Δεν είναι μυστικό ότι οι παραβατικές συμπεριφορές στα χωριά είναι συχνές. Πολλές φορές η παραβατική συμπεριφορά ταυτίζεται με το αντριλίκι έτσι ώστε όσο πιο παραβατικά φέρεται κάποιος τόσο πιο άντρας να λογίζεται.
Η παραβατικότητα δεν περιορίζεται στην παράνομη οπλοχρησία αλλά και σε παράνομες συμπεριφορές. Οι πιο “άντρες” προχωρούν σε ζωοκλοπές και καταπατήσεις χωραφιών, απειλούν, διαμορφώνουν ένα περιβάλλον όπου το δίκαιο είναι το δίκαιο του πιο ισχυρού. Και ο πιο ισχυρός είναι αυτός που οπλοφορεί, που είναι υπεράνω νόμου.
Η έλλειψη αστυνόμευσης ή η μη θέληση της αστυνομίας να αστυνομεύσει γιγαντώνει την αίσθηση ότι ο παραβατικός είναι πιο ισχυρός, ότι είναι υπεράνω νόμου.
Δίχως οι παραβατικές συμπεριφορές να έχουν συνέπειες, επικρατεί και ο νόμος της σιωπής. Τα χωριά μένουν βουβά ενώ βλέπουν να εξελίσσεται ένα δράμα. Στο τέλος όλοι μένουν έκπληκτοι με την καταστροφή κάθε φορά που συμβαίνει.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα έγιναν διαφορετικά. Η αστυνομία προχώρησε σε μία τεράστια επιχείρηση στην Κίσσαμο που οδήγησε σε δεκάδες συλλήψεις. Ένα ανίερο και αντικοινωνικό άβατο έσπασε; Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι…
Στο παρελθόν είχαν καταγραφεί πολλά περιστατικά με επιθέσεις σε ανθρώπους που είχαν την ατυχία να βρεθούν στο λάθος σημείο σε λάθος στιγμή.
Στο παρελθόν υπήρξαν καταγγελιες ακόμη και για διασύνδεση του κόσμου της νύχτας με μαυροπουκαμισάδες. Είχαμε θανάτους ανθρωπων…
Ειχαμε τον θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη από παρέα νεαρών τραμπούκων αλλά και του Κώστα Κατσουλάκη, του πρόεδρου δημοτικής κοινότητας που δολοφονήθηκε επειδή έσπευσε να προασπίσει το δημόσιο συμφέρον… το κοινό καλό.
Δέχονται και σήμερα επιθέσεις οι κοινοτάρχες που προασπίζονται το δημόσιο συμφέρον.
Είναι γνωστά όλα αυτά εδώ και πολλά χρόνια.
Ελάχιστοι άνθρωποι, τραμπούκοι, καταδυναστεύουν τους κατοίκους των χωριών οι οποίοι, με την επίσημη πολιτεία απούσα, ζουν υπό ένα καθεστώς διαρκούς φόβου αφού οι ασκούντες τη βία αισθάνονται ότι δεν τους αγγίζει τίποτα.
Η οικογένεια Κατσουλάκη είχε καταγγείλει, ότι ο δολοφόνος είχε σε βάθος χρόνου παραβατική συμπεριφορά εις βάρος των συγχωριανών του, με πρόκληση ζημιών σε καλλιέργειες και απειλές.
Γίνονται καταγγελίες στην αστυνομία, η οποία όμως δηλώνει αδυναμία να δώσει λύση.
Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για δικαστήρια που έχουν γίνει για αξιόποινες ποινές με ξυλοδαρμούς αθώων ανθρώπων, που έχουν αθωωθεί λόγω της “καλής μαρτυρίας” βουλευτών…
Μετά, επιστρέφουν πίσω στα χωριά τους θριαμβευτές. Και η επιστροφή τους προκαλεί πραγματικό τρόμο.
Ο τρόμος που προκαλούν είναι διδακτικός αφού μαθαίνει σε όλους τους υπόλοιπους να μη μπαίνουν στα πόδια τους και να σιωπούν μπροστά σε όσα συμβαίνουν γύρω τους.
Λένε, σε όσους αμφισβητούν την “αλήθεια” που παράγει η δικαίωση των εγκληματιών:
“είδες τι έπαθε ο άλλος που νόμιζε πως θα βγάλει άκρη; Έμπλεξε χειρότερα. Γι’ αυτό κάτσε στα αβγά σου”.
Όμως αυτό που πραγματικά αποσαρθρώνεται είναι η ίδια η κοινωνία.
Η λειτουργία της προσαρμόζεται στην ωμή βία που επικρατεί πέρα και πάνω από όποια λογική. Σε ένα τέτοιο έδαφος δε μπορεί να υπάρξει καμία προοπτική για το μέλλον. Τα χωριά ερημώνουν.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στα πανηγύρια πυροβολούν χιλιάδες σφαίρες γιατί είναι “αντρισμός”. Μαυροπουκαμισάδες, που έχουν δεσμούς με ισχυρές γνωστές οικογένειες της Κρήτης. Που πράττουν ως προστάτες νυκτερινών μαγαζιών ή που εμπλέκονται σε υποθέσεις διακίνησης ναρκωτικών. Άνθρωποι υπεράνω του νόμου. Που τους προστατεύουν ισχυροί άνθρωποι. Που είναι γρανάζια ενός ολόκληρου συστήματος παραγωγής σήψης και διαφθοράς.
Δεν καταδυναστεύουν όμως μόνο τις ζωές των συγχωριανών τους. Υπονομεύουν την προοπτική των τόπων τους μόνο με το να μετατρεπονται σε πρότυπα “ανδρισμού”.
Τα παιδιά στα χωριά μαθαίνουν ότι ο τραμπούκος είναι αυτός που κάνει πραγματικά ότι θέλει. Γίνεται πρότυπο ο άνθρωπος που πράττει παραβατικά και δίχως σεβασμό στο συνάνθρωπό του.
Ο πιο “άνδρας” στο χωριό συνήθως φορά μαύρο πουκάμισο και είναι ο τραμπούκος του χωριού. Δεν είναι πρότυπο ο έντιμος και εργατικός κάτοικος του χωριού που σέβεται τον συγχωριανό του. Αυτός, βγαίνει διαρκώς χαμένος. Μαθαίνει να σιωπεί και να υπομένει. Να μην αντιδρά. Είναι ο “ηλίθιος”. Ο “αδύναμος”.
Ο πιο “άνδρας”, δεν ειναι ο αγρότης που καινοτομεί και φροντίζει την οικογένειά του, ούτε αυτος που προασπίζει τη δημόσια περιουσία, όπως ο Κώστας Κατσουλάκης… Αυτός, καλό θα ήταν να κοίταζε τη δουλειά του γιατί “κοίτα τι έπαθε τώρα”…
Τα χωριά μένουν βουβά ενώ βλέπουν να εξελίσσεται ένα δράμα. Τα χωριά ζουν ένα μακρύ θάνατο.
Στο τέλος όλοι μένουν έκπληκτοι με την καταστροφή που κάθε φορά συμβαίνει.
Λες και δεν γνώριζαν για τα “μαύρα πουκάμισα”
