Πήρε χάπια σε μια απέλπιδα προσπάθεια να γλιτώσει από τα βασανιστήρια 35 χρόνων – Ανατριχιαστικά όσα κατέθεσε μέσα από το θάλαμο του Βενιζελείου για την επί δεκαετίες ενδοοικογενειακή βία
Τις τραγικές στιγμές και τη διαρκή ενδοοικογενειακή βία που επί 35 χρόνια περνά στα χέρια του συζύγου της “μοιράστηκε” με τους αστυνομικούς η 56χρονη γυναίκα, που βρέθηκε σε ημιθανή κατάσταση στο σπίτι της ίδιας και του συζύγου της σε χωριό του Ηρακλείου.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Cretalive, η γυναίκα, σοκαρισμένη ακόμη, κι ενώ νοσηλεύεται, έδωσε κατάθεση στις Αρχές για το συμβάν, ξεδιπλώνοντας μία ζωή στο πλάι του συζύγου της, γεμάτη ξύλο, με κάθε μέσο και χωρίς αιτία.
Η 56χρονη περιέγραψε πως επί 35 χρόνια, από όταν ακόμη το ζευγάρι με τα παιδιά του ζούσε στη Γερμανία, ο άντρας προχωρούσε σε βάναυσες επιθέσεις σε βάρος της γυναίκας του με κλωτσιές και μπουνιές, ακόμη και με σκουπόξυλα, γκλομπς και κηροπήγια, μπροστά μάλιστα στα έντρομα μάτια των παιδιών τους, τα οποία σημειωτέον υποχρέωνε να παρακολουθούν τις αποτρόπαιες σκηνές!
Απόπειρα αυτοκτονίας για να γλιτώσει από τα χέρια του
Για το Σαββατοκύριακο του τρόμου, η γυναίκα ανέφερε ότι ο άντρας της της επιτέθηκε για πολλοστή φορά, ξυλοκοπώντας την ανελέητα και αδιάκοπα, σπάζοντάς της και δόντια. Από τα χέρια του έφυγε, μόνο όταν εκείνος … θέλησε να ξεκουραστεί (!) και πήγε για ύπνο. Μέσα στην απόγνωσή της για τη διαρκή τραγωδία που ζει, η 56χρονη άρπαξε τα χάπια του άντρα της και κατάπιε, όπως είπε, 50 στον αριθμό, θέλοντας να βάλει τέλος στην βασανισμένη της ζωή.
Για καλή της τύχη, η κινητοποίηση των παιδιών της από τη Γερμανία που ειδοποίησαν τις αρχές, χτυπώντας καμπανάκι πως κάτι σοβαρό έχει συμβεί, οδήγησε τις αρχές να φτάσουν στο σπίτι και να βρουν τη γυναίκα ένα βήμα πριν το θάνατο. Όπως είπε η 56χρονη, από τη στιγμή που κατανάλωσε τα χάπια και εξής, δε θυμάται τίποτα, καθώς συνήλθε τελικά χθες μέσα στο Βενιζέλειο νοσοκομείο.
Ο 62χρονος παραπέμφθηκε να απολογηθεί στην αρμόδια ανακρίτρια αύριο Τετάρτη στις 11.00 το πρωί.
Η Φεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου “για την Ελένη του Ζαρού και κάθε Ελένη”
Με ανακοίνωσή της η Φεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου αναφέρει τα εξής για το περιστατικό:
Μια γυναικοκτονία που δεν ολοκληρώθηκε. Μια παρολίγον δολοφονημένη, μια ζωντανή νεκρή, μια ακόμη αδερφή μας έζησε ακόμη μια φορά την βαρβαρότητα στο Ζαρό. Η κοινωνία ήξερε, οι γιοι της ήξεραν, η αστυνομία πιθανόν ήξερε ότι ο 62χρονος σύζυγός της, βιαιοπραγούσε συχνά πάνω στο βασανισμένο της κορμί.
Το αποκορύφωμα της φρίκης το βίωσε για πέντε ολόκληρες μέρες όταν τη χτυπούσε με μίσος, γυμνή για να μη μπορεί να βγει στο δρόμο, την έβρεχε με νερό για να βιώνει όλο τον πόνο, την αγωνία και τον τρόμο που της προκαλούσε με τα βάναυσα χτυπήματά του, με αποκορύφωμα το άνοιγμα του γκαζιού για να την αποτελειώσει. Οι γείτονες «δεν κατάλαβαν τίποτα» και ο γιος της ανησύχησε και ειδοποίησε την αστυνομία.
Δεν μας είναι ξένες οι αντιλήψεις που θέλουν τη γυναίκα υποταγμένη εφ΄όρου ζωής σε ένα σατράπη, βάρβαρο σύζυγο για χάρη των παιδιών ή για την “τιμή” της οικογένειας. Δεν μας είναι πρωτάκουστο ότι η γυναίκα ενοχοποιείται για κάθε ατομική συμπεριφορά του άντρα της ή των παιδιών της, λες και ζούμε ξεκομμένες από την κοινωνία, λες και αναθρέφουμε τα παιδιά μας μόνες μας, χωρίς άλλες επιρροές.
Η Ελένη δεν είχε προσπαθήσει να φύγει, «φοβόταν για τη ζωή των παιδιών της». Υπάρχουν υπεύθυνοι γι΄αυτή τη φρίκη, ο σύζυγος δεν ήταν ο μόνος θύτης της.
"google ad"
Υπεύθυνο είναι το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον, οι γείτονες που βλέπουν και ακούν κι όμως δεν κάνουν τίποτα για να αποτρέψουν το κακό.
Υπεύθυνη είναι η τοπική κοινωνία που ήξερε και σιωπούσε, η κλειστή επαρχιακή κοινωνία ή η αδιάφορη αστική που υποθάλπει τους κακοποιητές, αδιαφορεί στις κραυγές των γυναικών και, όταν πια η έμφυλη βία φτάσει στο τελικό άκρο της, τη γυναικοκτονία, πέφτει από τα σύννεφα για τον οικογενειάρχη που δεν είχε δώσει δικαιώματα.
Υπεύθυνη είναι η αστυνομία που αδιαφορεί για τα θύματα, που δεν γνωρίζει πως να συμπεριφερθεί σε περιπτώσεις έμφυλης βίας, που δεν έχει εξειδικευμένες γυναίκες να αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα. Εξαπολύει τους Μπαλάσκες στα ΜΜΕ να δίνουν οδηγίες στους γυναικοκτόνους πως θα πέσουν στα μαλακά.
Υπεύθυνα είναι τα ΜΜΕ που πέφτουν πάνω στο κουφάρια μας για να κερδίσουν τηλεθέαση, που ασελγούν στα θύματα και με αδιακρισία προβάλλουν την εικόνα τους, στιγμές της ιδιωτικής τους ζωής και ψάχνουν ελαφρυντικά για το θύτη. Που έχουν σε πρώτη θέση ακόμα το Μπαλάσκα, τον Κούγια και άλλους μισογύνηδες, ομοφοβικούς, ρατσιστές.
Υπεύθυνοι είναι οι δικαστές που διαχρονικά ρίχνουν στα μαλακά τους βιαστές, κακοποιητές και γυναικοκτόνους, είτε αναγνωρίζοντας τους ελαφρυντικά, είτε ψυχιατρικοποιώντας τους και κυρίως αφού δεν τους δικάζουν για εγκλήματα μίσους, σεξιστικά (συγκαλυμμένα ρατσιστικά), όπως είναι η γυναικοκτονία, που δεν έχει καν αναγνωριστεί νομικά. Που ανέχονται μέσα στις δικαστικές αίθουσες τον ομοφοβικό, ρατσιστικό οχετό του Κούγια εις βάρος των θυμάτων του παιδοβιαστή Λιγνάδη.
Υπεύθυνο είναι το κράτος, που δεν φροντίζει να εκπαιδεύσει τις νέες γενιές στην αγάπη και στη συνεννόηση, αλλά φροντίζει, μαζί με την εκκλησία, για τη διατήρηση των στερεοτύπων, των ανισοτήτων, των αποκλεισμών και των διαχωρισμών. Δεν έχει δομές υποστήριξης των νέων γονιών, των κακοποιημένων γυναικών, δεν έχει κοινωνικό πρόσωπο. Ψηφίζει νόμους που είναι μισογυνικοί, όπως αυτός της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας και υποχρεώνει την επιζώσα να αντικρύζει το θύτη της και τα παιδιά της να επανατραυματίζονται.
Υπεύθυνες είμαστε κι εμείς που δεν μπορέσαμε να χτίσουμε φεμινιστικές κοινότητες αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά.
Δεν προλαβαίνουν να στεγνώσουν τα δάκρυά μας, δεν προλαβαίνει να ησυχάσει η οργή μας γιατί κάθε μέρα ακούμε ιστορίες φρίκης. Φρίκη που βιώνουν γυναίκες και θηλυκότητες, παιδιά και ηλικιωμένα άτομα μέσα στα σπίτια τους, στο δρόμο, στη δουλειά. Φρίκη, που σκορπούν άντρες ποτισμένοι από την τοξική αρρενωπότητα με την ανοχή της πατριαρχικής κοινωνίας. Αλήθεια υπάρχει σημείο πάνω στη Γη όπου δεν κινδυνεύουμε; Ισως στο Jinwar, το γυναικείο χωριό της Ροζάβα ή στην Τσιάπας στις ελεύθερες ζαπατίστικες κοινότητες και σε κάποιες πρωτόγονες φυλές, αν υπάρχουν ακόμα, όπου δεν έχει διεισδύσει η ιδιοκτησία, δηλαδή η πατριαρχία με όλες τις αδικίες που συνεπάγεται.
Μουδιασμένες αναβιώνουμε το συλλογικό και ατομικό μας τραύμα, κάθε φορά που μετράμε μια λιγότερη από μας, μια παραπάνω στη λίστα των νεκρών. Οργισμένες αντικρίζουμε τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό της κάθε τηλεπερσόνας, Τατιάνας, Ζίνας, Λιάγκα κ.ά., που ως ανίδεες, ανεκπαίδευτες, αγράμματες καθορίζουν τον κοινωνικό παλμό και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.
Όσο μας πληγώνουν κάθε φορά, όσο μας προκαλούν αποστροφή και αηδία με τον κακοποιητικό τους λόγο απέναντι στα θύματα, με την ψυχιατρικοποίηση των θυτών, τόσο μας εξοργίζουν με τον εκχυδαϊσμό του δημόσιου λόγου τους, τις μεροληπτικές ή τις αποστασιοποιημένες τοποθετήσεις τους, την αποκάλυψη του μοναδικού κινήτρου τους, την τηλεθέαση οι έμποροι της είδησης και οι εντεταλμένοι θεματοφύλακες της πατριαρχίας.
Κι όμως. Εκεί που φαίνεται πως δεν αντέχουμε άλλο, εκεί συναντιόμαστε, ενωνόμαστε, δυναμώνουμε και παίρνουμε φόρα. Ξέρουμε, το έχουμε μάθει στο πετσί μας πως δεν έχουμε παρά η μια το άλλο και αυτή είναι η δύναμή μας που μπορεί να σπάσει τα μοτίβα της πατριαρχίας, να αλλάξει τις αξίες αυτής της άθλιας κοινωνίας και να χτίσει μια άλλη ζωή, άξια να τη ζούμε όλα μας. Με τις φωνές μας, με τα σώματά μας, με τις παρουσίες μας στο δρόμο μπορούμε να -και θα – γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα.
ΟΛΑ, ΟΛΕΣ, ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 23/3/2022 ΣΤΙΣ 10.30.
Στη μάχη ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία έχουμε ανάγκη από ένα δίκτυο εμπιστοσύνης και ασφάλειας ενάντια σε όλες τις καταπιέσεις και γι αυτό σας καλούμε να απευθυνθείτε σε εμάς μέσω της σελίδας μας στο Facebook «Φεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου», Instagram:femsolidarityheraklion ή στο mail:femheraklion@gmail.com.
Όχι μόνο για να αγωνιστούμε μαζί, αλλά και για να μοιραστούμε τα βιώματα και τα τραύματά μας, και κυριότερα να ακούσουμε και να ακουστούμε, να βρούμε τον τρόπο να ορθώσουμε τις δικές μας αντιστάσεις και να χτίσουμε μια κοινότητα έμφυλης αλληλεγγύης ώσπου ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ.
Φεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου