Θεολόγος – Φιλόλογος – τ. Γυμνασιάρχης
Πρωτοψάλτης του Ι. Καθεδρικού Ναού Εισοδίων Χανίων
«Κεκοίμηται ο αδελφός Νικόλαος εν Κυρίω πιστεύων του ιδείν αγαθά Κυρίου εν Γη ζώντων κατά τον ιερόν ψαλμωδόν (ψ.26, 13)
Βαρείς και νεκρικοί οι κώδωνες του Μητροπολιτικού Ναού των Εισοδείων Χανίων διέδωκαν το θλιβερόν μήνυμα της εις Κύριον αποδημίας Του «υπόδειγμα αξιοπρέπειας, αρετής, ευσεβείας, παιδείας και γνώσεως», Πρωτοψάλτου του Ι. Μητροπολιτικού Ναού Εισοδίων Χανίων Νικολάου Πιακή, υιού του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου κυρού Στυλιανού Πιακή. Δεν ηδυνήθη να διαφύγει την δολεράν του θανάτου παγίδα και υπέκυψεν εις την αδυσώπητον μοίραν του θανάτου, και της εν χρόνω και τω χώρω φθοράς. Η Ι.Μ.Κ.Α. και ο Καθεδρικός Ναός των Εισοδίων πενθηφορεί και προπέμπει δακρυρροούσα και εν σκυθρωπότητι, το αιδέσιμον αυτού λείψανον.
Βαρύποτμος αληθώς και σκληραί είναι αι δοκιμασίαι των. Εντός των τελευταίων ετών εστερήθησαν τριών εκ των εμπειρωτέρων και μαχιμοτέρων εκλεκτών υμνωδών της τους μακαριστούς Νικόλαον Δασκαλάκην, Ι. Μανιουδάκην και Ι. Ταβουλάρην και σήμερον την γλυκύ και πράον, τον πλήρη αγαθών προθέσεων και με επανθούν το μειδίαμα στα χείλη του και όστις δια του λιπαρού ιδρώτος του ήρδευσεν επί έτη μακράν το ιερόν αναλόγιον δια της ηχηράς και γλυκίας μελωδικής φωνής του. Ως αλληανδών μελωδικώς έψαλλε τα κεκανονισμένα άσματα της θείας λατρείας όπου άγιοι και θεοφόροι πατέρες της αγιοτάτης ημών εκκλησίας κινούμενοι όρισαν ίνα κατά την θείαν λατρείαν ψάλλονται ύμνοι προς δοξολογίαν και ευχαριστίαν του εν τριάδι Θεού, της υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων. Ο μακαριστός Ν. Πιακής τους γλυκυτάτους αυτούς ύμνους με την αθάνατον καλλιτεχνικήν, την λατρευτικήν των χροιάν «τα τραγούδια του θεού» όπως τα ονόμαζε ο «κυρ Αλέξανδρος», τα έψαλλε με φανατικήν ευλάβειαν και τα οποία «εδωροφόρησε το Βυζάντιο εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν διατηρούμενα μέχρι σήμερον». Αποτελεί τιμή και αγλάισμα εις τον μακαριστό Νίκο να είναι άξιος διάδοχος ενός Ρωμανού και Κουκουζέλους, ενός Ραιδεστινού και Ιακώβου Ναυπλιότου, ενός Δασκαλάκη και Μανιουδάκη δια να περιοριστώ εις την μνείαν τούτων μόνον εκ της πλειάδος των δεινών διδασκάλων και μαιστόρων. Εκράτησε υψηλά και με ευλάβεια την τέχνην, τέχνην ιερά και προσευχητικήν. Με δέος προσέγγιζε το ιερόν αναλόγιον και ψιθυρίζοντος εν κατανύξει «Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου» ανερχόμενος κατόπιν στο στασίδι με συναίσθησιν της αποστολής του. Καλλίφωνος και πεπειραμένος αλλά και ευλαβής εκτελεστής της ιεράς υμνωδίας ήτο με ανωτερότητα ήθους. Μετά προσηκούσης ευλαβείας και φόβω πολύ συνεσταλμένος και ευλαβεία κακοσμημένος ως τονίζει ο Ι. Χρυσόστομος, ψάλλοντες συνετώς κατά τον ρποφητάνακτα (ψ.46,8) και φωναίς αισίαις κατά τον αρχαίον επιλύχνιον ύμνον «ουχί βοαίς ατάκτοις» κατά τον σχετικό ιερόν κανόνα αλλά με προσοχήν και ανάλογον πνευματικήν ανάτασιν ώστε από τας χορδάς της ψυχής του να αναδίδονται αρμονίαι γλυκύτεραι από εκείνας που παράγει ο λάρυγξ του, και που η ψαλμωδία του να ανεβαίνει ως θυμίαμα ευώδες ενώπιον του θρόνου του ευλογητού Κυρίου και βοηθούσα και τον χριστιανό λάτρη εις λατρευτικήν έξαρσιν. Και τώρα όλοι εμείς με συνεχόμενη εκ λύπης την καρδίαν βαρυαλγούντες και κυκλούντες ως στελέχη φοινίκων το αιδέσιμον σκήνος του και ως άλλοι Ιωσήφ, η σύζυγος και τα παιδιά του, οι φίλοι και οι συγενείς του πεσόντες επί πρόσωπον του αδελφού Νικολάου κλαίωμεν και φιλούμεν αυτόν ευλαβώς και εξερχόμενοι λιτανεύσαι και ενταφιάσαι το σκήνωμα αυτού ανάστασιν νεκρών προσδοκούντες ελπίζομεν και πιστεύομεν ότι θα ίδωμεν τον εκλεκτό υμνωδό και ως και πάντας τους προσφιλοίς κεκοιμημένους. Παράδος σε αυτόν εις τα χείρας του Κυρίου σου τον οποίον επί πολλάς δεκαετίας πιστός και ευαρέστως διακόνησες εν τω ιερώ αναλογίω. Πορεύου λοιπόν χαίρων ω αδελφέ την μακαρίαν οδόν προς τους ουρανούς την άγουσαν εις τας των δικαίων σκηνάς.
Αιωνία σου η μνήμη.
Γεώργιος Σταυρακάκης
Πρωτοπρεσβύτερος