Νέα τραγωδία βιώνουν στο  Ρέθυμνο.Στο άκουσμα ότι  σκοτώθηκε ο Λευτέρης Παπατζανής, του Γιώργη, 35 χρονών, πολιτικός μηχανικός, στη στροφή στο Φόδελε όλοι πάγωσαν…Μια παρέα νέων με μηχανές…Μια στροφή κι έφυγε ο Λευτέρης!
Ήδη πολλά γράφονται και στο δίκτυο για τον 35χρονο όπως αυτό που έγραψε φίλος του:

Καλέ φίλε Λευτέρη,
ηλιόφωτη η Κυριακή, προσκαλεί να ξεχυθεί κανείς στο δρόμο, να μυρίσει αέρα αλλιώτικο καθάριο, μακριά από τα συμβατικά της καθημερινότητας, να γίνει παιδί, να νιώσει αθώος.
Πιστός στο κάλεσμα φοράς το κράνος, κουμπώνεις το μπουφάν κ μιζάρεις το Honda,προς ανατολικά, πάνω στο ΒΟΑΚ.
Μπροστά ο Μανώλης ,πίσω ο Χάρης, τέλος εσύ.
Ο δρόμος γνωστός, γνωστές κ οι παγίδες του, της Κυριακής οι απρόσεκτοι, μα η παρέα γνωρίζει να φυλάγεται από τα χίλια μύρια ανάποδα, που μπορούν το δρόμο να κόψουν.
Όσο για σένα η σύνεση κ η αυτοκυριαρχία σ οδηγούν, δεν είσαι ανώριμος, ούτε υπερφίαλος ,ξέρεις να βάζεις τα όρια, δε μεθάς από υπεροχή ελέγχου στο θηρίο της Honda, μα το σέβεσαι και το μετράς.
Μας συστήθηκες, ούτε θυμάμαι πια πότε, με ένα γνήσιο αληθινό χαμόγελο που ακτινοβολούσε πάντα καλοσύνη κ ομορφιά ψυχής, από τους πολύτιμους φίλους της αδελφής μου, φίλος μας κατόπιν και συνασπαζόμενος τους ίδιους τρόπους, να γυρνάμε στους δρόμους, στη φύση.
Πνεύμα ανήσυχο δεν περιοριζόσουν στα κατεστημένα του πολιτικού μηχανικού, μα πάσχιζες κ αναρωτιόσουν για το περιβάλλον, τη φύση τον άνθρωπο, μέσα από την ουσία του εφ ζην, μακριά από ψεύτικους γυαλιστερούς παράδεισους .
Τα λόγια σου λίγα, ουσιαστικά, το βλέμμα σου γεμάτο δίψα για το καινούργιο, λάτρης της απλότητας, της λιτότητας μα και του καθετί που άξιζε το κόπο .
Αρπούσες το μπράτσο μου με το χέρι σου κ έλεγες «…γεια σου φίλε…» με τόση βεβαιότητα που μ έκαναν ν αισθάνομαι την έννοια της αυθεντικής αποδοχής κ εκτίμησης.
Η μεγάλη κατηφόρα πριν το Φόδελε τελειώνει αρχίζοντας αυτή η άτιμη αριστερή στροφή κάτω στο λάκωμα. Το μέρος σκιερό ,η κλίση ανάποδη, «φωλιάζει» εμμονικά της νύκτας την υγρασία, κρατώντας το δρόμο υγρό, ξεγελώντας με άθλια πρόσφυση.
Στροφές αυτές οι τέσσερεις, βωμός θυσίας πολλών, μέρος καταστροφής  οχημάτων, χρόνια τώρα.
Αλλά φευ, κανείς δε νοιάζεται, ούτε νιώθει την ανάγκη, να κάνει το αυτονόητο στο σημείο, να διορθωθούν οι κλίσεις σηκώνοντας τις περιφέρειες των στροφών κατά 1,5 μ από τα κέντρα τους.Να διορθώνονται οδηγικά λάθη, σώζοντας ανθρώπους κ οχήματα.
Το Honda γλιστρά, φεύγει στις μπαριέρες κ σε πετά εκτός, μακριά μας για πάντα, στερώντας μας τη παρέα, τη φιλία σου.
Αχ ρε Λευτέρη μου βάζεις δύσκολα !
Απόκαμα να ξεπροβοδίζω φίλους κ να φτωχαίνω τη ζωή μου.
Χαιρέτα μας το Βαγγέλη κ τους υπόλοιπους, μη ξεχάσεις να σταθείς ψηλά, μπροστά μας, να έχεις ορατότητα και βλέπε μας, για να μας … φυλάς !!!

cretalive.gr – Στέλιος Νικ. Γαβαλάς