του Γιώργου Γυπάκη*
Συνεχίζει τον αγώνα του κατά της Ελλάδας ο ακροδεξιός πρώην πρωθυπουργός, την ώρα που ο Αδωνις Γεωργιάδης δηλώνει απροκάλυπτα πως “θεωρεί πατριωτικό καθήκον να ρίξει την κυβέρνηση Τσίπρα”.
Στο σχέδιο κατά της Ελλάδας πρώτο ρόλο παίζουν οι ευρωπαίοι κομματάρχες του Λαϊκού Κόμματος και τα αφεντικά τους οι τραπεζίτες. Οι ωμές παρεμβάσεις της Κομισιόν και του Σούλτς, οι απειλές του Σόιμπλε και του Ντάισμπλουμ έχουν δημιουργήσει τη βεβαιότητα πια ότι υπάρχει σχέδιο ασφυξίας της κυβέρνησης παράλληλα με την υπονόμευσή της μέσω του κρατικού μηχανισμού που συνεχίζουν να ελέγχουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος ενώ κάποια δημοσιεύματα μιλούν ακόμα και για πραξικόπημα σε εξέλιξη.
Ο Σαμαράς θα έχει σειρά επαφών την Πέμπτη στις Βρυξέλλες στο περιθώριο της Συνόδου του ΕΛΚ και αυτή τη φορά θα συναντηθεί και με την Μέρκελ, ίσως και με τον Ισπανό πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι και πιθανότατα τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Η συνάντηση αυτή του Αντώνη Σαμαρά με την Άνγκελα Μέρκελ θα αποτελέσει «σφήνα» πριν τη συνάντηση της Γερμανίδας με τον Αλέξη Τσίπρα. Όπως λένε καλά πληροφορημένοι κύκλοι σκοπός του γερμανόφιλου – ακροδεξιού πρώην πρωθυπουργού δεν είναι άλλος παρά η απόπειρα της ανάπτυξης προπαγάνδας κατά των προσπαθειών της ελληνικής κυβέρνησης.
Ακόμη και στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναρωτιούνται για τον ρόλο του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος έχει αποδείξει ότι δεν βρίσκεται σε εθνική γραμμή, ενώ την τελευταία φορά που ενεπλάκη συνδιαμόρφωσε το απαράδεκτο κείμενο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος κατά της Ελλάδας, που ούτε λίγο ούτε πολύ μας ζητούσε πλήρη υποταγή.
Ο Στέλιος Κούλογλου στο TVXS συγκρίνει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με το ιστορικό ανατροπής της κυβέρνησης Αλιέντε στη Χιλή:
“Είναι πλέον φανερό ότι οι δανειστές δεν ενδιαφέρονται να πάει καλά η οικονομία για να πάρουν τα χρήματα τους πίσω. Εχει ήδη τονιστεί από αυτήν την στήλη ότι, όπως και στην περίπτωση της Χιλής επί κυβέρνησης Αλλιέντε,το διακύβευμα δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό: αν ο Σαλβαντόρ Αλλιέντε τα κατάφερνε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, η Λατινική Αμερική θα τραβούσε τον δρόμο της ανάπτυξης και της απεξάρτησης από την αμερικανική κηδεμονία.
Αν το ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρει σήμερα, η ηγεμονία του Βερολίνου και η πολιτική λιτότητας που έχει επιβάλλει στην Ευρώπη θα τεθούν υπό αμφισβήτηση. Ξέρουμε σήμερα από τα επίσημα ντοκουμέντα, ότι αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Αλλιέντε, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον διέταξε την CIA και τις άλλες αμερικανικές υπηρεσίες: «Make the economy scream».
Κάντε την Χιλιανή οικονομία να φωνάξει, να αναστενάξει. Πίεζε η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον τις αμερικανικές τράπεζες να σταματήσουν τις πιστώσεις προς την Χιλή και αυτό δυσκόλευε πολύ τα πράγματα… έτσι δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα η οποία έστρεψε την μεσαία τάξη εναντίον της κυβέρνησης.
Χωρίς σοβαρές διεθνείς συμμαχίες , η κυβέρνηση Αλλιέντε έπρεπε να προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο, αποφεύγοντας την μετωπική αντιπαράθεση με έναν αντίπαλο που βρισκόταν σε απόλυτη θέση ισχύος. Τηρουμένων όλων των αναλογιών, η σημερινή κατάσταση παρουσιάζει ομοιότητες: η κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο ώστε να αλλάξουν με τις εκλογές στο 2015 οι συσχετισμοί των δυνάμεων στην Ευρώπη και το ζητούμενο αυτήν την στιγμή είναι να μην προκληθούν κρίσεις και αποσταθεροποιηθεί περισσότερο η οικονομία. Όσο κάτι τέτοιο περνάει από το χέρι της.”
Ας μάθει λοιπόν η κυβέρνηση Τσίπρα, από την ιστορία που αν της το επιτρέψουμε, επαναλαμβανεται.
Πώς πρέπει να απαντήσει η κυβέρνηση σ’ αυτό το εν εξελίξη πραξικόπημα; Η κυβέρνηση, πρέπει να αξιοποιήσει το γεγονός ότι είναι η μόνη κυβέρνηση που έχει εκλεγεί με την αληθινή υποστήριξη του λαού κι όχι των media και των μεγαλοεργολάβων εδώ και πολλά χρόνια. Η κυβέρνηση, πρέπει να αναλάβει τις εξουσίες, την εκτελεστική και τη δικαστική και να ελεγξει τον τύπο (όπως έχει εξαγγείλει ότι θα κάνει) αφήνοντας για λίγο κατά μέρος, τις αριστερίστικες ηθικολογίες.
Από την πρώτη κιόλας μέρα θάπρεπε, να απομακρύνει όσους έχει διορίσει το προηγούμενο διεφθαρμένο καθεστώς στις κορυφές του κρατικού μηχανισμού ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την υπονόμευση (βλ. περιστατικό Πανούση). Και θα έπρεπε να ξεκινήσει ακριβώς από το υπουργείο ΠΡΟΠΟ, αφοπλίζοντας καταρχήν (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τους ακροδεξιούς που υπάρχουν παντού και αντικαθιστώντας τα πρόσωπα στις ηγετικές θέσεις με πρόσωπα εμπιστοσύνης, έστω και προσωρινά, μέχρι να μεταρυθμιστεί ο τρόπος αξιολόγησης των αξιωματικών στην αστυνομία και το εκπαιδευτικό και αξιολογικό σύστημα των αστυνομικών σχολών. Προσωρινή θα πρέπει να είναι και η αντικατάσταση όλων των Διευθυντών, Γενικών Γραμματέων και άλλων προσώπων κλειδιών στον κρατικό μηχανισμό με πρόσωπα που θα προέρχονται είτε από τον αντιμνημονιακό χώρο, είτεαπό διαδικασίες αξιοκρατικές μέσα στους χώρους εργασίας (ακόμα και απλοί, ευσυνείδητοιυπάλληλοι αναγνωρισμένης αξίας μπορούν να υποκαταστήσουν τους διευθυντές τους σε μια διαδικασία μετάβασης), προκειμένου να “εκκαθαριστεί” το δημόσιο και μέχρι να υλοποιηθεί η μεταρρύθμιση για ένα πραγματικα αξιοκρατικό και ποιοτικό δημόσιο.
Τέλος, πρέπει κάποτε η αριστερά να πάψει να φοβάται και να μάθει να χρησιμοποιεί τα μέσα καταστολής, προς ώφελος του λαού. Και μόνο αυτό μπορεί να είναι το σκεπτικό για την εφαρμογή κατασταλτικών μέτρων ενάντια στο πολιτικό πραξικόπημα της μαφίας του Σαμαρά και των φίλων του στην Ευρώπη. Υπάρχουν νόμοι, που προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον από την πολιτική αγυρτία του Σαμαρά και του Αδωνι, υπάρχουν διατάξεις του Συντάγματος που πρέπει να ενεργοποιηθούν για την προστασία της δημοκρατικής βούλησης του λαού μας να κυβερνάται από την κυβέρνηση που εξέλεξε. Τώρα, σήμερα, πριν να είναι αργά.
*Δημοσιογράφος, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ
