Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε, την Τρίτη 28/4/2015 σε κατάμεστη αίθουσα των εγκαταστάσεων της Πολυτεχνειούπολης η εκδήλωση που οργάνωσε η Τομεακή Οργάνωση Πολυτεχνείου Κρήτης της ΚΝΕ βάζοντας τον προβληματισμό «Έρευνα από ποιόν και για ποιόν;».
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές αλλά και μέλη του διοικητικού προσωπικού. Η εκδήλωση ξεκίνησε με την ομιλία του Δημήτρη Κοιλάκου, μέλος του τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων: «Με τη σημερινή εκδήλωση θέλουμε να συμβάλουμε ουσιαστικά στον προβληματισμό όσων πραγματικά νοιάζονται για το πώς θα προχωρήσει η ανάπτυξη της επιστήμης, των νέων επιστημόνων που σκέφτονται το πώς, μέσα και από τη δική τους δουλειά, θα μπορέσουν να βάλουν ένα λιθαράκι στην προσπάθεια να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού μας. (…)
Σήμερα η Έρευνα είναι δεμένη χειροπόδαρα από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Οι προτεραιότητες που τίθενται αφορούν τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων και στην Ελλάδα, αλλά και στο επίπεδο της ΕΕ. Οι ίδιοι λένε ότι ο σχεδιασμός απαιτεί «σύνδεση της Έρευνας με τις ανάγκες των επιχειρήσεων μέσα από την επιλογή κατάλληλης θεματολογίας», ενώ «προτεραιότητα θα δοθεί σε ερευνητικά θέματα που μπορούν να αξιοποιηθούν εμπορικά». (…)
Παρά την κυβερνητική εναλλαγή, το πρόσημό της παραμένει. Είναι χαρακτηριστικές οι πρόσφατες ενέργειές της. Την ώρα που βάζει χέρι για μια ακόμα φορά στα λεφτά του λαού και στα αποθεματικά των δημόσιων οργανισμών, δεν διστάζει να δώσει 500 εκατ. δολάρια για αεροπλάνα για ΝΑΤΟικούς σκοπούς. (…)
Η προώθηση της εμπορευματοποίησης της ερευνητικής δραστηριότητας και της επιχειρηματικής λειτουργίας των φορέων της, της πλήρους υπαγωγής τους στις επιταγές της αγοράς, δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τους εργαζόμενους στην Έρευνα. Στο χώρο της Έρευνας είναι πλέον γενικευμένες οι “νέες” εργασιακές σχέσεις και συγκεκριμένα η δουλειά με το “μπλοκάκι”. Οι εργαζόμενοι με αυτό το απαράδεκτο καθεστώς δεν έχουν ουσιαστικά κανένα εργασιακό δικαίωμα. Το ΚΚΕ βάζει μπροστά τη διεκδίκηση για αμοιβή όλων των υποψηφίων διδακτόρων μέσω συστήματος κρατικών υποτροφιών, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και εξασφάλιση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων και όλων των απαιτούμενων παροχών. (…)
Όλες οι αστικές δυνάμεις αναπτύσσουν την επιχειρηματολογία ότι μονόδρομος για την ανάπτυξη των Πανεπιστημίων και της Έρευνας είναι η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων. Τα πράγματα είναι απλά: Όπου μπλέκει το κέρδος, χαμένος είναι ο εργαζόμενος και ο λαός συνολικά. Το ίδιο ισχύει και στην Έρευνα. Γιατί, δηλαδή, να συμβιβαστεί ο νέος επιστήμονας με την ποδηγέτηση της δουλειάς του από τα συμφέροντα του κεφαλαίου; Η σανίδα σωτηρίας, που δήθεν του προσφέρει η επιχειρηματική δραστηριότητα, είναι στην πραγματικότητα ο καρχαρίας που τον περιτριγυρίζει καθώς έχει ναυαγήσει σε φουρτουνιασμένη θάλασσα και ψάχνει από κάπου να πιαστεί. (…)
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν οι επιχειρήσεις δεν δούλευαν με βάση το κέρδος και τον ανταγωνισμό, αλλά τις λαϊκές ανάγκες; Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι μονόδρομος για να μπορέσει να αναπτυχθεί ανεμπόδιστα η επιστήμη και να τεθεί η επιστημονική γνώση, τα αποτελέσματα της Έρευνας στην υπηρεσία των αναγκών του λαού είναι να απελευθερωθεί από τα δεσμά των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων. (…)
Η επιστημονική γνώση που έχει πια κατακτήσει η ανθρωπότητα φτάνει και παραφτάνει ώστε να δώσει λύση στα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας. Θα μπορούσε να είχε εξασφαλιστεί ένα καλό βιοτικό επίπεδο για όλους τους λαούς της Γης και οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να δουλεύουν λιγότερες ώρες για να απολαμβάνουν και να αναπτύσσουν τα επιτεύγματά της. (…)
Για το ΚΚΕ είναι καθαρό ότι το θέμα της Παιδείας αφορά κατ’ εξοχήν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Η πρόταση του ΚΚΕ για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, χωρίς αναχρονιστικούς διαχωρισμούς σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, περιγράφει το περιεχόμενο, τη δομή και τη διάρθρωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης που ανταποκρίνεται στις επιταγές μιας παραγωγής με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες. Γι’ αυτό και η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη ρεαλιστική και φιλολαϊκή πρόταση για διέξοδο από την κρίση. Σ’ αυτό το δρόμο χρειάζεται να αναπτυχθούν αγώνες και διεκδικήσεις, με βασική αιχμή σήμερα την ανάκτηση των απωλειών των τελευταίων χρόνων. Την πλήρη κατάργηση όλων των μνημονίων, δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Τη μη εφαρμογή της πρόσφατης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου και την επιστροφή στα Πανεπιστήμια των “κουρεμένων” μέσω PSI αποθεματικών. Την επαναφορά της κρατικής επιχορήγησης για την Έρευνα, συνολικά της χρηματοδότησης στα προηγούμενα επίπεδα κ.ο.κ. Για να μη χρειάζεται να πληρώνει ο φοιτητής ούτε ένα ευρώ για να φέρει σε πέρας τις σπουδές του».
Έπειτα ακολούθησε πλούσια συζήτηση με προβληματισμούς και ερωτήσεις γύρω από ζητήματα όπως «τι σημαίνουν οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών που επιχειρούνται σήμερα», «η στάση των νέων επιστημόνων» κλπ.
