Ο ποταμός Έβρος λειτουργεί ως φυσικό σύνορο και φροντίζει για την “ασφάλειά” μας, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες που η διέλευσή του είναι αδύνατη. Υπάρχει όμως μια ζώνη όπου τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας δεν ταυτίζονται με το ποτάμι και γίνονται χερσαία. Πρόκειται γι’ αυτή την περιοχή που για χρόνια λειτουργούσε ως πέρασμα για χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες και βέβαια -όπως συνήθως- πολλοί διακινητές κι από τις δυο πλευρές έφτιαξαν καλό κομπόδεμα..
Το 2012, στην προσπάθεια επιτήρησης των χερσαίων συνόρων, ο τότε υπουργός προστασίας του πολίτη Χρήστος Παπουτσής, δηλώνοντας πως η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι, ανακοίνωσε την κατασκευή του φράχτη .Το έργο ολοκληρώθηκε και το συνολικό μήκος του φράχτη είναι 12 χλμ, εκτείνεται σε όλο το μήκος των χερσαίων συνόρων, από το φυλάκιο των Καστανέων έως τον ποταμό Έβρο, ενώ το ύψος του εμποδίου είναι 4 μέτρα και θεωρείται ανυπέρβλητο χωρίς μηχανικά μέσα. Ευχαριστημένοι οι τότε κυβερνώντες δήλωναν πως “ο φράχτης αλλάζει σελίδα στην ιστορία της λαθροματανάστευσης” και καμάρωναν πως “ούτε κουνούπι δεν περνά πια”.
Ο στόχος της κατασκευής του φράχτη ήταν συμβολικός , αλλά και πρακτικός. Λειτούργησε συμβολικά, για τον εκφοβισμό των κυνηγημένων από πολέμους και εξαθλίωση ανθρώπων, που αποζητούν ένα τρόπο να επιβιώσουν και να συνεχίσουν μια ζωή που οι ξένες εισβολές, ο πόλεμος, η πείνα, η εκμετάλλευση στις πατρίδες τους, τους στέρησαν. Όμως, πρακτικά ο φράχτης λειτουργεί πραγματικά αποτρεπτικά, σπρώχνοντας τους πρόσφυγες και τους μετανάστες είτε στα πιο επικίνδυνα περάσματα μέσω του ποταμού, είτε στην επιλογή του σαπιοκάραβου μέσω μεσογείου. Και στις δυο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι χιλιάδες χαμένες ζωές.
Φυσικά, την ίδια πρακτική ακολουθούν και άλλα κράτη της ευρώπης-φρούριο. Φράχτες υψώνονται στα εξωτερικά σύνορα της ευρώπης και μόνοι κερδισμένοι είναι οι εταιρίες που τους κατασκευάζουν. Από το 2014 ως το 2020 η ΕΕ πρόκειται να διαθέσει για την προστασία των εξωτερικών της συνόρων περισσότερα από 9 δισεκ. ευρώ. Αν αυτό το ποσό συγκριθεί με τη χρηματοδότηση για πολιτικές υποδοχής και υποστήριξης, καταλαβαίνουμε ακριβώς τις προτεραιότητες των κρατών της ευρώπης….Ο φράχτης στα σύνορα της Ουγγαρίας με τη Σερβία έχει μήκος 175 χιλιόμετρα. Η Βουδαπέστη σχεδιάζει να υψώσει φράχτη και στα σύνορά της με τη Ρουμανία. Η Βουλγαρία έχει ανάλογα σχέδια και θέλει να κλείσει τα σύνορά της με την Τουρκία επεκτείνοντας τον μήκους 35 χιλιομέτρων φράχτη που ήδη υπάρχει για να καλύψει ακόμη 130 χιλιόμετρα.
Έτσι, το τεράστιο προσφυγικό κύμα αναζήτησε τη λύση στη θάλασσα με αποτέλεσμα τα συνεχή ναυάγια που έγιναν ρουτίνα στα δελτία ειδήσεων. Κι αυτή η σκληρή ρουτίνα δε θα σταματήσει χωρίς πολιτική βούληση, χωρίς σαφείς πολιτικές επιλογές που τάσσονται κατά του πολέμου και υπέρ της ζωής.
Σήμερα η συγκυβέρνηση συριζα-ανελ συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Ο πρωθυπουργός υπερασπίζεται τα τείχη αποκλεισμού και αποκαλεί ανίδεους όσες-ους απαιτούν την αφαίρεση του φράχτη. Ενώ στην προεκλογική εκστρατεία του συριζα το αίτημα “να γκρεμιστεί το τείχος της ντροπής” συνόδευε τη διεκδίκηση του “κλείσιμου των στρατοπέδων για τους μετανάστες”, σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι απαρνούνται τις προεκλογικές εξαγγελίες και υπεκφεύγουν στο ερώτημα τι κάνουν οι ίδιοι για την Ευρώπη-φρούριο που φραστικά καταδικάζουν.
Ο τωρινός υπουργός προστασίας του πολίτη Τόσκας δήλωσε: «Ο φράχτης είναι ένα περιοριστικό μέτρο, το οποίο αν τον δει κάποιος από μόνο του, μπορεί να μην μας αρέσει, αλλά σε συνδυασμό με το τεράστιο πρόβλημα και τα άλλα περιοριστικά μέτρα δεν παίζει κανένα ρόλο κατά αρχάς. Κι αυτό, γιατί η ροή των προσφύγων είναι από τα νησιά, πολύ μακριά από αυτό τον φράχτη. Και επομένως είναι ένα θέμα που δεν μας αγγίζει αυτή τη στιγμή, γιατί δεν παίζει κανένα ρόλο, δεν έχει νόημα. Όμως, δεν είμαστε υπέρ της κατεδάφισης του φράχτη, γιατί βάζει κάποιους κανόνες, αν θέλετε, στη ροή των προσφύγων που είναι από τα νησιά, αυτή τη στιγμή». Ο κανόνας λοιπόν φαίνεται να είναι: θυσιάστε τους πρόσφυγες στο όνομα της ασφάλειας και της εθνικής κυριαρχίας. Μάλιστα επειδή η τωρινή κυβέρνηση -που ακόμη αξιώνει να αναφέρεται στην αριστερά- δεν καλύπτεται με το φράχτη, μιλά για αναγκαιότητα ενίσχυσης των αστυνομικών δυνάμεων στον Έβρο.
Να σταματήσει η χώρα μας να’ ναι συνένοχη σ΄αυτό το έγκλημα μεγάλης έκτασης, κάτι που δεν συνάδει με καμιά δημοκρατία και καμιά έννοια ανθρωπισμού. Γέμισε ο τόπος νεκρούς και απελπισμένους…
Στηρίζουμε τη διαρκή καμπάνια έμπρακτης αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες.
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών