Σε “φασιστικό πανηγύρι” αναφέρεται σε κείμενό της η κατάληψη Rosa Nera σχετικά με το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία στη Θεσσαλονίκη.
Στο κείμενο αναφέρονται τα εξής:
Την κυριακή 21 Γενάρη, ένα κομμάτι του εθνικού κορμού μαζεύτηκε να κραυγάσει στη Θεσσαλονίκη, σε μια εκδρομή εθνικιστικού μίσους, πληρωμένη από την εκκλησία και δεξιές οργανώσεις.Την ίδια στιγμή περίπου 15.000 πρόσφυγες βρίσκονται παγιδευμένοι στα ελληνικά «camps» στη Χίο, τη Λέσβο, τη Σάμο, σε επικίνδυνες υποδομές , χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, χωρίς επαρκή περίθαλψη, πολλές φορές χωρίς νερό. Η ευθύνη για την κατάσταση αυτή δεν είναι μόνο κρατική, είναι συλλογική και κοινωνική, η σιωπή είναι συνενοχή.
To εθνικιστικό συλλαλητήριο, (το ένα έκτο περίπου σε μέγεθος από το αντίστοιχο του ΄92) δέχτηκε στο «σώμα» του όλες τις νεοφασιστικές οργανώσεις. Ομάδα φασιστών έκαψε με την κάλυψη των μπάτσων και της ασφάλειας την Κατάληψη Libertatia φωνάζοντας ναζιστικά συνθήματα, ενώ ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος Σχολείο δέχτηκε επίσης επίθεση η οποία αποκρούστηκε επιτυχώς. Μέλη της Χιτλερικής Αυγής βανδάλισαν το μνημείο του Ολοκαυτώματος σε κεντρικό σημείο με την πλήρη ανοχή των «διαδηλωτών». Τα πανό και οι λόγοι που κυριάρχησαν στο κέντρο της διαδήλωσης είχαν το κλασσικό ρεπερτόριο των φασιστών: ευχές και λογίδρια για πόλεμο από τους επίσημους, συνθήματα από τον όχλο για μια δικτατορία του στρατού, φυλετικές ερμηνείες για το ανθρώπινο είδος, αναφορές στο Θεό και τη θρησκεία ως δυνάμεις εξόντωσης των αντιπάλων, αντισημιτισμός, θεωρίες συνομωσίας, αλυτρωτισμός και γελοίες επιθυμίες στρατιωτικής εισβολής στη Μακεδονία.
Καθώς στο βήμα εναλλάσσονταν τύποι με ράσα και στρατιωτικές στολές (με κεντρικό ομιλητή το βύσμα της δεξιάς «Φράνκο» Φραγκούλη) καλογριές με χριστιανικές μπούρκες , νεοναζί μαζί με οικογένειες στριμώχνονταν κάτω από τα αχαμνά του Βουκεφάλα για να ακούσουν μια σειρά από ομιλητές έτοιμους να βάλουν το χέρι στο σακάκι και το καπέλο του Μεγάλου Ναπολέοντα στο κεφάλι. Μαζί τους και όλοι οι βουλευτές της τοπικής ΝΔ, αλλά και από τους ΑΝΕΛ, το ΠΑΣΟΚ, κόμματα της πατριωτικής «αριστεράς» και άλλα «αντισυστημικά» κόμματα.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα το κεφάλαιο της οποίας έχει εισχωρήσει για τα καλά στην οικονομία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, τα ελληνικά αφεντικά εκμεταλλεύονται εργασία εκεί, μέσα από επιχειρήσεις, τράπεζες και ορυχεία. Αντίθετα απ’ ότι λέγεται ο εθνικισμός και η αρχαιολατρεία στη γειτονική χώρα βρίσκεται σε ύφεση, οπότε αυτού του είδους τα συλλαλητήρια έχουν ως στόχο μία επιθετική πολιτική ενάντια σε οποιαδήποτε αντι-εθνικιστική προσέγγιση στο εσωτερικό και των δύο χωρών. Οι φασίστες θέλουν όσοι αυτό-αποκαλούνται μακεδόνες σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Μακεδονία να μισιούνται μεταξύ τους, ώστε να τους εκμεταλλεύονται καλύτερα τα αφεντικά – κυρίως τα ελληνικά αφεντικά που είναι τα πιο ισχυρά στα Βαλκάνια και είναι και μέσα στο ΝΑΤΟ. Παράλληλα, για τους φασίστες, στο ελληνικό κομμάτι της Μακεδονίας, η σλαβομακεδονική μειονότητα αντιμετωπίζοντας διαχρονικά καταπιέσεις και απαγορεύσεις θα πρέπει να κρύβει τη γλώσσα, τη μουσική, τον πολιτισμό της. Οι σλαβομακεδόνες που συμμετείχαν στον αντιφασιστικό αγώνα του Β’ Παγκοσμίου και τον εμφύλιο θα εξοριστούν τόσο από το μετεμφυλιακό ελληνικό κράτος και δεν θα τους επιτραπεί να επιστρέψουν από τη μεταπολίτευση τη δεκαετία του ΄80 γιατί δεν είναι, λέει «έλληνες στο γένος». Κι’ όμως, στο παρελθόν το ίδιο το ελληνικό κράτος τους θεωρούσε κάποτε «απόγονους» του Μεγαλέκου, για εθνικούς λόγους. Ενώ τα δικαιώματα των ελληνικών μειονοτήτων αναγνωρίζονται στις γειτονικές χώρες, οι έλληνες φασίστες δεν θέλουν να ακούνε για δικαιώματα των εδώ μειονοτήτων.
Για την αποκατάσταση της αλήθειας.
Η Μακεδονία* μέχρι το 1912 ήταν κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά πιο πριν είχαν περάσει από εκεί όλες οι φυλές και οι θρησκείες. Μετά το 1912, τα ασαφή όρια της περιοχής που ονομάζεται Μακεδονία μοιράστηκαν σε τρία μέρη, ένα εκ των οποίων στο ελληνικό κράτος. Ο όρος «Μακεδονία» χρησιμοποιήθηκε για διαφορετικούς λόγους από τους σλαβομακεδόνες, τους έλληνες, τους σέρβους και τους βούλγαρους, από τους τοπικούς εθνικισμούς τον 19ο και τον 20ο αιώνα ως ιδεολογικό εργαλείο των διακρατικών ανταγωνισμών – πολέμων – ανθρωποσφαγών. Στην Ελλάδα εμφανίζεται μια τάση που αρνείται τη χρήση του όρου «Μακεδονία» και για τις γειτονικές χώρες παραβλέποντας το γεγονός ότι σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων τα τοπωνύμια δείχνουν ακριβώς την διεθνικότητα της περιοχής. Αναδύεται έτσι ένας, τραγουδισμένος και από τους παπάδες, εθνικισμός ο οποίος εκφράζει τις επεκτατικές του προθέσεις μέσα από μύθους και σύμβολα ενός κατασκευασμένου κοινού παρελθόντος όπως ο «Μεγαλέξανδρος», τα οποία ασφαλώς δεν αγγίζουν πραγματικές ανάγκες των απλών ανθρώπων. Μάλιστα, το γεγονός ότι επικαλούνται από όλη την ιστορία ένα πολεμοχαρή που «μήδισε» και στου οποίου τη μεγαλομανία εξεγέρθηκαν οι στρατιώτες του, καταδεικνύει τόσο την ιστορική επιπολαιότητα των πατριωτών, όσο και τους διακαείς τους πόθους να ταυτιστούν με ένα «δικό τους» πλανητάρχη. Παράλληλα, οι «απόγονοι του μεγάλου Αλεξάνδρου» σκοπίμως παραβλέπουν ότι στην περιοχή της Μακεδονίας, πριν την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατοικούσαν ελληνόφωνοι, σλαβόφωνοι, αλβανόφωνοι, εβραίοι, τούρκοι και άλλοι. Μήπως αυτή η παράβλεψη συμβαίνει γιατί κάποιοι, πολιτικά αμόρφωτοι, δεν έχουν κατανοήσει ότι ο κόσμος «χωρίζεται» ουσιαστικά σε εκμεταλλευτές και καταπιεσμένους και όχι σε έθνη; Μήπως γιατί όποιος στην καθημερινότητα του νιώθει ασήμαντος, περιφρονημένος και ξεφτίλας τότε η προσωπική αντίδραση του είναι η φαντασίωση ενός ένδοξου παρελθόντος; Όπως και να έχει, αν θέλουμε να είμαστε νοήμονες και όχι θύματα νέων πολέμων ας μην αγωνιζόμαστε για το ποιος θα μας εκμεταλλεύεται αλλά για την κατάργηση της εκμετάλλευσης.
Η φιλία και η συνεργασία, η διαπολιτισμική συνύπαρξη που μπορεί να φτάνει από την κοινή ταξική πάλη μέχρι απλά πράγματα όπως οι μικτοί γάμοι και η ανάπτυξη της φιλίας είναι μια πιθανότητα σε όλα τα Βαλκάνια . Ένα άλλο σενάριο είναι οι μεγάλες ιδέες, οι εκατόμβες νεκρών και οι δικτατορίες όπως μας πρότειναν ξανά οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου. Διαλέγετε.
Κοινή διεθνή ταξική συνεννόηση και πάλη ενάντια στις σφαγές για τις οποίες μας ετοιμάζουν τα αφεντικά και οι φασίστες
Αλληλεγγύη στην Κατάληψη Libertatia, καμία δίωξη στους συλληφθέντες αντιφασίστες που στάθηκαν απέναντι στο εθνικιστικό δηλητήριο των ημερών
Αγώνας ταξικός αντιφασιστικός, αλληλεγγύη στους παγιδευμένους από ελληνικό κράτος πρόσφυγες
Αλληλεγγύη στη σλαβομακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα, πλήρη αποκατάσταση των πολιτικών, πολιτισμικών δικαιωμάτων της
* Η «Μακεδονία» έχει δώσει το όνομα της σε ένα ολόκληρο τύπο εδεσμάτων, καθώς διαμέσου των αιώνων πάντα υπήρχε μια πανσπερμία λαών, πολιτισμών, θρησκειών που αναμιγνύονταν ειρηνικά και δημιουργούσαν κάτι καινούργιο ή σφαζόντουσαν και καταστρεφόντουσαν ολοκληρωτικά . Έτσι, στη διεθνή κουζίνα, πολλές σαλάτες χρησιμοποιούν το επίθετο «Μακεδονία» ως μεταφορά της γαστρονομικής πολυσυλλεκτικότητας: «macedoine de fruits», «macedoine de legumes» και ούτω καθεξής…
