Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
« […] Οι εκπαιδευτικοί, από την πρώτη στιγμή σταθήκαμε αλληλέγγυοι με την οργάνωση της βοήθειας προς τους πρόσφυγες, με συζητήσεις και κινητοποιήσεις. Αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε για την ένταξη των προσφύγων και των μεταναστών στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευση. Αντίθετα, το Υπουργείο Παιδείας και η ελληνική κυβέρνηση προσανατολίζεται στην γκετοποίηση των προσφυγόπουλων, δημιουργώντας δομές εντός των στρατοπέδων.»
από ανακοίνωση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ), Ιούλιος 2016
Όταν σε διδάσκουν να απέχεις πολιτικά από κάθε δραστηριότητα της κοινωνικής ζωής γιατί η πολιτική ή η ενασχόληση με τα κοινά υποτίθεται ότι διαφθείρουν και όταν η ρατσιστική προπαγάνδα αποτελεί επίσημη πολιτική επιλογή του ελληνικού κράτους (και κάθε κράτους), στοχοποιώντας οποιονδήποτε άνθρωπο διαφέρει της κατεστημένης κανονικότητας, είναι πολύ λογικό να δημιουργούνται κενά πολιτικής, πολιτιστικής και ανθρωπιστικής παρέμβασης.
Είναι ακριβώς εκείνα το κενά όπου τολμούν να τα εκμεταλλευτούν διάφοροι τυχαίοι, προικοθήρες μια “εξουσίας” που δεν τους ανήκει και στη χειρότερη περίπτωση για να παρέμβουν πρόσωπα με ρατσιστικές και ξενοφοβικές απόψεις που στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος, δηλαδή του συμφέροντος μιας ορισμένης τάξης, αγωνίζονται να εφαρμόσουν ένα ρατσιστικό πρόγραμμα απέναντι σε αυτούς που μισούν. Αυτή είναι η ουσία πίσω από την παρέμβαση του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου του Ωραιόκαστρου Θεσσαλονίκης που εκφράζει την ομόφωνη αντίθεση του Συλλόγου στην ένταξη προσφυγόπουλων στο σχολείο της περιοχής τους.
Το ζήτημα λοιπόν είναι πως μπορούμε να ανατρέψουμε τέτοιες καταστάσεις που παραμένουν μειοψηφικές κι όχι απλά να τις καταγγείλουμε ή να τις δημοσιοποιήσουμε, που κι αυτό χρειάζεται φυσικά. Οι προοδευτικοί γονείς, οι γονείς με κοινωνικό, ανθρωπιστικό και ταξικό, γιατί όχι, κριτήριο στο Ωραιόκαστρο και παντού θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να εξοβελίσουν κάθε ρατσιστική φωνή από όπου κι αν προέρχεται και ιδιαίτερα όταν μεταμφιέζεται σε καλό χριστιανό και σε ευσυνείδητο πολίτη που δηλώνει υποκριτικά ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τα προσφυγόπουλα αλλά με τις ασθένειες που αυτά υποτίθεται πως έχουν και πως θα μεταδώσουν στα άσπιλα και αμόλυντα ελληνόπουλα! Και φυσικά, ότι η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής συμπαρατάσσεται με την ρατσιστική απόφαση των συγκεκριμένων γονέων στο Ωραιόκαστρο θα πρέπει να μας προβληματίσει… (Αλλά καλό είναι να έχουμε ξεκάθαρο επίσης ότι η ρατσιστική απόφαση του συγκεκριμένου Συλλόγου Γονέων δεν πρέπει να στοχοποιήσει μια κοινωνία όπως αυτή του Ωραιόκαστρου ως ρατσιστική και φασιστική στο σύνολο της, είναι πολύ σημαντικό ως αντιρατσιστές να μην εφαρμόζουμε τις ναζιστικές θεωρίες περί συλλογικής ευθύνης που οδήγησαν σε ολοκαυτώματα.)
Τα κοινωνικά κινήματα, οι απλοί εργαζόμενοι, η ίδια η Αριστερά έχουν ιερό καθήκον να υψώσουν τείχος απαραβίαστο μπροστά σε κάθε ρατσιστική δραστηριότητα και φυσικά να παρέμβουν σε κάθε δραστηριότητα της κοινωνικής ζωής, από τις συνελεύσεις γειτονιών στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων μέχρι τα σωματεία και τα συνδικάτα για να εξασφαλίσουν ότι οι προσπάθειες των ρατσιστών δεν θα έχουν επιτυχία. Ακριβώς όπως κάνουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αυτής της χώρας και μέσα από τα επίσημα συνδικαλιστικά τους όργανα όπου διεκδικούν ανοιχτά σύνορα, ανοιχτές πόλεις και ανοιχτά σχολεία για πρόσφυγες και μετανάστες με κατοχυρωμένα όλα τα δικαιώματα που μπορεί αν έχει ένας άνθρωπος.
Η δυνατότητα αυτή υπάρχει και είναι μάλιστα κυρίαρχη μέσα στην ελληνική κοινωνία όπου χτίζει γέφυρες αλληλεγγύης με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες εδώ και πολλά χρόνια κι όχι μόνο το τελευταίο διάστημα. Αλλά τα κενά υπάρχουν. Κι εκεί είναι που οι προσπάθειες μας πρέπει να ενταθούν ώσπου να εξαφανίσουν κάθε ρατσιστική φωνή, ρίχνοντας τους διάφορους ξενοφοβικούς και φασίστες στη λήθη με παράλληλο αγώνα ενάντια στις αστικές/καπιταλιστικές πολιτικές που καλλιεργούν τον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία.