Της Λίλης Σπυροπούλου
Με αέρα αποικιοκρατών, οι ξένοι μας «σύμμαχοι» στην επενδυτική στήριξη τραπεζών, βιώνουν την Ελλάδα, σαν «Πέρασμα στην Ινδία» και επιδιώκουν να λάβουν εξολοκλήρου τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών, με μύχιο πόθο, τον έλεγχο του ελληνικού επιχειρείν. Και όλα αυτά, έναντι πινακίου φακής
Πιο επίκαιρη από ποτέ, η «Επέλαση των Βαρβάρων» του Κ. Καβάφη, έρχεται να «δραματουργήσει» στο τραπεζικό σκηνικό, που έκπληκτη η αγορά, παρατηρεί να οδεύει προς σίγουρο αφελληνισμό. Οι τελευταίες εξελίξεις, που ακόμη δεν έχουν απαντηθεί στα εύλογα ερωτήματα, ειδημόνων και μη, δίνουν συστηματικά πια τροφή σε σενάρια συνωμοσίας, για «στημένα κερδοσκπικά παιχνίδια».
Οι ελληνικές τράπεζες, η «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας, η θεμέλιος λίθος της όποιας αναμενόμενης ανάπτυξης, τείνει να χάσει στην έντονη πολιορκία των ξένων δυνάμεων και να πέσει, ούτε καν….υπέρ πατρίδος! Δυστυχώς, φτάσαμε σε ένα σημείο, που ο τοίχος είναι μπροστά μας, που οι πιστωτές μας και οι εποπτικές αρχές , συνεπικουρούμενες από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έχουν πλήρη αλλά και «επίπλαστη» δυσπιστία, που όλα λειτουργούν υπέρ των ξένων επενδυτών, υπέρ μιας συνωμοσιολογίας που αν μη τι άλλο, θέλει τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών, στα κερδοσκοπικά τζάκια της Αμερικής και της Ευρώπης.
Ο πιο μύχιος πόθος; Οι ελληνικές επιχειρήσεις. Πρόσβαση και έλεγχος στο ελληνικό corporate. Με μια Ελλάδα να απολαμβάνει μόνο τον ήλιο της… , τράπεζες και επιχειρήσεις είναι στο στόχαστρο των ξένων επενδυτών. Οχι όμως, με σκοπό την ανασύσταση των δυνάμεων της χώρας, την ισχυροποίηση της θέσης της, την επιστροφή σε τροχιά ανάπτυξης προς όφελός της. Τουναντίον, με σκοπό, την αποκόμιση όφελους από την εκμετάλλευση τραπεζών και επιχειρήσεων.
Εγκλημα για τιμωρία; Ούτε καν. Εγκλημα για κέρδος. Σκοπός των ξένων δεν είναι να σωφρονήσουν τους όποιους “κακούς” επιχειρηματίες, αλλά για να υφαρπάξουν ότι μπορεί να σωθεί και να αποφέρει οικονομικό όφελος.
Γράψαμε προ ημερών για τα “κόκκινα δάνεια” και το “ζουμί” που κρύβουν για τους επίδοξους επενδυτές. Δεν είναι τυχαίο ότι έσπευσαν να συμμετάσχουν στις ανακεφαλαιοποιήσεις ελληνικών τραπεζών, hedge funds του εξωτερικού τα οποία ενδεχομένως…ούτε στον χάρτη να μην γνώριζαν την ύπαρξή μας. Επένδυσαν και τώρα περιμένουν ….μέρισμα. Και όχι βέβαια κάποια cents, αλλά σημαντικές υπεραξίες. Οι οποίες γίνονται αξιόλογες όταν αγοράζει κάποιος assets, έναντι πινακίου φακής, όπως συνέβη στα στοιχεία ενεργητικού των ελληνικών τραπεζών που λαμβάνονται ως εγγυήσεις ή που αποτελούν τη “μαγιά” σε προς πώληση χαρτοφυλάκια δανείων, με σκοπό τη διαχείριση επισφαλειών …..
Προφανώς, οι επενδυτές δεν στήριξαν τις ελληνικές τράπεζες από συμπάθεια ή εθνικούς λόγους. Προφανώς και οι επενδυτές, ανέκαθεν και ορθώς, αναζητούν κέρδη και υπεραξίες. Στην περίπτωση όμως των ελληνικών τραπεζών και του τρόπου ανακεφαλαιοποίησης, η κατάσταση διαφοροποιείται. Το δικαίωμα βέτο εκπροσώπου των δανειστών – θεμιτό από τη στιγμή που δανείζουν- μέχρι τον απόλυτο έλεγχο που επιδιώκουν τώρα, με “ξηλώματα “διοικήσεων και αντιδράσεις, μέχρι να περάσουν τα δικά τους πρόσωπα εμπιστοσύνης, απέχει πολύ από το “να έχουν λόγο εφόσον πληρώνουν”.
Οι πρόσφατες, σαφώς και όχι ανεξάρτητες, αποικιοκρατικού χαρακτήρα αντιδράσεις στη διοικητική πυραμίδα της Τράπεζας Πειραιώς και στη διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), όπου αποκαθηλώθηκε απότομα και αναίτια η Εκτελεστική Επιτροπή, θα πρεπε να θυμίσουν στους ευηπόληπτους διεθνείς κερδοσκόπους ότι το πέρασμα απ την Ελλάδα δεν είναι….”πέρασμα απ την Ινδία” και οι διάφοροι κύριοι Επόπτες, να μην κρύβουν πίσω από την δυσπιστία για τις ελληνικές διοικήσεις, το ενδιαφέρον τους για την πολιορκία των ελληνικών επιχειρήσεων.