάρω τσάντα με τρόφιμα. Ο άντρας μου είναι οικοδόμος. Έχει χρόνο να δουλέψει. Ντρέπομαι, δεν μας έλειπε τίποτα. Τα ‘χαμε όλα στο σπίτι μας τώρα πρέπει να πάω. Ντρέπομαι». Ένοιωσα το αίμα μου να φουντώνει. Ήθελα να ‘μουν πιο νέα να αντιδρούσα δυναμικά εκεί που ανοίγουν το στόμα τους όλο χάρη και μιλάνε για το καλό μας. Για το καλό μας για το καλό μας ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μας.
Και μετά θα έλεγα: « Αααα, τι λέτε καλέ, αυτό δεν ήταν τίποτα, ήταν ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα. Δεν νοιώσατε το χάδι τους;» Έτσι δεν μας κάνουν κι αυτοί; Όμως δεν έκανα τίποτα. Μόνο τραύλισα: « Μην ντρέπεσαι, αυτοί πρέπει να ντρέπονται».
Χτυπούν αλύπητα τα Μέσα Ενημέρωσης που δεν ελέγχονται απ’ αυτούς
Επί στρατιωτικής χούντας έκλειναν τις εφημερίδες. Έβαζαν λουκέτα στις ελεύθερες φωνές. Το ίδιο κάνουν και τώρα. Κόβουν απ’ την επετηρίδα όλες τις εφημερίδες που δεν είναι μνημονιακές. Συγκεκριμένα: Επί Χούντας τότε, έκλεισαν στα Χανιά όλες τις εφημερίδες. Μια όμως πήρε άδεια επί Χούντας και πρωτοκυκλοφόρησε. Η συγκεκριμένη αυτή εφημερίδα είναι η μόνη στα Χανιά που απ’ αυτήν την Χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα ξαναευνοείται. Δηλαδή είναι η μόνη που συνεχίζουν να τις δίνουν ατέλεια και να την έχουν στη επετηρίδα.
Για να καταλάβετε, στην επετηρίδα δηλαδή στο δικαίωμα να παίρνεις ανακοινώσεις του Δημοσίου (δηλαδή πολύ ζωτικό) έχουν δικαίωμα όλες οι καθημερινές εφημερίδες που είναι πάνω από 3 χρόνια κυκλοφορίας. Αμ δε! Τώρα κόπηκαν εφημερίδες καθημερινής κυκλοφορίας με πάνω από 30 χρόνια έκδοσης!
Συμπτωματικά όλες που κόπηκαν ήταν αντιμνημονιακές και η μόνη που ευνοείται στα Χανιά είναι αυτή που εκδόθηκε όταν οι άλλες εφημερίδες έκλειναν επί Στρατιωτικής Χούντας και που τώρα επί Μνημονιακής Χούντας είναι καθαρά Μνημονιακή. Το ίδιο συνέβη και στους άλλους Νομούς. Μια μόνο από κάθε νομό Μνημονιακή!
Σκεφτείτε, στο Ηράκλειο έκοψαν την πρώτη εφημερίδα σε κυκλοφορία της Κρήτης “ΠΑΤΡΙΣ” αλλά την έκαψε το «ατόπημα» να κάνει κριτική στην κυβέρνηση. Άφησαν μόνο μια πρόσφατη που οι ιδιοκτήτες της δεν είναι απ’ την Κρήτη και είναι «καλά παιδιά». Θαυμάστε Δημοκρατία! Θαυμάστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ!
Θα ήταν πάντως μεγάλη προσβολή για τον ΑΓΩΝΑ, την εφημερίδα σας, να ήταν τώρα με το μέρους αυτού του Καθεστώτος και να ήταν ευνοημένοι. Είμαστε και εμείς μέσα στους κομμένους από την Χούντα με τον Κοινοβουλευτικό Μανδύα. Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Το αντίθετο! Θα νοιώθαμε μεγάλη ντροπή αν εμείς περνούσαμε καλά όταν όλοι οι άλλοι υποφέρουν. Θα αντέξομε; Θ κολλήσομε στη γη, θα γίνομε ένα με το χώμα και θα παλέψομε. Και πιστεύω η διάρκεια του Αγώνα να είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την διάρκεια της Τρόικας.
Άννα Αγγελάκη – Κωνσταντουδάκη