Ο πρώην βουλευτής Χανίων της Ν.Δ. Μ. Βολουδάκης έδωσε σήμερα στα Χανιά συνέντευξη τύπου κατά την οποία, επεσήμανε τα θέματα που ο ίδιος θεωρεί προτεραιότητας. 
Αναφέρθηκε αρχικά σε χρονίζοντα θέματα του νομού, αλλά αναφέρθηκε και σε γενικότερα πολιτικά ζητήματα για τα οποία θεωρεί ότι απαιτούνται θεσμικές ρυθμίσεις και πολιτική βούληση για την επίλυσή τους. Ειδικότερα αναφέρθηκε στην ανάγκη ελέγχου των καρτέλ στην αγορά, στον έλεγχο του τρόπου λειτουργίας των τραπεζών ώστε να μην οδηγούν σε ασφυξία μικρομεσαίες επιχειρήσεις και πολίτες, αλλά και στην ανάγκη αντιμετώπισης του δημοκρατικού ελλείμματος της Ε.Ε.
Η αρχική τοποθέτηση του Μ. Βολουδάκη.
Κατ’ αρχάς εύχομαι καλή ανάσταση σε όλες και όλους.
Η κρισιμότητα των περιστάσεων, επιβάλλει πιστεύω στον κάθε ένα που διεκδικεί την ψήφο των συμπολιτών του, να κάνει γνωστές με πολύ σαφή θέση τρόπο τις πολιτικές του θέσεις και προτεραιότητες. Μπορεί να ανήκουμε ο κάθε ένας σε κάποια παράταξη, αλλά ο κάθε ένας έχει και μια προσωπική ευθύνη. Αντιλαμβάνομαι ως ευθύνη μου να δώσω το δικό μου προσωπικό πολιτικό στίγμα, μέσα στο πλαίσιο των αρχών της παράταξής μου, αλλά και να μιλήσω για τις προτεραιότητες στα τοπικά θέματα, όπως τις αντιλαμβάνομαι εγώ.
Τοπικά ζητήματα
Δυο λόγια πρώτα για το τοπικά. Πιστεύω ότι γενική μας προτεραιότητα πρέπει να είναι η απελευθέρωση των δυνατοτήτων για ανάπτυξη, για βιώσιμη και φιλική προς το περιβάλλον ανάπτυξη, που έχει ο νομός Χανίων. Στην πράξη αυτό σημαίνει πρωτίστως : βελτίωση των υποδομών που είναι απαραίτητες για τον τουρισμό, αλλά και σύνδεση του ερευνητικού δυναμικού που υπάρχει στα Χανιά με την τοπική οικονομία.
Πρέπει να μιλάμε συγκεκριμένα για να ιεραρχούμε προτεραιότητες, δεδομένου ότι οι πόροι είναι περιορισμένοι. Από αυτά που σχεδιάζονται ή είναι εν εξελίξει, θεωρώ ότι τα πρώτης προτεραιότητος έργα είναι :
– Η επέκταση του Αεροδρομίου Χανίων, αλλά και η αναβάθμισή του από πλευράς ηλεκτρονικού εξοπλισμού, ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί περισσότερες πτήσεις από όσο σήμερα στην περίοδο της αιχμής.
– Η περαιτέρω αναβάθμιση του λιμανιού της Σούδας με στόχο τον τουρισμό κρουαζιέρας.
– Η ολοκλήρωση των μονάδων βιολογικών καθαρισμών και των δικτύων τους, ιδιαίτερα στην περιοχή του Αποκόρωνα και στις νότιες ακτές του νομού.
– Η αναβάθμιση του ΒΟΑΚ, ιδιαίτερα στα σημεία που υπάρχει θέμα ασφάλειας, όπως κατ’ εξοχήν στο τμήμα Καλύβες – Ρέθυμνο. (Δεν αναφέρω τους κάθετους άξονες, καθώς ουσιαστικά ολοκληρώθηκαν ως το 2009, με μια εξαίρεση : τον άξονα Τοπολίων. Άμεση προτεραιότητα τόσο η στήριξη του πρανούς της πλαγιάς πάνω από το δρόμο, όσο και η παράκαμψη Τοπολίων).
– Ολοκλήρωση των ΣΧΟΟΑΠ όλου του νομού. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να κάνω στο ΣΧΟΟΑΠ του πρώην δήμου Ιναχωρίου. Είναι απαράδεκτη η καθυστέρηση της έγκρισής του, και η ευθύνη βαρύνει κυρίως την Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Τονίζω ότι κατά την άποψή μου η ανάπτυξη στα Εννιά Χωριά πρέπει να αφορά μόνο δράσεις που δεν θίγουν το ιδιαίτερου κάλλους φυσικό περιβάλλον της περιοχής.
Όλα τα ανωτέρω έργα είναι ήδη δρομολογημένα. Δεν αποτελούν προφανώς υπόσχεση κανενός. Νιώθω όμως ότι πρέπει να κάνω ειδική αναφορά γιατί δρομολογημένα ήταν και πριν 3 χρόνια, ίσως και περισσότερα, κανένα όμως δεν προχώρησε ουσιαστικά ως σήμερα. Οφείλουμε λοιπόν ο καθένας να αναλάβουμε και σήμερα και αύριο το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί.
Ολοκλήρωσα πρόσφατα ένα κύκλο επισκέψεων στους Δήμους της ενδοχώρας του νομού, μίλησα με τους Δημάρχους και τους αρμόδιους κατά περίπτωση φορείς. Διαπίστωσα τα αδιέξοδα του Καλλικράτη, αλλά και πώς τα προαναφερθέντα έργα προτεραιότητας βαλτώνουν για χρόνια, με ευθύνη κατά κανόνα της κεντρικής κυβέρνησης και όχι των Δήμων.
Πέραν των ανωτέρω έργων υποδομών, τονίζω ως προτεραιότητα την ανάγκη της αξιοποίησης του τεράστιου ερευνητικού δυναμικού, του δυναμικού της γνώσης που υπάρχει στα Χανιά. Σε πολύ λίγες πόλεις της περιφέρειας της χώρας υπάρχουν τόσοι πολλοί ερευνητικοί φορείς : Πολυτεχνείο Κρήτης, ΤΕΙ, ΜΑΙΧ, Ινστιτούτο Υποτροπικών.
Οι φορείς αυτοί, με κατάλληλο συντονισμό, και με την παροχή κατάλληλου θεσμικού πλαισίου, μπορούν να συνδεθούν με την τοπική οικονομία, να βοηθήσουν κατ’εξοχήν τον πρωτογενή τομέα και όχι μόνο, να παράγει προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας. Κάναμε μια αρχή με τη χρηματοδότηση κοινοπραξίας τους από τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο το 2008, η προσπάθεια πρέπει να συνεχισθεί.
Αυτά είναι τα τοπικά ζητήματα που θεωρώ πρώτης προτεραιότητας, για την προώθηση αυτών θα εργασθώ με όλες μου τις δυνάμεις αν οι συμπολίτες μου με εκλέξουν, για την πορεία αυτών θα ήθελα να κριθώ αργότερα, για το μερίδιο της ευθύνης που θα μου αναλογεί.
Γενικά πολιτικά ζητήματα.
Θα αναφερθώ σύντομα σε δυο ζητήματα πολιτικής προτεραιότητας κατά την άποψή μου, για τα οποία χρειάζονται θεσμικές ρυθμίσεις και ισχυρή πολιτική βούληση για να αλλάξουμε τα δεδομένα. Είναι θέσεις τις οποίες διατύπωσα και στην τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. στην Αθήνα, θέσεις για την προώθηση των οποίων θα εργασθώ προσωπικά.
Η πρώτη προτεραιότητα αφορά τον επανασχεδιασμό ορισμένων πτυχών του ρόλου του κράτους στην οικονομία.
Συγκεκριμένα: Η πατρίδα μας έχει υποστεί εδώ και αρκετό καιρό αυτό που ονομάζεται εσωτερική υποτίμηση. Μείωση δηλαδή μισθών και συντάξεων, και εισοδημάτων γενικότερα. Δε βλέπουμε όμως παράλληλα με τις μειώσεις αυτές να υπάρχουν μειώσεις και στις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών. Οι μειώσεις αυτές θα ήταν απαραίτητες και για να μπορεί να επιβιώσει ο εργαζόμενος και ο συνταξιούχος, και για να δει πραγματική αύξηση της ανταγωνιστικότητάς της η χώρα. Ο λόγος είναι ότι η αγορά στην Ελλάδα είναι ολιγοπωλιακή. Τα γνωστά πια σε όλους καρτέλ συνεννοούνται και επιβάλλουν στην αγορά τους όρους τους. Η ως τώρα αντιμετώπιση του φαινομένου από την πολιτεία είναι το λιγότερο ανεπαρκής. Χρειαζόμαστε νομοθετικές και διοικητικές παρεμβάσεις, με προληπτικούς ελέγχους στην αγορά, οι οποίοι θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά.
Στην προσπάθεια αυτή έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι δεν επαρκεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Χρειάζεται, μεταξύ των άλλων η ενεργοποίηση των κατά τόπους Διευθύνσεων Εμπορίου που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα, υπαγόμενες όμως από το 1994 στο β’ βαθμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μέσα από την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση που υπάγονται σήμερα, οι Δνσεις Εμπορίου ανά την Επικράτεια δεν μπορούν να συντονισθούν μεταξύ τους για να ελέγξουν τέτοια φαινόμενα, καθώς τα φαινόμενα αυτά δεν είναι τοπικού χαρακτήρα. Πέραν αυτού του μέτρου, απαιτείται βέβαια και πολιτική βούληση και πολιτική κατεύθυνση από την κυβέρνηση για να περιορισθούν τα φαινόμενα κατάχρησης της θέσης ισχύος που έχουν σήμερα οι μεγάλες επιχειρήσεις.
Αντίστοιχο φαινόμενο κατάχρησης υπερβολικής ισχύος και δεσπόζουσας θέσης στην αγορά, είναι αυτό που συμβαίνει στο χρηματοπιστωτικό τομέα. Η εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία έχει καταλήξει σε αρκετές περιπτώσεις να ενισχύονται οι τράπεζες με κεφάλαια, εθνικά ή ευρωπαϊκά, με χρήματα των φορολογουμένων, τα οποία τελικά μένουν να λιμνάζουν στις τράπεζες την ίδια ώρα που μικρομεσαίες επιχειρήσεις πνίγονται για λίγες χιλιάδες ευρώ. Το φαινόμενο αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί κατά προτεραιότητα, τόσο με νομοθετικές παρεμβάσεις σχετικά με τη λειτουργία των τραπεζών, όσο και με επανασχεδιασμό των ευρωπαϊκών προγραμμάτων όπως το Ταμείο Επιχειρηματικότητας κλπ., ώστε να μπορούν αυτά να διοχετεύουν ρευστότητα στην αγορά με ευνοϊκούς όρους για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Τα προγράμματα μάλιστα αυτά πρέπει να επανασχεδιασθούν ώστε να αφορούν όχι μόνο επενδύσεις αλλά και κεφάλαια κίνησης που έχουν καταστεί σήμερα δυσεύρετα.
Το δεύτερο μεγάλο πολιτικό ζήτημα που απαιτεί κατά την άποψή μου επανεξέταση, είναι ο ρόλος του εθνικού κράτους μέσα στην Ε.Ε. Η παράταξή μας είναι η κατ’ εξοχήν παράταξη του ευρωπαϊκού οράματος για την Ελλάδα, και ασφαλώς στόχος μας παραμένει το να βρίσκεται η πατρίδα μας στο σκληρό πυρήνα, στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρω-ζώνης. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι ο δρόμος που έχει πάρει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση απέχει πολύ από το αρχικό όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα τα ισχυρά κράτη κινούνται συχνά ως επικυρίαρχοι, και όχι ως εταίροι των υπολοίπων. Την ίδια στιγμή, τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης λειτουργούν μέσα σε συνθήκες μεγάλου δημοκρατικού ελλείμματος, με τον ευρωπαίο πολίτη να έχει περιορισμένη δυνατότητα συμμετοχής και ελέγχου των μηχανισμών της εξουσίας. Το νέο σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας, πάσχει και από τις δυο αυτές πλευρές (ασυμμετρία ρόλου μικρών – μεγάλων κρατών, δημοκρατικό έλλειμμα).
Όσο δεν υπάρχει πειστική λύση στα προβλήματα αυτά, πρέπει να πούμε όχι σε περαιτέρω περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε φυσικούς συμμάχους τις χώρες του νότου, κατ’ εξοχήν την Ισπανία και την Πορτογαλία, με τις οποίες βρισκόμαστε σε παρεμφερή θέση. Σε αυτό άλλωστε στόχευε και το πρόσφατο ταξίδι του Αντώνη Σαμαρά σε Ισπανία και Πορτογαλία. Να ενώσουμε κι εμείς τη δική μας φωνή με τις φωνές που ζητούν διόρθωση πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιμένοντας στη συμμετοχή μας στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιας Ένωσης όμως που θα λειτουργεί δημοκρατικά, με σεβασμό στην εθνική ταυτότητα των μελών της.
