Κάντανος 3 του Ιούνη μια άσβηστη ημερομηνία που θα σημαδεύει αιώνια την ιστορική και μαρτυρική Κάντανο.
Όμως ο Heinz Richter ο Γερμανός καθηγητής γράφει πολλά απαράδεχτα στο βιβλίο του για τη μάχη της Κρήτης και ο οποίος μάλιστα βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου. Χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο αλλά και μόνο από αυτά που διάβασα από τον τοπικό Τύπο έβγαλα το συμπέρασμα πως η θηριωδία των εγκλημάτων και των αποτρόπαιων πράξεων των Γερμανών στην Κρήτη επαναλαμβάνονται για άλλη μι αφορά με τον ίδιο και πιο σκληρό τρόπο. Με το να παραποιούν τη μεγάλη ιστορία με ψεύτικα συμπεράσματα και γράφοντας απαράδεχτα ψέματα για τον ηρωισμό του Κρητικού λαού και ειδικότερα για αυτά που γράφει για την ιστορική και μαρτυρική Κάντανο…
Όσο και εάν προσπαθούν οι Γερμανοί…. δεν θα μπορέσουν ποτέ με κανένα τρόπο να σβήσουν μα ούτε να εξαφανίσουν τα γεγονότα της 3 του Ιούνη 1941. Αλλά και τους αδιάψευστους μάρτυρες τις τρεις (3) επιγραφές, τα μοναδικά ιστορικά παγκόσμια μνημεία σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Υπόγραψαν και άφησαν οι ίδιοι, επικυρώνοντας αναμφισβήτητα την θηριωδία τους, τα εγκλήματα, το ολοκαύτωμα, την επικήρυξη σε θάνατο των Καντανιωτών, την πείνα, μα και το απάνθρωπο ξεσπιτωμό και όλα όσα απίστευτα έπραξαν σ’ αυτόν τον αιματοποτισμένο και μαρτυρικό τόπο της Καντάνου.
Επειδή ο άμαχος πληθυσμός, οι άντρες, οι γυναίκες , οι παπάδες και τα παιδιά ετόλμησαν να πολεμήσουν με απερίγραπτο ηρωισμό και να αντισταθούν στο Γ’ Ράιχ. Υπερασπιζόμενοι τα δικά τους χώματα την δικά τους πατρίδα, με βιός και φαμίλιες…
Προτού να γράψει αυτό το βιβλίο, με αυτά τα απαράδεχτα ψέματα ο γερμανός καθηγητής, αλλά και πριν να τον βραβεύσουν στο Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου θα έπρεπε να έρθουν στην ιστορική και μαρτυρική Κάντανο να ρωτήσουν αυτούς που ακόμα ζουν και έχουν ζήσει την περίοδο της Γερμανικής κατοχής, για τη φωθιά, τα αποκαΐδια, τις εκτελέσεις, την πείνα, τη ξιπολησιά τον ασταμάτητο θρήνο και τα αστείρευτα δάκρυα που ποτίζουν χωρίς σταματημό το ιερό χώμα και τσι τροχάλους που σώζουντε μέχρι σήμερα στην ιστορική και μαρτυρική Κάντανο.
Να ρωτήσουν και εμάς τα παιδιά που γεννηθήκαμε μετά την Κατοχή… Το πώς εζήσαμε… Αλλά και το πώς εμεγαλώσαμε… τα κλάματα και τα μοιρολόγια ήταν από τους γονείς μας το δικό μας το νανούρισμα του ύπνου… Για τα αδέλφια, τους γονείς και τους συγγενείς τους, που τους σκότωσαν ή άλλους τους έκαψαν ζωντανούς οι Γερμανοί καταχτητές… Μα και για τα χαλάσματα που άφησαν σε σπίτια και ψυχές…
Για όλα τα ψέματα που γράφει στο βιβλίο του ο Γερμανός καθηγητής, ο οποίος παραποιεί στο έπακρον την αληθινή ένδοξη ιστορία του ιερού τόπου μας… Αλλά με τα όσα και αν γράφει όμως δεν θα μπορέσει ποτέ να σβήσει τα ανεξίτηλα ιστορικά γεγονότα, αλλά ούτε και το «Εδώ υπήρχε η Κάντανος…» που έγραψαν οι Γερμανοί για τον ηρωισμό του άμαχου πληθυσμού της Καντάνου. Η Κάντανος παγκόσμια ετίμησε και εδόξασε την Ελλάδα με την λαμπρή της ιστορία που θα φωτίζει και θα παραδειγματίζει και τις επόμενες γενιές ολόκληρης της Ελλάδας.
Τιμητικά η πολιτεία της Κοινότητας – Καντάνου την έκανε Δήμο Καντάνου, αναγνωρίζοντας την ιερότητα και τον σεβασμό που πρέπει να έχει αυτός ο αιματοποτισμένος τόπος. Αυτή την τιμή, την αναγνώριση της πολιτείας για τον άμαχο πληθυσμό της Καντάνου, δεν είχε κανένας το δικαίωμα να την εξαφανίσει, και να τη σβήσει , μα και αν απαξιώσει με οποιοδήποτε τρόπο μια τόσο μεγάλη ιστορία…
Τιμή και δόξα για τους νεκρούς και ζωντανούς ήρωες της ιστορικής και μαρτυρικής Καντάνου που θα την δοξάζουν αιώνια…
Ρίχνω λουλούδια τσ’ άνοιξης
στου φαραγγιού τσι τόπους
στ’ αποκαΐδια των σπιτιών
και στσ’ τροχάλους πάνω.
Εις τσι νεκρούς τσι άθαβους
στσι ζωντανούς καμένους
και στσ’ άλλους απού κείτουντε
στα γύρω μοναστήρια.
Στσι ζωντανούς π’ απόμειναν
το δάκρυ ευγνωμοσύνης
και για το θάρρος τσι ψυχής
στα’ ήρωες τσι Καντάνου.
Ρίχνω λουλούδια τσ’ άνοιξης
Μαρία Νικ. Γρυφάκη
τέως Αντιπρόεδρος Κοινότητας,
τέως Κοινοτικός Σύμβουλος Καντάνου,
Συγγραφέας
